اعلامیه
در محکومیت اقدامات تروریستی یک جریان فاسد “کردی”
و اعلام ملاحظاتی بر یک اطلاعیه در این مورد
اخیرا در تاریخ هفتم دسامبر ۲۰۱۸ فردی به اسم”شورش خراسانه”، از پیشمرگان سابق سازمان زحمتکشان )عبدالله مهتدی سازمانی که به اسم جعلی “حزب کومله” فعالیت دارد)، در یک برنامه زنده در شبکه اجتماعی فیسبوک با مدیریت”بختیار بلوری”، فاش کرده است که در سال ٢٠٠٥ میلادی از جانب رهبری آن سازمان مامور شده که تعدادی از اعضای رهبری و کادرهای آنزمان جریان کمونیزم کارگری و حزب حکمتیست، در شهر سلیمانیه در کردستان عراق را ترور نمایند و ایشان از اجرا کردن چنین جنایتی خودداری کرده است.
حزب سوسیالیست انقلابی ایران ضمن محکوم کردن قاطع این اعمال شنیع باند”زحمتکشان”، توضیحاتی حول این رویداد، بیان حقایق بیشتری در این باره، وهمچنین طرح ملاحضاتی بر یک اطلاعیه در این مورد ضروری میداند:
١-هر چند نفس اعلام علنی و افشای چنین سیاستهای از سوی یکی از مسئولین سابق آن جریان، ولو با تاخیر بسیار زیاد، اما مهم و”سندیت” بیشتری به اصل ماجرا در انظار عمومی داده است، اما برای ما که خود شاهد عینی این عملکردها و دها اقدام مشابه آن جریان ارتجاعی بوده ایم، چنین رویدادهایی را اکنون به عنوان یک پدیده جدید تلقی نمیکنیم و نمی بایست با هیچ بهانه ای تا این مقطع از اعلام علنی آن خودداری میشد. همانطوری که در همان دوره با جمهوری اسلامی و مضحکه انترپول رفتار کردیم حق بود با نقشه ها و اقدام تروریستی جریان مهتدی هم در افکارعمومی همان دوره برخورد میشد. نفس چنین طرح هایی حداقل برای ما( که در آنزمان بخشی از رهبری حزب ما در رهبری حزب حکمتیست فعالیت داشت) امروز و از کانال فرد ثالثی روشن نشده است. سکوت تاکنونی در باره عملکرد تروریستی و ارتجاعی چنین جریانی، هم از جانب رهبری وقت حزب حکمتیست، و هم به ویژه از جانب رهبری کومله ” سازمان کردستان حزب کمونیست ایران” که بارها با یورش و طرح ترور و کشتار نیروهایشان توسط همین اوباش سازمان ضد زحمتکشان، روبرو گردیدند، به تداوم افسارگسیختگی این جریان ضد انقلابی کمک نمود.
