روز کودک روزی است که برای یادبود و افتخار کودکان شناخته شده است. کشورها و سازمانهای بین‌المللی مختلف، روزهای متفاوتی را به‌عنوان روز کودک اعلام کرده‌اند و آن را جشن می‌گیرند.
سازمان ملل متحد، ۲۰ نوامبر (۲۹ آبان) را روز جهانی کودک اعلام کرده است. مجمع عمومی سازمان ملل در چنین روزی در سال ۱۹۵۹ اعلامیهٔ حقوق کودک و در سال ۱۹۸۹ نیز کنوانسیون حقوق کودک را تصویب کرد . روز ۱ ژوئن (۱۱ خرداد) در سال ۱۹۴۹ در نشست اتحادیهٔ بین‌المللی دمکراتیک زنان در پاریس به‌عنوان روز بین‌المللی کودک اعلام شد و در شوروی سابق به‌عنوان روز کودک شناخته شد و در بسیاری از کشورها هم به‌عنوان روز کودک تعیین شد و تا به امروز هم روز کودک از طرف کشورها و سازمانهای مختلف در سراسر دنیا گرامی داشته میشود .
ظاهرا این روز برای توجه دادن به وضع کودکان و فراهم کردن شرایط رشد و رفاه آنان در جهان نامگذاری شده، ولی نظام سرمایه داری با استثمار، جنگ، تبعیض و استبداد خود بزرگترین مصیبت ها را به کودکان خانواده های کارگری و حتی کودکان طبقات دارا تحمیل کرده است. با مطالعه و تحقیق و نیز با مشاهدات روزانه در می‌یابیم که جامعه سرمایه داری از بدو پیدایش تا به امروز از کودکان همچون کارگر در کارخانه ها، کارگاههای زیر زمینی، معادن و خانه ها بهره کشی کرده و در سوءاستفاده از آنان به عنوان برده جنسی و فروش آنان به عنوان کالا نقش بسزایی داشته است. بر طبق آمارهای ناقصی که در دست است در دنیا 300 میلیون کودک مشغول بکارند که درصد قابل توجهی از آنان به عنوان برده مورد سوءاستفاده قرار می گیرند. بر طبق همین آمارهای ناقص، هر ساله یک میلیون و 200 هزار کودک و مخصوصا کودکان دختر جهت استفاده از اعضای بدنشان و یا به عنوان برده جنسی توسط شبکه های مافیایی سرمایه داران قاچاق می شوند.
در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی 16 مهر به عنوان روز کودک اعلام و یک هفته به همین مناسبت اختصاص داده شده که تماما در خدمت خرافی و مطیع بار آوردن کودکان است. هر سال در ایران با شعار “زنده باد کودکی، زنده باد زندگی” این مراسم در شهرها و تا حدودی هم در مدارس برگزار میشود . اما در واقع اکثر کودکان در ایران چه در مدارس، چه در خیابان و یا در محیط های کار از شادی و سرور و خوشی های دوران کودکی محروم هستند و زندگی شان مصیبت بار است. جمهوری اسلامی به عنوان یک رژیم خدمتگزار سرمایه، اکثریت عظیمی از مردم را به سمت فقر و تنگدستی هولناکی سوق داده است. به همین دلیل بر شمار کودکانی که به دلیل فقر از کودکی کردن و از تحصیل محروم و راهی بازار کار می گردند روز به روز افزوده میشود. بر طبق اعترافات دست اندرکاران خود رژیم بیش از 3 میلیون کودک کار و خیابان در ایران وجود دارند. این آمار البته با واقعیات فاصله دارد، اما خود همین رقم نیز به شدت تکان دهنده است. این کودکان بی پناه در معرض خطر سوءاستفاده های جنسی، اعتیاد و پخش مواد مخدر، سوء تغذیه و انواع امراض هستند. بخشی از این کودکان که عمدتا فرزندان کارگران به فقر رانده شده هستند، توسط قاچاقچیانی که با فرماندهان و مقامات اصلی رژیم پیوند دارند به سرمایه داران کشورهای دیگر فروخته می شوند. در این راستا و بر پایه پژوهش “سازمان دفاع از قربانیان خشونت” قاچاق کودکان و مخصوصا کودکان دختر در ایران بطور عمده به دو شكل “قاچاق به پاكستان” و “قاچاق به كشور‌های حاشیه خلیج بویژه امارات متحده عربی” صورت می گیرد. تاکنون شنیده نشده که حتی یک نفر از این قاچاقچیان دستگیر، محاکمه و مجازات شده باشند. یکی دیگر از مصائبی که تحت حاکمیت جمهوری اسلامی دامنگیر کودکان شده اعتیاد به مواد مخدر است. برخی از کارشناسان با ارزیابی بعضی از داده ها و اطلاعات، آمار کودکان معتاد در ایران را بیش از 3 میلیون نفر تخمین می زنند.
از مصائب دیگری که جمهوری اسلامی بر کودکان تحمیل کرده تدریس دروس مذهبی در مدارس است. این دروس برای مطیع و خرافی بار آوردن کودکان است و از رشد شخصیت مستقل آنان جلوگیری می کند.
کودکان باید کودکی کنند. زندگی و رفاه کودکان، مستقل از وضعیت خانوادگی، باید از طرف دولت تضمین گردد. دولت موظف است استاندارد واحدی از رفاه و امکانات رشد مادی و معنوی کودکان و نوجوانان را در بالاترین سطح ممکن تضمین کند. کمک هزینه های لازم و ارائه خدمات رایگان پزشکی و آموزشی و فرهنگی برای تضمین استاندارد زندگی کودکان و نوجوانان مستقل از وضعیت خانوادگی باید پرداخت شود و امر آموزش اجباری تا سن 16 سالگی تامین گردد. کار حرفه ای برای کودکان و نوجوانان زیر 18 سال باید ممنوع گردد و نباید گذاشت که جسم و روان کودکان زیر بار کار حرفه ای تباه شود. دستیابی به چنین خواست هایی فقط می تواند محصول مبارزات متحدانه، سراسری و متشکل کارگران و جنبش های پیشرو اجتماعی باشد .
به امید دنیایی بهتر برای کودکان .
