بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در حمایت از اعتصابات کامیونداران
در طول نزدیک به نیم قرن حاکمیت جمهوری اسلامی بر این سرزمین، هر روز شاهد افزایش فشارهای اقتصادی بر اقشار آسیب‌پذیر اجتماعی بویژه کارگران، معلمان و بازنشستگان بوده‌ایم. به‌طوری‌که در شرایط کنونی اکثریت آنها بنا بر آمارهای رسمی زیر خط فقر مشغول گذران زندگی خود هستند. زیستی طاقت‌فرسا که به مرگ تدریجی تبدیل شده است و بویژه در طول یک دهه گذشته در نتیجه افزایش فشارهای اقتصادی که تحریم‌های بین‌المللی، که خود محصول سیاست‌های حاکمیتی است، یکی از دلایل آن بوده است، به مرز بحران رسیده است. افزایش آمار های خودکشی، قتل‌های خانوادگی، رشد تصاعدی بزهکاری‌های اجتماعی، آمار وحشتناک کودکان بازمانده از تحصیل، مهاجرت وسیع جوانان و نخبگان دانشگاهی و… همگی نشان‌هایی از این بحران هستند. از طرف دیگر پاسخ حاکمیت و نیروهای امنیتی‌اش، به هرگونه تشکل‌یابی و اعتراضات مسالمت‌آمیز صنفی و مدنی، سرکوب، پرونده‌سازی و فشارهای امنیتی است. نمونه روشن آن بازداشت و صدور حبس‌های طولانی برای ده‌ها فعال کارگری، فعال صنفی معلمان و فعالان بازنشستگی، در طول سال‌های اخیر است. در چنین شرایطی است که در طول هفته جاری شاهد اعتصابات کامیونداران در سراسر کشور برای پیگیری حقوق صنفی‌شان می‌باشیم. مطالبه‌گری مسالمت‌آمیزی که واکنشی است به افزایش فشارهای هر چه بیشتر اقتصادی و معیشتی بر زندگی این عزیزان زحمتکش که از طرف حاکمیت کانالیزه می.شود. اعتراض به کاهش سهمیه گازوئیل، افزایش نرخ بیمه تامین اجتماعی، عدم افزایش دستمزد و کرایه حمل بار متناسب با تورم حاکم بر اقتصاد و فقدان ایمنی‌های لازم شغلی و بویژه توجه به مسیرهای حمل و نقل فرسوده بخشی از مطالبات به حق کامیونداران بوده است که با وجود پیگیری‌های متعدد از طرف حاکمیت پاسخی شایسته دریافت نکرده است. حال که کامیونداران از سر استیصال دست به اعتصاب گسترده در سراسر کشور زده‌اند، پاسخ حاکمیت نه چاره‌جویی و ارائه راه حل مناسب که بکارگیری امکانات حمل و نقل نیروی نظامی هم‌چون سپاه برای شکستن اعتصابات و تلاش در جهت ارعاب و بازداشت تعدادی از پیشگامان این اعتصاب سراسری بوده است. این همان الگوی ثابتی است که در همه این سال‌ها در برخورد با اعتراضات مسالمت‌آمیز صنفی و مدنی اقشار مختلف اجتماعی به کار رفته است. ما به عنوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، که در طول بیش از دو دهه فعالیت صنفی و مدنی، بارها متحمل هزینه‌های فراوان در پیگیری مطالبات به حق خود شده‌ایم، خود را همدرد و هم‌سرنوشت اقشار مختلف اجتماعی بویژه کارگران حوزه حمل و نقل دانسته و از اعتصابات آنها حمایت میکنیم. از نظر ما تنها مسیر صحیح پیگیری و قابل تحقق این مطالبات گسترده، پیوند جنبش‌های مطالبه‌گری است و مطالبات هیچ قشری خارج از این اتحاد سرنوشت‌ساز دست یافتنی نیست. ما به حاکمیت هشدار می‌دهیم، که این الگوی تکراری سرکوب اعتراضات مسالمت‌آمیز صنفی و مدنی، نمی‌تواند برای همیشه تداوم یابد و خواهان پاسخ شایسته به مطالبات به حق کامیونداران و آزادی اعتصاب کنندگان بازداشتی هستیم. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران هشتم خردادماه ۱۴۰