٢-در اطلاعیه “دفتر مرکزی حزب حکمتیست” ، که خبر اقرار “شورش خراسانه” را منعکس کرده است،هیچ توضیحی داده نمیشود چرا این جریان در فاصله زمانی مثلا ٢٠٠٣ تا ٢٠٠٥ باید چنین اقداماتی علیه فعالین آن دوره حزب حکمتیست در دستور بگذارند؟ یا چرا صرفا با اسم بردن از “رحمان حسین زاده” و یا افرادی که اکنون با خودشان هستند به عنوان کسانی که قرار بوده ترور شوند اکتفا کرده اند؟. چرا از اسم بردن از همه لیست فعالین کمونیست و اصلی آندوره،که بخشی از آنها هر کدام به شکلی در لیست ترور و یا مورد فشار و تعقیب این جریان ضد کمونیستی، دیگر مرتجعین قرار گرفته بودند، سکوت مینمایند. آیا در اینجا هم باید نسبت سیاسی را وارد معادله نمود؟! آیا میتوان تاریخ زنده ومستند رویدادها را هم با یک اطلاعیه عوض کرد؟، این است موضعگیری کمونیستی و بسیج نیرو علیه یک نیروی باند سیاهی؟، اگر هدف مبارزه با سیاست و اعمال تروریستی علیه اپوزسیون و فعالین کمونیست محور اصلی است، نه صرفا بهره برداری حقیر سازمانی و شخصی و شخصیت سازی از این نوع وقایع، نباید با اعلام مبارزه با تروریسم یک جریان دیگر همزمان خود در شکل دیگری در اعمال سانسور و”ترور سیاسی” مخالفین سیاسی کنونی خودغرق گردید. بعلاوه، همزمان با اعلام تنفر عمیق خود از سیاست شنیع و بزدلانه سازمان ضد زحمتکشان و آماده شدن برای مقابله جدی سیاسی و عملی علیه هر نوع اقدام اینها برعلیه هر نیروی مسئول و کمونیستی، لازم میدانیم اعلام کنیم که با طرح اسامی افراد آنها در اطلاعیه رسمی حزبی، با وجود واقعی بودن آن ، و علیرغم طرح آن از جانب شخص ثالث دیگری در انترنت، کاملا مخالف هستیم و چنین رویکردی را در شان یک جریانی که خود را کمونیست می داند نمیدانیم، میبایست اساس سیاست تروریستی آن جریان مورد نظر قرار بگیرد نه اینکه کدامیک از افراد سرسپرده آنها قرار بوده دست به اعمال تروریستی بزند. این سازمان ارتجاعی با این اسامی و بدون آنها همچنان یک جریان تروریستی و سناریو سیاهی است! با تمرکز روی اسامی یک یا دو نفر اصل بنیاد تروریستی-ارتجاعی حاکم بر آنها را فرعی تر کرده ایم. در هر صورت از همه میخواهیم حرمت انسانی اشخاص،از جمله مخالفین سر سخت سیاسی خود را محفوظ نگهدارند، تا اثبات جرم در یک مرجع ذیصلاح و ثالت باید از اسم بردن افراد آن هم در این سطح اکیدا خود داری شود، این روشها به سنت و جنبش سوسیالیستی ما تعلقی ندارد!. خواسته یا ناخواسته، این روش بخشی از همان فرهنگ “تروریستی” است که قرار است علیه آن مقابله گردد.
٣-مستقل از ماهیت ضد کمونیستی و متکی بر روشهای تروریستی جریان مهتدی، باید گفت آنچه که نه تنها این جریان ، حتی خود جمهوری اسلامی و ناسیونالیسم افراطی کرد را در آن سالها به تکاپو و وحشت انداخت، و برای مقابله با آن در فکر طرحهای بزدلانه ترور ماها نیز بر آمدند، بخاطڕ “فهش دادن به کاک عبدالله” و چند مقاله افشاگرانه نبود!، بلکه بخاطڕ شروع یک پراکتیک کمونیستی فعال از جانب ما در جامعه کردستان در آن تاریخ بود. واقعیت آن تاریخ را امروز نیز میتوان با فیلم و اخبار و فاکت نشان داد که حزب حکمتیست آنزمان، نه حزب حکمتیست کنونی،( بخشی از رهبری حزب سوسیالیست انقلابی نیز در رهبری حزب حکمتیست آنزمان و در راس فعالیتهای مهم آندوره قرار داشت) عامل روی آوری هر چه بیشتر تبلیغات پوچ علیه جنبش ما وتوصل به سیاست تروریستی بزدلانه امثال جریان مهتدی و جمهوری اسلامی علیه ما بود. در آن چند سال، از ٢٠٠٣ تا ٢٠٠٥ میلادی از جمله با انجام سه حرکت بسیار مثبت و موفقیت آمیز علنی –نظامی، تحت عنوان “پروژه رهبران کمونیست”، در