کامران پایدار
از سال 2008به این سو با شروع بحران جهانی سرمایه داری ، با رشد نزولی نرخ سود ، بواسطه بحران و بن بست عمیق و همه جانبه ای که سرمایه جهانی در آن گرفتار آمده است . از آنجایی که این بحرانهای ادواری ذاتی و بخشی از ماهیت و کارکرد ضد انسانی سرمایه است . در طی این 9 سال اخیر ، سرمایه داری جهانی در بحران، همه ابزارها و امکانات ، همه ترفندها و نیرنگها و به زبانی همه نبوغ ضد بشری خود را به کار گرفته است تا شاید راه گریز و خروجی بیابند . یک روز موسسات مالی کارگزار و مزدور سرمایه مانند بانک جهانی و صندوق بین المللی حامل و مبشر خبرهای خوش می شوند و دربوقهایشان مید مند امسال شاید چند درصدی رشدی به جلو داشته باشیم ، یکبار بورس و والستریت را متهم می کنند ، یکبار با عوام فریبی می گویند سرمایه ها در امریکا به اشتباه در بخش مسکن سرمایه گذاری شده و این را مبنا و دلیل رکود و سقوط اقتصادی می نامند . در این دوره چندین ساله بحران لاعلاج که خود ذاتی ماهیت کارکرد سرمایه و عمدتا ناشی از ترکیب نامتوازن ارگانیک سرمایه هست و آهنگ نزولی نرخ سود هم قطعا اجتناب ناپذیر هست سرمایه جهانی در این سالهای اخیر همه ابزار و تواناییهایش را به کارگرفته تا با دروغ و عوام فریبی و ریاکاری بگوید منشا و علت اصلی این بحران و بن بست عمدتا ناشی از برخی اشتباهات دولتها و افراد و شخصیتهای سیاسی بوده است . اما همه اینها چیزی جز یک دروغ بزرگ و پوچ نیست . بحرانهای ادواری سرمایه ریشه در ماهیت و کارکرد خود سرمایه دارند ، تا مناسبات سرمایه داری هست بحرانهای ادواری هم بخش اصلی و لاینفک این نظام سود و ثروت و کثافت و تحقیر انسان و استثمار و کار مزدوری هم هست . سرمایه داری برای برقراری شریان حیاتی سود و برای انباشت هر چه بیشتر ثروت و سرمایه و عبور از بحران ورکودچاره ای جز تهاجم وحشیانه به همه عرصه های کار و زندگی و معیشت کارگران و زحمتکشان ندارد. بسیاری از اعتراضات و مبارزات چندین ساله اخیر از جنبش نود و نه درصدیها و والستریت در آمریکا گرفته ، تا حوادث یونان و حاکمیت ارتجاعی جریان سیریزا ،تا پودوموس در اسپانیا ، تا مبارزات و اعتراض کارگران و زحمتکشا ن در تعدادی از کشورهای عربی منطقه خاورمیانه و شمال افریقا و.. همه اینها گوشه های از اعتراض و طغیان عریان کارگران و زحمتکشان و همه انسانهای کارکن جامعه برای آزادی و برابری ، برای رفاه و خوشبختی است . همه اینها گوشه هایی و تجلیات انکار ناپذیر مبارزه کارگران و زحمتکشان در همه جای دنیای سرمایه داری بر علیه این نظام وحشت و جنون و جنایت و فقر و گرسنگی است .متاسفانه پاشنه آشیل همه این مبارزات اعتراضی درهمه جای این دنیای تاریک و سیاه عدم تشکل و سازمانیابی توده ای و غیبت احزاب جدی و واقعی کمونیستی و کارگری است .قطعا در غیاب مبارزات متشکل و سازمانیافه ، در غیاب احزاب کمونیستی رهبر و سازمانده ، بی گمان در اینچنین شرایطهایی ثمره مبارزات و اعتراضات و همه جانفشانیها به تباهی میرود و باد هوا میشود . امروزه مشاهده وضعیت تراژیک و اسفبار کشورهایی چون عراق ، تونس ، مصر ، سوریه ، لیبی ، یمن و .. و تحمیل طرح سناریو سیاه از جانب سرمایه داری جهانی به این جوامع همه بیان حقانیت این مدعای ساده است . موصل با جمعیتی نزدیک به دو میلیون نفر که بعد از بغداد دومین شهر بزرگ عراق است و ساکنان آن عمدتا سنی ، ترکمنها و عربها می باشند از سال 2014تا امروز در تصرف داعش و صحنه تلخ و دردآور و ضد انسانی اجرای طرح سناریو سیاهی هست . در این سه سال گذشته بواسطه جنگ و حا کمیت اسلام سیاسی از نوع سنی و داعشی آن تمام زیرساختها ، تمام مناسبات و شیرازه زندگی اجتماعی از هم پاشیده است . جنگ و کشتار جمعی انسانها ، گرسنگی و بیماری و فقر ، بمباران و توپ باران ها ، این سرنوشت سیاه مردم و اهالی موصل در چند ساله اخیر است . از 9 ماه پیش دولت بدون اختیار حیدر العبادی که عمدتا کارگزار و پادو تعدادی از قدرتهای جنایتکار منطقه و جهانی است ، به همراه ائتلاف جهانی سرمایه داری ، با همراهی برخی از حکومتهای جنایتکار و مرتجع منطقه چون جهموری اسلامی شیپور نا میمون مبارزه برای آزادی موصل را نواختند . به دنبال این توافقات مابین دولت العبادی و جنایتکاران جنگی منطقه و تروریسم دولتی غرب، البته تعدادی