یک کارگزار رژیم در انجمن به‌اصطلاح حمایت از کودکان ضمن انتقاد از اجرای طرح موسوم به «جذب و ساماندهی کودکان کار و خیابان» توسط سازمان بهزیستی رژیم گفت: این طرح نه تنها طرح حمایتی از این کودکان نیست، بلکه پاک کردن صورت مسأله است و طرح شکست خورده‌ای است که نتیجهای از آن حاصل نخواهد شد.
به نظر می‌رسد این طرح، به نوعی پاک کردن صورت مسأله در رابطه با کودکان کار است که تعداد زیادی از آنها نیز خارجی هستند. جمع‌آوری کودکان کار، با شرط ساماندهی مناسب و برخورداری از امکانات زندگی، میتواند امیدوار کننده باشد، اما بازداشت این کودکان به وسیله ماشینهای گشت، عاملی برای کودک‌آزاری و آزار روحی این کودکان است که موجب فرار آنها از دست مأموران شده و در بسیاری از مواقع به گم شدن و یا بروز اتفاقات ناگوار برا ی آنها میگردد.
برخوردهای سرکوبگرانه و ضدانسانی با کودکان کار و در واقع روش حذفی در مقابل آنها، جز القای حس بی‌پناهی و جدایی بیشتر از جامعه، نتیجه دیگری نخواهد داشت و به جای حل موضوع، کودک را بیشتر از گذشته به سمت محیط‌های آلوده و خطرآفرین سوق می‌دهد».
کودک کار محصول جامعه طبقاتی و در دوره ما جامعه سرمایه داری است. کودک کار ارزان، مطیع و بدون دفاع است.
لازم است کارگران پیشرو ایران و همه مدافعان حقوق کودک و فعالان مدنی که همیشه دفاع از حقوق کودکان کارگر را وظیفه خود شمرده اند از مبارزات هم طبقه ای های خود الهام بگیرند و نگذارند جمهوری اسلامی از این ترفند و کودک آزاری نتیجه ای حاصل کند.سرمایه داران دولتی و خصوصی در ایران در چهار دهه اخیر اوضاع معیشتی و شرایط کاری وحشتناکی را در سایه استبداد هار به کودکان تحمیل کرده اند. وجود دهها میلیون انسان به فقر رانده شده و اسیر اعتیاد گشته محصول سیستم اقتصادی و سیاسی جمهوری اسلامی است. این مصائب و این سیستم حکومتی و اقتصادی از عوامل اصلی بوجود آمدن کودکان کار هستند.
کودکان باید کودکی کنند و در برابر هرگونه مغزشویی مذهبی و ایدئولوژیک از آنها محافظت شود. کودکان نه تنها باید از هرگونه آزار و پرداختن به کار مزدوری آزاد باشند، بلکه باید در شرایطی کاملا انسانی و تحت حمایت کامل جامعه زندگی کنند. استفاده از بازی، آموزش و بهداشت رایگان حق مسلم کودکان است. آنها باید در رفاه و آرامش طوری بارآیند که خلاقیت هایشان شکوفا شود. اما جمهوری اسلامی نه میخواهد و نه بنا به ماهیت خود میتواند داوطلبانه در چنین جهتی گام بر دارد. تحقق این خواستها به گسترش جنبشهای پیشرو اجتماعی و در راس آنها جنبش کارگری گره خورده است. مطالبات مربوط به حقوق کودکان می تواند و ضروری است به بخش جدائی ناپذیری از مطالبات سراسری و رادیکال کارگران تبدیل شود.
لازم است کارگران پیشرو ایران و همه مدافعان حقوق کودک و فعالان مدنی که همیشه دفاع از حقوق کودکان کارگر را وظیفه خود شمرده اند از مبارزات هم طبقه ای های خود الهام بگیرند و نگذارند جمهوری اسلامی از این ترفند و کودک آزاری نتیجه ای حاصل کند.سرمایه داران دولتی و خصوصی در ایران در چهار دهه اخیر اوضاع معیشتی و شرایط کاری وحشتناکی را در سایه استبداد هار به کودکان تحمیل کرده اند. وجود دهها میلیون انسان به فقر رانده شده و اسیر اعتیاد گشته محصول سیستم اقتصادی و سیاسی جمهوری اسلامی است. این مصائب و این سیستم حکومتی و اقتصادی از عوامل اصلی بوجود آمدن کودکان کار هستند.
کودکان باید کودکی کنند و در برابر هرگونه مغزشویی مذهبی و ایدئولوژیک از آنها محافظت شود. کودکان نه تنها باید از هرگونه آزار و پرداختن به کار مزدوری آزاد باشند، بلکه باید در شرایطی کاملا انسانی و تحت حمایت کامل جامعه زندگی کنند. استفاده از بازی، آموزش و بهداشت رایگان حق مسلم کودکان است. آنها باید در رفاه و آرامش طوری بارآیند که خلاقیت هایشان شکوفا شود. اما جمهوری اسلامی نه میخواهد و نه بنا به ماهیت خود میتواند داوطلبانه در چنین جهتی گام بر دارد. تحقق این خواستها به گسترش جنبشهای پیشرو اجتماعی و در راس آنها جنبش کارگری گره خورده است. مطالبات مربوط به حقوق کودکان می تواند و ضروری است به بخش جدائی ناپذیری از مطالبات سراسری و رادیکال کارگران تبدیل شود.
