هفته ی دیگر را نیز پشت سر گذاشتیم . این هفته نیز همچون همیشه صدای اعتراض و اعتصاب کارگران در مراکز کار و خیابانها طنیده شد و چون آتش زیر خاکستر هر دم بیرون زدو موج آن نه تنها فروکش نکرد بلکه ندای آزادیخواهیش آواز طنین افکن هر اعتراضی علیه سرمایه داران مفت خور و دولت حامی و پشتیبانشان در ایران گشت. کارگران در خیابان و در مراکز کارگری و هر گوشه ای از ایران ،شیپور آزادیخواهی را دمیدند.
اولین خبری که خوشحالی همه آزادیخوان و مبارزان راه رهایی کارگران و زحمتکشان را در بر داشت ، خبر آزادی کارگر زندانی رضا شهابی بود . رضا شهابی سه شنبه شب ساعت هفت از زندان اوین آزاد گشت. رضا شهابی باید مبلغ شش میلیون و هشتصد هزار تومان, به عنوان جریمه پرداخت کند. همچنین به مدت دو سال از تمام فعالیت های سندیکایی, حضور در احزاب و گروه ها منع شده است. گر چه این حکم در قبال این کارگر زندانی جنایت کارانه است اما آزادی ایشان و برگشتنشان به پیش خانواده و همکارانش جای خوشحالیست و باید به همه آنهایی که آرزوی آزادی رضا شهابی را در سر داشتند بخصوص به خانواده اش تبریک گفت .
اعتصاب و اعتراضات کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز که امروز ٢٥ همین روز اعتصاب خود را از سر میگذراند و همچنین شرکت نیشکر هفت تپه و دها مراکز کارگری دیگر در ایران ، نشان میدهد که فصل تازه ای از مبارزات کارگری در ایران به خصوص در هفته های اخیر شروع شده است.
تعیین حداقل دستمزد سال ١٣٩٧ کارگران،امسال نیز، مانند سال های گذشته، در “مذاکرات” یکطرفه سرمایه داران تصمیم گیری در مورد یکی از بنیادی ترین مسئله ی زندگی کارگران و حقوق بگیران بدون حضور نمایندگان واقعی کارگران رقم خورد. روال سال های گذشته، مقامات دولتی و نمایندگان کارفرمایان در نهادهای تعیین مزد یک جانبه به نفع دولت و کارفرمایان تصمیم گرفتند . در این نشست افراد و کسانی برای کارگران تصمیم گرفتند که خود جزو مفت خورترین افراد جامعه به حساب می آیند و در هیج کجای تلاش خود ذره ای برای بهتر شدن زندگی و معیشت کارگران ، قدم بر نداشته اند و همیشه سعی برآن داشته اند که حامی و پشتیبان اربابان خود باشند.
حداقل دستمزد ٥ میلیونی که از طرف سندیکای کارگران اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، گروه اتحاد بازنشستگان رقم خورد و مورد فوری حمایت حزب سوسیالیست انقلابی ایران هم قرار گرفت ، و در گام بعدی کلیه نهادهای غیر دولتی کارگری نیز خواهان ٥ میلیون تومان شدند، اکنون نه تنها متاسفانه به این مطالبه کارگران ایران توجه نشده است که دولت سرمایه داران از طریق شورایعالی کار در صدد تحمیل زندگی چند برابر زیر خط فقر به کارگران بر آمده است. حداقل دستمزد کارگران می بایست بر مبنای ٥ میلیون تومان درماه برای کارگران به رسمیت شناخته میشد. می بایست این سبد تنگدستانه ی بخور و نمیر کارگران در فعالیت هر روزه همه کسانی قرار میگرفت که هدفشان سرنگونی جامعه سرمایداری و رژیم جمهوری اسلامی و برقراری جامعه سوسیالیستی بود. می بایست در این راستا همه به یاری کارگران می شتافتیم و در بین توده های کارگرو زحمتکش با امکانات تبلیغی که در اختیار داشتیم ، همه را بر این محور و این خواست بر حق کارگران متشکل و فرا می خواندیم . گر چه ما به عنوان فعالین حزب سوسیالیست انقلابی درکناربیانیه مشترک نهادها وسندیکاهای داخل کشور قرار گرفتیم و این افتخار را در پرونده کاری خود داریم ، اما انتظار میرفت که جمع زیادی ازانقلابیون کمونیست ما را در این گام مهم همراهی میکردند که متاسفانه چنین پیش نرفت .
نشست روز جمعه ٢٥ اسفند شورای عالی کار ضد کارگری برای تعیین حداقل دستمزد کارگران گویا پس از ساعتها بحث بدون نتیجه به پایان رسید و جلسه بعدی به روز شنبه موکول شد.علی ربیعی ، وزیر کار و رئیس شورای عالی کار که خود چندین ماه پیش عملا افزایش دستمزد در حد ١٥ درصد اعلام کرده بود مدعی شده است “اختلاف زیاد بین نمایندگان کارگران و کارفرمایان را دلیل به نتیجه ماندن مذاکرات اعلام کرده است” انجمنهای صنفی و مقامات خانه کارگر رژیم نیزسبد معیشت خانوار کارگری را حدود سه میلیون هفت صد هزار تومان اعلام کرده اند اما جناب ربیعی و کارفرما و شورای عالی کار حول دستمزد به مراتب کمتر از آن سطحی که انجمهای صنفی و خانه کارگریها رژیمی نیز گفته اند دارند چانه زنی و عوامفریبی میکنند،
رژیمی که به این شکل پاسخ “عیدی” دها میلیون کارگر و خانواده کارگری می دهد، به این شکل سفر و زندگی یک سال آینده کارگران و کارکنان را به گروه میگیرد شایسته نابود کردن فوری است! طبقه کارگر ایران نباید تصمیم شورایعالی کار را بپذیرد، باید برای گرفتن حق حداقل دستمزد ٥ میلیون تومان متحدان به میدان آمد و اعتصاب و اعتراض سازمان داد.
همه ما فعالین حزب سوسیالیست انقلابی در این مهم گام برداشتیم و در این مهم در کنار هم طبقه ای های خود قرار گرفتیم و می خواهیم در این مبارزه تا به آخر به پیش رویم و در کنارشان باشیم و خواهیم بود اما ما نمی خواهیم در این مبارزه تنها باشیم ، چنین مبارزه قدرت و توان زیادی می طلبد پس باید با هم همراه شویم تا توانمند تر باشیم .
به امید پیروزی
منبع: شماره ٤٠ نشریه سوسیالیسم امروز
٢٦ اسفند ١٣٩٦
١٧ مارس ٢٠١٨
