لقمان مهری 
جنبش های شبه فمنیستی زنان بر این باورند که داشتن مدیران وسیاستمداران وسربازان متعدد زن ، قدمی برای رسیدن به برابری است . ماباید بدانیم تمام علم مدیریتی که زنان بایستی برای رسیدن به سمتهای مدیریتی در کمپانیاهای کاپیتالیستی بیاموزند تنها مجموعه ای از تکنیکهایست برای کنترل کردن واستثمار بیشتر کارگران مزدی درشرکتهای سهامی سلسله مراتبی ..
واینکه چطوربه استثمارگر وستمگر تبدیل شویم در حالی که رسیدن به برابری و آزادی زنان ومردان مستلزم از بین بردن کار مزدی سرمایه داری وحاکمیت مدیریتی است .
ما نمیخواهیم اقتدار زنان راجایگزین اقتدار مردان کنیم باید ریشه اقتدار را از بین ببریم واز این جهت باید از فمنیسم لیبرال دوری جست . فمنیسم وجنبش زنان برای این نیست که زن رئیس جمهور شود و یا اینکه در یک پست فرمایشی کار را در دست گیرد . بلکه به معنای فردی آزاد و برابر است تابتواند به طور داوطلبانه در انجمنها و روابط اجتماعی شرکت وهمیاری و نقش آفرینی کند . زنان به طورمضاعف هم در محیط اجتماعی وهم در محیط خصوصی مورد ظلم قرارمیگیرند . برابری جنسیتی فقط بر این مبنا نیست که مردها به زنان ظلم نکنندبلکه به این معنی است که از ظلم مردها بر مردها وزنها بر زنها هم جلوگیری به عمل آید. بنابراین باید تمام مناسبات قدرت درهم شکسته شود وحاکمیت را مورد حمله وبراندازی قرارداد. تا همه امتیازات سلسله مراتبی ازبین برودو دنیایی خالی از ظلم جنسی هردو طرف ایجاد شود . مبارزه جنسی نمیتواند از مبارزه طبقاتی جدا باشد مردم تنها زمانی آزاد هستندکه قدرت کنترل زندگی خودشان را داشته باشند . همچنانکه میشل یادآور میشودکه : کارگربرده است و همسر کارگر برده تر. وبه عبارتی زن متحمل ظلم وستمی مضاعف است ..به قول یکی از متفکران :مسئله انحلال هر خانه ای است که بر بردگی استوارهست وهر ازدواجی که مبین فروش وانتقال فردیت یکی از طرفین به طرف دیگر است وانحلال هر موسسه ای چه اجتماعی وچه مدنی که در میان انسان وحقوق او می ایستد وهر رابطه ای که یکی را ارباب ودیگری را برده میسازد .. از نظر انارکافمنیست :مبارزه برای آزادی زنان نمیتواند جدا از مبارزه واقعی علیه تمام اشکال سلسله مراتب قدرت باشد بعضی از مردان میپندارن چون در تئوری مخالف سکسیسم هستنددر نتیجه در عمل سکسیست نیستند ولی این اشتباه است ماباید رابطه ناگسستنی بین تئوری وعمل رابه جبهه مقدم فعالیت اجتماعی بیاوریم ونه تنها باید خودمان رااز قیدوبندهای بیرونی بلکه باید با قیدوبندهای درونی نیز مبارزه کنیم ..
همچنانکه ولترین مینویسد:هیچگاه من انتظار ندارم مردان به ما آزادی بدهند بلکه تازمانی که ما زنان خودمان آنرا نگیریم ارزشش را نخواهیم داشت این به معنی پافشاری بردستورالعمل اخلاقی نوین استواربرقانون آزادی برابر است دستورالعملی که فردیت زن را به طور کامل به رسمیت میشناسد. پیکارعلیه تبعیض “جنسی»
“سکسیزم “یکی از وجوه کلیدی مبارزه برای آزادی است درست برخلاف بعضی مارکسیستهای کلاسیک که آنرا به بعد از انقلاب موکول میکنند در حقیقت باید از همین الان آغاز شود .. نه مرد نه دولت ونه نهادهای مذهبی هیچ حقی در مورد اینکه زن با خود چه میکند وچه میپوشدندارند . آزادی وبرابری زنان بایددرهمه جا بدست آید .
رهایی حقیقی تنها از طریق اقدام مستقیم بدست خواهد آمد. رهایی ورستگاری حقیقی نه در محل رای گیری بدست می آید نه در دادگاه بلکه رهایی حقیقی در روح زن آغاز میشود….
