آتنا دائمی
براي روز جهاني حقوق بشر
در اين روز روزهايي كه حقوق بشر از نگاه مردم چيزي جز ژست هاي سياسي نيست!
درد نامه اي براي اين روز پردرد، سالها پيش كه عده اي از سراسر دنيا گرد هم آمدند تا با وضع قوانيني براي كشورهاي عضو سازمان ملل از هر نوع جنگ و خشونتي پيشگيري كنند، هرگز گمان نميكردند كه اكنون بعد از ٧٨سال هنوز در اكثر نقاط دنيا اين قوانين ، از سوي قدرتها به طرز وحشتناكي نقص ميشوند.در آن روزها با وضع اين قوانين مي خواستند از سوي كشورها و حاكمان آن ها ديگر شاهد جنگهايي نظير جنگ اول و دوم جهاني،جنگهاي داخلي اسپانيا و كشتار چيني ها و سياه پوستان آمريكا و يا جنگهاي چند ساله هند و پاكستان نباشند.اما كم كم خواسته شد كه تمام بشريت اين حقوق را بشناسند و بر آن حرمت نهند و چنانچه نقص آن را شاهد بودند به آن معترض شوند،نه مانند اين سالهاي اخير كه مسلماناني خودجوش بهاييان را به آتش كشيدند،آرزو داشتند تا صلحي جهاني بر پا شود و بشريت زير پرچم عقل و انسانيت و با هر عقيده و تفكر و نژاد و جنسي بتوانند آزادانه زندگي كنند،شايد در برخي نقاط دنيا اين روز ،روز بزرگي باشد و در آن از پيشرفت هاي بشر و از تحقق حقوقي كه روزي محال بود ياد كنند اما در اينجا، ايران كه يكي از امضا كننده هاي اين سند بين المللي ست،نه تنها پيشرفت چشمگيري در وضع حقوق بشر حاصل نشده بلكه گويا اميدي هم براي روزهاي بهتر وجود ندارد، ايراني كه حاكمانش آن را اسلامي و مهد دموكراسي و عين حقوق بشر معرفي ميكنند اما كمترين و حداقلي حقوق انسانها در آن نقص ميشود. براي مثال از افزايش آمار اعدام ها نگرانيم و به همان ميزان نگران از افزايش ارتكاب جرمهاي وحشتناك، به سبب اعمال محدوديت هاي فراوان به بهانه اسلام ، اخيراً شاهد تجاوزهاي پي در پي به كودكان خردسال و زنان هستيم و به جاي پرداختن به چرايي اين اتفاقات به سبب قوانين غير انساني اعدام و قصاص ،چوبه هاي دار هر روز دهها انسان را از پا در مي آورند،در حالي كه مي بايست اول كساني كه به سبب سياستهاي مستبدانه باعث وقوع چنين حوادثي شده اند مجازات شوند و دوم فرهنگ سازي گسترده از سوي نهادهاي مدني صورت گيرد كه متاسفانه در ايران،از قبل همان سياست مستبدانه نهاد مدني از معنا تهي ست و فعالان مستقل حقوق بشر نيز هم چو من اكنون در زندان!و يا اكثر مردم در سراسر اين كشور،در فقر به سر ميبرند،فقر فرهنگي و فقر مالي!شعار اقتصاد مقاومتي سر مي دهند، اما پس از اتمام اين شعارها از رسانه ها شاهد تبليغات لوكسي هستيم كه قطعاً تعدادي نه براي داشتن چنين زندگاني زيبا و لوكسي،بلكه فقط براي گذران زندگاني خيلي معمولي خويش،در اين اوضاع بيكاري و ورشكستگي بانك ها و كارخانجات و در اين وضعيت گراني روز افزون ،راهي جز دزدي و كلاهبرادي و جعل و بعضاً قتل ،پيش روي خود نمي ببنند و باز فقط زندان هاست كه پر مى شود و چوبه هاي دار همچنان فعال و اين در حاليست كه همه ما شاهد دزدي ها و اختلاس هاي كلان از سوي مردان قدرتيم!