از خرده جریانات مدعی کمونیسم کارگری همیشه ناظرهم بواسطه پوپولیسم ذاتی و همیشگیشان ، اینهاهم به نوبه خود کاسه داغ تر از آش شدند و در این دوره قشون کشی دولت عراق ، سپاه قدس حکومت اوباش اسلامی ، حشد الشعبی و همه جریانات ضد جامعه و باند سیاهی با شعار آزادی موصل ، برای جنایت و برای کشتار هزاران نفر انسان بیگناه به خط شدند. از طرف دیگر بمبارانها و موشکبارانهای شبانه روزی از جانب نیروهای ائتلاف تروریسم دولتی شروع گردید . نیروهای داعش هم در داخل شهر موصل هزاران نفر زن و مرد و پیر وجوان و انسان بیگناه و بیدفاع را سپر دفاعی خویش قرار دادند . 9ماه کشتار بلاوقفه انسانها ، 9 ماه تحمیل محاصره و گرسنگی و بیماری و مرگ ، 9 ماه قتل عامهای دسته جمعی ، 9 ماه سپردن دسته دسته انسانها به گورهای جمعی ،9 ماه تهدید و استرس مرگ و نابودی ، 9ماه فروریختن انواع بمبهای بشکه ای و ناپالم و خوشه ای و… بر سر زنان و کودکان و انسانهای بیدفاع، متاسفانه در این 9 ماه نه تریبونهای همیشه با شرف ! و قلم به مزد سرمایه چون بی بی سی و صدای امریکا و… و نه سازمانهای به اصطلاح حقوق بشریشان هیچکس چیزی از میزان این همه جنایت و قتل عام و نسل کشی انسانها نگفت ! همه تریبونهای جهانی ، همه سازمانها و انجی او های حقوق بشری و انسان دوست ، بسیاری از احزاب مدعی کمونیسم و رهایی انسان همه ، بله ، همگی در توافق اعلام نشده ای در برابر این همه چرک و عفونت سرمایه داری ، در برابر این همه جنایت و کثافت و نسل کشی و قتل عام انسانهای بیگناه سکوت نموده اند . در این سه سال حدود هشتصد هزارنفر از مردم موصل هم بر اثر این همه جنگ و جنایت و قتل عام و کشتار بناچار مجبور به ترک خانه و کاشانه و آوارگی و سرگردانی شده اند . البته باز هم در این مورد مثل همیشه آمار موثق و دقیقی ازسرگذشت این انسانهای به فنا رفته در دست نیست ! البته هم اکنون بخشی از این فراریان از جنگ و مرگ در کمپ ها و اردوگاههای فاقد امکانات زیستی و بهداشتی و محیطی و آموزشی و پزشکی و…با فقر و بیماری و گرسنگی و محرومیت دست بگریبانند و البته شاید بخشی دیگر از این قربانیان گمنا م در دریاها و در اعماق مدیترانه غرق شده باشند. آمار و اخبار دقیقی در دست نیست . البته بهتر است بگوییم بانیان همه این فجایع و جنایتها با سانسور و جعل نگذاشته اند که اخباری از عمق این جنایات و فجایع بیشمار انسانی در دست باشد . حالا این روزها کوس آزادی موصل هم به صدا در آمده است. موصل آزاد شده ! بی بی سی در تیتر خبرهایش گفت پرچم پیروزی عراق بر فراز تلی از خاک و مخروبه ویران شده موصل بر افراشته شده است ! آقای مکرون هم که نماینده راست میانه فرانسه است این پیروزی را تبریک گفته است و البته همه این نمایشات مسخره و نامیمون برای مردم بلا دیده موصل پایان کار که نه ، البته آغاز یک تراژدی دیگراست . از هم اکنون همه جریانات فرقه ای و مذهبی ، همه آنهایی که دستشان به این جنایات جنگی آلوده است اینبارو دوباره به صف شده اند .برای تصاحب ثروت و قدرت بیشتر . از گوشه و کنار اخباری هست می گویند سنی ها مبادرت به تشکیل جبهه متحدین عراق نموده اند ، ترکمن ها هم به تکاپو افتاده اند ، حشد الشعبی و جریانات ارتجاعی اسلام سیاسی نوع شیعه مزدور جمهوری اسلامی هم به تقلا افتاده اند و… همه اینها سیگنالها و علایم هشدار دهنده ای هستند که می تواند در عرصه موصل بدون داعش برای مردم زجر کشیده موصل سر آغاز و منشاء دوران جدیدی از جنگهای عشیرتی و قومی و مرگ و آوارگی بیشتر باشد. طبقه کارگر ، همه انسانهای آزادیخواه و برابری طلب ، همه انسانهایی که از ستم و جنایت و فساد سرمایه داری به جان آمده اند، همه انسانهایی که از طرح سناریو سیاه جنایتکارنه تروریسم اسلام سیاسی شیعه و سنی و تروریسم دولتی غرب به جان آمده اند و به دنبال دنیایی در شان و حرمت انسان هستند باید بدانند هیچ راهی برای خروج ما کارگران و زحمتکشان از این سرگذشت سیاهی که برایمان رقم زده اند مقدر نیست مگر به قدرت مستقل و متحد ما درکمیته های محلات در مجامع عمومی و شوراهایمان ، مگر در قدرت مستقل ما در ملیس توده ایمان ، مگرجز تکیه و تاکید ما بر احزاب رزمنده و جدی و هشیار و مسئول کمونیستی و کارگریمان ، مگر جز سازماندهی ما برای سوسیالیسم فوری برای انقلاب کارگری !
