شیرین اعتماد
قبل ازهرسخن نخست باید معتقد به تغییر جامعه و دنیای نابرابر حاکم کنونی باشیم تا بتوانیم حرکت کنیم و جرات ترک ساحل را داشته باشیم. در غیاب چنین اعتقاد واراده و امیدی به مبارزه، لاجرم و علیرغم هر ادعای هم داشته باشیم، در همان “ساحل” که ستمگران خواهان آنند، باقی خواهیم ماند. آنهای که فکر میکنند باید همه چیز را بدون تلاش و حضور خود آنها برایشان مهیا کرد تا قدم جلو بگذارند غیر انقلابیون و فرصت طلبان تاریخی بیش نیستند.
به ویژه بسیار حیاتی است ما زنان به عمق فجایعی که در این سه- چهار دهه تحت حاکمین نظام اسلامی بر ما رفته است عمیقا به اندیشیم و این زندگی جهنمی را منشا و محرک فوران خشم و خروش انقلابی هر زن و مرد شرافتمند و آزاده ای در این کشور علیه وضع موجود باشد. لازم است که برای یافتن حقیقت و تلاش برای پایان دادن به ستم و سرکوب و نابرابری و تبعیضات که همواره و تاریخا بر ما اعمال میشود از طرف هر دولت و سنت و تفکرات مذهبی و ملی، بسیج شویم. تلاش کنیم تمام افکار و ارزشهای عقب مانده و ستمگرانه را به دور ریخته و از بندگی و اطاعت رها شویم.
باید به سرکوب و تحقیقر خود و اعمال نابرابری در همه شونات زندگی، به تجاوز جنسی، سنگسار، تن فروشی، مرد سالاری وغیره که شوربختانه بصورت نهادینه شده در جامعه جاری میشود، اعتراض کنیم. تنها راه واقعی برای دستیابی به زندگی و اینده ای در شان انسان در گروه تلاش و مبارزه خود ما، از جمله مبارزه متحد زنان سکولار و پیشرو و سوسیالیست است. قدم اول و موثر این اقدام مهم مبارزاتی متحزب شدن در حزبی است که اساسا برای این مبارزه و به هدف از سر راه برداشتن دولت حامی و تولید کننده این همه جنایت علیه نصف جامعه یعنی ما زنان درست شده است و دارد وارد صحنه میشود.
لغو حجاب، لغو تفکیک جنسیتی، حق طلاق، حق حضانت از کودک، حق برابر در اشتغال و تحصیل، حق سفر حق تشکل و تحزب، حق نقد قوانین مذهبی ضد زن و دیگر مطالبات برحق سکولار و پیشرو را میتوانیم در بعد میلیونی بطور متشکل و در ابعاد سراسری برجسته نمود و شروع به فعالیت کرد. بدون شک زنان، از جمله زنان مترقی و آزادیخواه و سوسیالیست خود نیروی پرانگیزه و محرکی برای تغییرات اساسی و ریشه ای هستند. بنابر این برای تحقق یافتن خواسته هایمان باید تصمیم جدی تری گرفت و مبارزه مستحکم و دامنه دارتری را در دستورمان بگذاریم.
مبارزه زنان و رهائی واقعی زن از راه اتکاه به سیاست و اهداف سوسیالیستی می گذرد، تنها در جامعه سوسیالیستی است که آزادی واقعی خود را بدست خواهیم آورد. این لکه ننگ فرهنگ و سنن قوانین ضد زن بر پیکره جامعه بشریت را با تلاش و آگاهی و جانفشانی میتوانیم متعقق کنیم. در ایران برای دستیابی به این هدف باید برای سرنگونی کلیت نظام ضد زن تلاش نمود، و برای سرنگونی چنین رژیمی مستبد و سرکوبگری راهی جز ایجاد احزاب نوین جدی در عرصه مبارزه برای پایان دادن به عمر این رژیم پیش رو نداریم.
با این امید و اهدف، پیوستن به حزب جدید متعلق به این مبارزه را به همه مبارزین از جمله زنان را توصیه میکنم.
٢١ مرداد ٩٦
رها شدن از بندگی هرگز دیر نخواهد بود! پیش بسوی تشکیل حزب
