در باره سرکوب زنان طی این ٤٠ ساله حکومت جمهوری اسلامی ایران خونخوار و وحشی آنقدر گفتنی هست که سالها باید در موردآن نوشت و به گفتگو نشست. اگر پای صحبت ودردل اکثر زنان ایرانی در این مدت بنشینیم هر کدام کتابی خواهد شد که در این مدت کم نشنیده وکم ندیده ایم.این حکومت جبار و ضد زن از زمان به قدرت رسیدن گویا انتقام وکینه ای چندین ساله از زنان را با تمام قدرت دارد میگیرد، با کوچکترین بهانه موجب آزار واذیت وزندان وشکنجه و اسید پاشی و هر نوع اعمال سادیسمی را در مورد زنان و دختران شده و میشود.
اما با وجود این همه جنایت اکثریت زنان طی این سالها نه تسلیم شده اند ونه کوتاه آمده اند. آنها برای احقاق حق خود همچنان مصرانه با تلاش وکوشش همه جانبه در اشکال مختلف به مبارزه خود ادامه میدهند. چنانچه اخیرا دراتفاقات روز جهانی زن، ٨ مارس، وبعد از آن هم شاهدش بودیم مبارزه با این حاکمیت سیاه ضد آزادی زن ادامه دارد. مبینیم ومیشنویم که در خیابان بطور علنی دختران بدون حجاب ظاهر میشوند، علیرغم اینکه مورد توهین وتحقیر وحتی مورد ضرب وشتم افراد غیر مسئول وبه صطلاح لباس شخصیها نیز قرار میگیرند، اما زیر بار سر کردن حجاب نمیروند.
یا درمراسم چهارشنبه سوری قاشق زنی نیز شاهد حرکات وحمایت سمبلیک مردان آزادیخواه وبرابری طلب و مشارکت وهمگام بودن خود را با زنان در این شبها اعلام کردند.
جامعه متحول ومدرن امروز ایران وزنان آگاه وپیشرو دیگر حاضر به عقب گرد نخواهد شد وبه پیش روی خود تا بسر منزل مقصود ادامه میدهد. اما رسیدن قطعی به منزلگاه و تحقق کامل اهداف و آرزوهای سرکوب شده مان مستلزم اتحاد همه اقشار سرکوب شده از جمله زنان و کارگران و مردم زحمتکش، روی آوری به سیاست و احزاب انقلابی و سوسیالیستی، خود سازماندهی برای سرنگونی همه جانبه این نظام قرون وسطی، وتلاش متحدانه برای استقرار یک نظام آزاد، برابر و سوسیالیستی است.
به امید رسیدن به اهداف وخواسته های بر حق خود همچنان به راه خود ادامه خواهیم داد.
زنده باد برابری
زنده باد آزادی و رفع آپارتایت جنسی
زنده باد سوسیالیزم!
منبع: شماره ٤٠ نشریه سوسیالیسم امروز
٢٦ اسفند ١٣٩٦
١٧ مارس ٢٠١٨
