دهه شصت در ایران دهه ایست آغشته به خون . دهه ای که از عشق به آرمان والای رهائی انسان استثمار شده و ستمدیده بود.
پرسش و پاسخ از آن‌ها از 5 شهریور و از زندان گوهردشت آغاز گشت. “آيا شما مسلمانيد؟”، “آيا به بهشت و جهنم معتقد هستيد؟”، “آيا در ماه رمضان روزه می گيريد؟”، “آيا قرآن می خوانيد؟”، “آيا هر روز نماز می خوانيد؟”، “آيا ترجيح می دهيد با يک مسلمان هم بند شويد و يا يک غيرمسلمان؟”، “هزاران انسان شریف و کمونیست و آزادیخواه به جوغه اعدام سپرده شدند ، درباره آن روزها هرچه بنگاریم باز کم گفته ایم و کم نوشته ایم .
امروز همان روز یست . روز چهارشنبه اول شهریورماه . سالروز آغاز خونین ترین و جنایتکارانه ترین اعمال رژیم اسلامی در ایران . کشتار زندانیان سیاسی در نخستین روزهای مردادماه سال 1367 آغاز شد و در طول ماههای مرداد و شهریور ادامه یافت و در آن هزاران انسان شریف و هزاران کمونیست در چنین ایام و روزی به دست دژخیمان جمهوری اسلامی قتل و عام شدند . بسیاری از آن قربانیان، دوره محكومیت خود را طی کرده و در انتظار آزاد شدن به سر می بردند. دلیل بازداشت بسیاری هنوز ناروشن و در انتظار به اصلاح تفهیم اتهام بودند.
کمسیون مرگ، مرکب از حسینعلی نیری (حاکم شرع)، مرتضی اشراقی (دادستان)، ابراهیم رئیسی (معاون دادستان) و مصطفی پورمحمدی (نماینده وزارت اطلاعات)، پس از آنکه گزارش ماموریت جنایتکارانه مرداد ماه خود در زندانها را به خمینی دادند، از وی فتوای کشتار کمونیستها را نیز گرفتند و در نخستین روزهای شهریورماه به جان انسانهای آزاده ای افتادند که قلبهایشان مالامالبزرگ شده ايد که پدر در آن نماز مى خواند، روزه مى گرفت و قرآن مى خواند؟
تنها یک جواب نه به این سوال ها می توانست به اعدام شخص مربوطه منتهی شود. که متاسفانه همان شد که جنایتکاران جمهوری اسلامی در انتظارش بودند و با این حرکتشان جنایتی آفریدند که برای همیشه در تاریخ پراز جنایات رژیم جمهوری اسلامی ثبت شد.
بسیاری از آمران و عاملان این جنایت، از دادستان سابق کل کشور تا رئیس دادگاهها و دیگر جانیانی که در فاجعه کشتار زندانیان سیاسی سال 67 جزو بازوان قدرتمند امام در نبرد علیه زندانیان بیدفاع بودند، چند سال بعد لباس اصلاح طلبان حکومتی به تن کردند و برای نجات کشتی توفان زده حکومت اسلامی به تکاپو افتادند كه اين بار كشتى آنان نیز به گل نشست.
بدون شک سرانجام آنروز فرا خواهد رسید که سران جنایتکار جمهوری اسلامی در دادگاه عدل مردم زجر کشیده ایران به محاکمه كشیده شوند، رازهای سر به مهر جنایات بیشماری که مرتکب شده اند بیشتر برملا شود و مجازات شایسته خود را دریافت دارند. جانباختگان قتل عام سال 67 و دیگر جانباختگان راه رهایی بشریت هرگز فراموش نخواهند شد. بی شک مردم آگاه و مبارز ایران امران و عاملان بیش از 3 دهه کشتار فرزندان خود را “نه فراموش خواهند کرد و نه خواهند بخشید.”