وجود مشكلات پيش روي جوانان براي تحصيل ،تفريح،كار و ازدواج و از طرفي نگاه هاي تبعيض آميز و ابزاري به زنان و كودكان ، وضعيت هم جنس گرايان كه به رسميت شناخته نميشوند، و سني ها كه سال هاست مورد بي توجهي و خشونت قرار گرفته اند و بازداشت و صدور حبس هاي طولاني براي فعالان مدني و سياسي كه همچنان ادامه دارد، همه اين مىارد نقص فاحش ابتدايي ترين حقوق انسانهاست كه متاسفانه تمام اين موارد يا انكار ميشوند و يا با مسائل مذهبي و سياسي توجيه!! اين مهد دموكراسي و اسلامش كه به قول خودشان عين حقوق بشر است ،به محض به قدرت رسيدن هزاران نفر از منتقدان و مخالفان مجاهد و چپ و بهايي خود را به دار كشيد و پس از آن در گورهاي دسته جمعي خواباند و سپس ٨سال جنگ و تحري را براي مردم اين كشور رقم زد بدين ترتيب نسلي از بهترين هاي وطن به طرق مختلف كشته شدند، كه اثرات آن فجايع همچنان باقي ست، بعد هم فوار مغزها ، قتا هاي زنجيره اي و حوادث كوي دانشگاه سال ها بذر خشونت كاشتند و سالها موجبات آزار منتقدان ، فعالان ودگر انديشان را فراهم كردند،سال ها مردم كرد و خواسته ها و مذهبشان را مورد آزار قرار دادند و بعد محصول و نتيجه بدر خشونت را نيز با خشونت درو كردند و اين خشونت به هر طريق ممكن حتي در وجود مردم نهادينه شده سعي در پاكسازي برخي عقايد و ديدگاه ها و حتي بعضي اقوام دارند و هركي به شيوه درست يا نادرست در دفاع از آرمان و عقيده اش به پا خواست، افرادي نظير افشين و رامين حسين پناهي كه بع تازگي به سبب محصول همان بذر بازداشت و اكنون در بدترين شرايط ممكن در زندانند.
٨سال پيش تنها به دليل نظر نزديك شخص اول به دوم به سبب اين انتخاب و اعتراضات به آن بسياري كشته و سالها زنداني شدند،قاتلان كشته شده ها يا هرگز شناسايي نشدند يا پس از سال ها تنها به ٢سال حبس محكوم شدند و همچنان خانواده اين عزيزان مورد آزار و اذيت فراوان قرار دارند، حالا پس از ٨سال به اشتباه خود پي برده ولي حاضر به اعتراف و عذر خواهي هم نيستند ،حالا همان حرف هايي كه ٨سال پيش گفته شد و تاوانس قتل و اعدام و زندان بود به راحتي توسط مسئولين گفته مي شود و …حال از داعش مي گويند اما ما فراموش نميكنيم ٨سال پيش را كه چگونه در ميدان وليعصر تهران جوانان داعش وار توسط نيروي انتظامي و سپاه زير چرخهاي اتومبيل له شدند!
درست مانند جنايتهاي داعش در اروپا، آيا فراموش نميكنيم همچون شليك ماموران آمريكا به سياه پوست ها در همين ايران عزيزمام جوانان به ضرب مستقيم گلوله كشته شدند و فقط و فقط به خاطر نظر شخصي كه اشتباه بود!!!
حال ما فعالان حقوق بشر كه خود در زندانيم چگونه از داخل زندان اين روزا گرامي مي داريم و از كدام پيشرفت ها و از كدام احقاق حقوقي در ايران ياد كنيم؟! هرچه پيشتر ميرويم شان انسان و حقوق آن و حرمت نهادن به آن از يادها مي روز و هر روز بيشتر از قبل شاهد افول شان انسان هستيم، اما با اين حال اين روز را به اندك فعالان حقوق بشر در ايران و فعالان حقوق بشر در سراسر دنيا تبريك مي گويم و اميدوارم روزي همه انسانها زير پرچم انسانيت با هر عقيده و باور و نژاد و جنسي بتوانند آزادانه زندگي كنند.
آتنا دائمی
زندان اوین
