رژیم جمهوری اسلامی در طی 38 سال گذشته در کنار بساط سرکوب و زندان و شکنجه و به خون کشیدن هر اعتراض و ندای آزادیخواهانه، مجازات اعدام را بعنوان خشونتی آگاهانه و سازمانیافته برای نابودی مخالفین سیاسی، ناراضیان اجتماعی و قربانیان همین نطام ظالمانه سرمایه داری بکار گرفته است. مجازات اعدام بعنوان یک جنایت سازمانیافته از همان آغاز به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی تا کنون یکی از پایه های حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی برای مرعوب کردن مردم بوده است.
جمهوری اسلامی برای به انحراف کشاندن افکار عمومی از توجه به ریشه های مصائب و نابسامانی های اجتماعی، از طریق بلندگوهای تبلیغاتی خود مجازات اعدام را بعنوان راه مقابله با این نابسامانی ها و عکس العملی قاطع در برابر این معضلات اجتماعی جار می زنند.
تشدید فشارها و اقدامات سرکوبگرانه، نه از قدرت رژیم، بلکه از استیصال و ترس و وحشت از رشد و گسترش نارضایتی و اعتراضات مردمی سرچشمه گرفته و می گیرد. با این اعتبار تلاش های مذبوحانه اخیر رژیم مبنی بر کشتار زندانیان راه بجایی نخواهد برد و کارگران معترض و مردم حق طلب و ستمدیده و اسثتمار شده را با این اقدامات نمی توان مرعوب ساخت.
اعدامهای این دوره به خصوص در در شهرستان عنبرآباد، در استان کرمان ، در بلوار مدرس ایلام ، در فلکه شهرداری سلماس و همچنین یک زندانی دیگر در پارس آباد مغان در استان اردبیل در مقابل چشمان مردم نمونه ای از همین ترس و وحشت رژیم از فوران توده ها می باشد .
طی روزهای ۲۷ و ۲۸شهریور شش زندانی در زندانهای شهرهای اردبیل ،بروجرد، خرم‌آباد، مشهد و زنجان بدار آویخته شدند. یک زندانی زن هم در میان اعدام شدگان روز ۲۷شهریور بود. در روز ۲۸شهریور نیز یک جوان ۲۳ساله در حالی اعدام شد که به‌خاطر سرقت به سه سال حبس محکوم شده بود اما در یک پرونده‌سازی جدید به اعدام محکوم شد. آدمکشان جمهوری اسلامی او را همراه با یک زندانی دیگر در شرایطی که دست و پایشان در زنجیر بود بدار آویختند. به دستور دادستان جنایتکار اردبیل،حدود ۵۰تن از زندانیان مجبور به تماشای صحنه اعدام همبندیان خود شدند.
همچنین۱۳زندانی از روز شنبه ۲۷شهریور برای اجرای حکم اعدام به سلولهای انفرادی زندان گوهردشت منتقل شده اند.
در حاشیه اعدامهای اخیر در زندانهای ایران …!