عمق مناطق کردستان از طرف ما صورت گرفت. سخنرانی در یکی از پارکهای پر جمعیت آویر سنندج و حضور گسترده در منطقه، سخنرانی در مناطقی در حومه سقز، و همچنین حضور علنی در روستای بیژوه در منطقه سردشت، که در جریان این فعالیتها یک مورد درگیری نظامی شدید با عوامل رژیم در منطقه سقز که به نابود کردن کلیه نیروهای حمله کننده رژیم به رفقای ما منجر گردید، توانست توجه گسترده جامعه را نه فقط در کردستان که در کل ایران و منطقه به جریان ما جلب نماید، طوری که هم جمهوری اسلامی و دادگاهش در سنندج و انترپول و هم امثال مهتدی به تکاپوهای احمقانه افتادند و خواستند پیروزیهای ما را به شکست بکشانند و انتقام بگیرند، اما هر دو در آن تلاش شکست خوردند و رسواتر شدند!. جای افتخار است همینجا اعلام کنیم که فرماندهان و بخشی ازاجرا کنندگان اصلی این سه حرکت و دستاورد بزرگ که جمهوری اسلامی و “حزب کاک عبدالله” را مانند موش تو سوراخ کرده بودند، اکنون در رهبری حزب سوسیالیست انقلابی حضور دارند. و دقیقا به همین خاطر بارها از جانب هم عوامل رژیم و هم جریان مهتدی مورد تهدید و توطئه از جمله در شهر سلیمانیه و منطقه مواجه شدند. رهبری جدید و کنونی “حزب حکمتیست” با جزئیات آز آن با خبر است، اما همچنانکه گفتیم متاسفانه وجود سنت و منفعتهای کور سیاسی و شخصی در این نوع چپ مانع بیان این حقایقها از جانب آنها شده است، چرا که ما اکنون جز مخالفین سیاسی آنها هستیم. اما همانوقت رهبری واحدهای ما( اکنون عضو شورای رهبری حزب سوسیالیست انقلابی است) در جریان یک اقدام تروریستی جریان مهتدی علیه خود و رفقایش، که گفته شد “آسایش سلیمانیه آمده اند دنبال شما و در کوچه ها مستقر شده اند”پاسخ درخوری به آن بزدلها داد و پیام فرستاد به جریان مهتدی و گفت: “بروید به رهبران بزدلتان بگوئید اگر شهامت دارند بیایند تا نشانشان بدهیم تعقیب ما کمونیستها و آزادیخواهان چه بهای برای مرتجعین دارد! ما هیچ ترسی نه ازشما و نه از جمهوری اسلامی نداریم”!.
٤-به علاوه، برای درس گرفتن درست جنبش ما از وجود چنین فرهنگ فاسد و چندش آور تروریستی، چه در قالب تهدید و طرح های به منظور ترور فیزیکی و گرم و یا در شکل ترور سرد و سیاسی، چه از جانب دولتهای مرکزی و چه از جانب اپوزسیون صورت بگیرد، باید به بسترهای که چنین منجلابی در آن رشد میکند بپردازیم و بدون هیچ تعصبی علیه آن به مبارزه متحد بر خیزیم. چنانچه اندکی ازسازمان ضد زحمتکشان و “رعیت”هایش و طرفداران “بیزینس من” و شریک مالی های مستقیم “کاک عبدالله”، فاصله بگیریم، متوجه میشویم که فرهنگ ترور مخالفین، یک فرهنگ به عاریه گرفته شده از جمهوری اسلامی و نظامهای استبدادی و فاسد سرمایه داری است. متاسفانه این فرهنگ نیز در اکثر نیروهای اپوزسیون راست و چپ ایران ، هر کدام به شکلی عمل کرده و می کند. کمتر نیروی حداقل در تاریخ چهل ساله اخیر ایران سراغ داریم که مخالفین سیاسی بیرون و درون سازمان خودش را به نوعی ترور نکرده باشد. تفاوتها اگر بوده و هستند در محتوا نیست، تنها در شکل اعمال ترور، و بستگی به میزان قدرت و وجود امکانات سازماندهندگان ترور و سرکوب سیاسی منتقدین از جمله از طرف “رهبران مادالمعمر” بوده است. اگر قرار است براستی مبارزه علیه تروریسم و طرد هر نیروی متکی به تروریسم، چه به شیوه ترور فیزیکی، چه سیاسی و شخصیتی انسانها باشیم، باید علیه کلیه این مظاهر و سنتهای سیاسی سانسور و سرکوب مخالف سیاسی بود. بدون چنین حساسیت و رویکردی این روند ضد انسانی و ضد کمونیستی هر بار به شکلی نسلی از انسانهای آزادیخواه و منتقد را قربانی میکند.
٥-بیان حقایق فوق به هیچ وجه دال بر کاهش دامنه نفرت و انزجاراجتماعی از سیاستها و اقدامات جریان مهتدی نیست! برعکس، در جهت تقویت نگاه همه جانبه تر و جدی تر به پدیده تروریسم سیاسی و نظامی و اهمیت مبارزه قاطعانه با همه شئونات این پدیده و سنت از جمله در صفوف اپوزسیون و فضای سیاسی کشور است. آنچه که به چنین موجودی حتی امکان می دهد علیه مخالفین خود در دوره کومله و جدائی از آنها، و یا در دواران سر وصورت همدیگر خونین کردن در کشمکش خانوادگی دو سازمان “زحمتکشان” و دزدیدن پول همدیگر روی می آورند، و اینکه در فکر اقدامات بزدلانه تروریستی علیه ما کمونیستها باشند، ناشی از وجود قابلیتهای ارتجاعی سیاسی-سازمانی و سرمایه گذاری چنین نیروهای حول منجلابی است که امثال جمهوری اسلامی و امریکا و فاشیسم اسلامی و ملی گرایان در منطقه به وجود آورده اند. و بخشا متاسفانه ناشی از سکوت و حتی همراهی نه فقط بخش از اپوزسیون واحزاب سیاسی در کردستان، که فراتر از همه همراهی و حتی همکاری رهبران کومله “حزب کمونیست” با این جریان باعث گردیده است تا آن جمع مرتجع سرپا بمانند و چنین پدیده ای حتی تحت نام “کومله” بتواند علیه تمام بنیادهای سیاسی و آرمانی و جنبشی کومله قدیم و جانباختگان سوسیالیست آن تاریخ و کل جنبش سوسیالیستی در کردستان به حیاط سیاسی مخرب وارتجاعی خود ادامه بدهد.
در آخر،ضمن محکوم کردن مجدد کلیه سیاستها و اقدامات تروریستی جریان “حزب کومله”، از جمله اقدامات زبونانه که از قول “شورش خراسانه” اخیرا افشا گردیده است، از همه نیروهای سیاسی مسئول اپوزسیون و از کلیه شهروندان مقیم جامعه کردستان ایران میخواهیم این جریان ارتجاعی را بیش از پیش طرد و رسوا نمایند. همچنین از افراد سالم و بی خبر از آینده تاریکشان در صفوف این جریان، از آنهایی که “تلفن” هایشان را به گروه میگیرند و حتی مانع تماس با اعضای خانواده شان میشوند، و از هر کسی که برای خود شرافت سیاسی قائل است میخواهیم که صفوف آن جریان فاسد مافیائی و نامسئول را ترک کنند. از کانال مسئولین ما در کردستان عراق و همچنین از کانال تماس با دبیرخانه حزب سوسیالیست انقلابی امکان راهنمائی و دادن اطلاعات لازم به کسانی که حاضرند پای خود را از این لجن بیرون بکشند، ممکن است.
دبیرخانه حزب سوسیالیست انقلابی ایران
Iransocialist2017@gmail.com
٩ دی ١٣٩٧
٣٠ دسامبر ٢٠١٨
