عزیز آجیکند
اعتصاب صدها کارگر شرکت نیشکر هفت تپه در روز شنبه ١٧ هم آذر ماه در اعتراض به پرداخت نشدن معوقات مزدی و پاره ای مطالبات دیگر بعداز ٥ روز با کسب بخشی از مطالبات و قول کارفرما به عمل کردن به بقیه مطالبات بطور مشروط پایان یافت.
در این چند روز از اعتراض و اعتصاب، کارگران هفت تپه برگ دیگری از فعالیت پر افتخارخود را در ماهها و روزهای اخیر گشودند که جای حمایت و ستایش میباشد. با این وجود تجربه مبارزات پی در پی کارگرا ن در هفت تپه و دیگر مبارزات گسترده که بطور پراکنده در سراسر کشور در جریان است، یک درس و پیام بزرگ برای جنبش ما دارد: اینکه مبارزات محلی و فابریکی، ضمن ضرورت های که در آنجام آن نهفته است، اما به تنهای جوابگو نیاز مبارزه امروز ما نیست. مبارزه تنها و محلی ما بدون حمایت و پیوستن عملی بخشهای دیگر طبقه کارگر نمیتواند آنطوری که لازم است به هدفش برسد، و کارفرما و دولت را وادار به عقب نشینی نماید و بلاخره تناسب قوای نابرابر کنونی را به نفع جنبش طبقه کارگر تغیر دهد. در صورت داشتن چنین افقی و آماده سازیهای قبلی برای آن همین حرکت و اعتصابی که به خوبی آغاز شد در ادامه نیز می توانست با پیوستن و حمایت بخشهای دیگر کارگری همراه گردد. مرزهای دیگر شهرها و کارخانجات و مراکز تولیدی را درنوردد و همراه و همگام با دیگر کارگران ایران ، مرزهای پیروزی را فتح و سرنوشت دیگری را برای طبقه کارگر ایران رقم زند و این جنبش را وارد عرصه دیگر از فعالیت های کارگری در جامعه ایران کند. کمبود که به آن اشاره گردید متاسفانه کمبود کل جنبش و طبقه ما و مبارزات بر حق آن علیه سرکوب و تعرض دولت و کارفرمایان حاکم بر جامعه ایران است.
تا به امروز کارگران بخش های مختلف شرکت نیشکر هفت تپه پیشینه مبارزاتی طولانی در مبارزه برای تحقق خواست هایشان دارند. اعتصاب اخیر کارگران نیشکر هفت تپه نسبت به حرکت ها و اعتراض های دیگر کارگری در دو سه سال گذشته در محتوای خود، در صورت زدودن رنگ بوی مذهبی از برخی حرکات، یک گام رو به جلو می باشد . خواست افزایش دستمزد و اعتصاب و اعتراضات پی در پی کارگران این شرکت به عنوان مطالبه کلیدی اقتصادی خود و هم طبقه هایشان در بیشتر این اعتصاب ها و اعتراض ها از طرف آنها مطرح شده و سیمای تعرضی تری در مقایسه با گذشته به مبارزاتشان داده است.
گسترش این اعتراضات و اعتصابات در هر شکل و شیوه ای نقش تعیین کننده ای در زنده نگه داشتن و تقویت فضای مبارزاتی و باز کردن فضای سیاسی در جامعه را دارد. امرور رشد اعتراضات کارگری بستر بسیار مناسبی برای تشکل یابی طبقه کارگردر ایران است. تشکل توده ای و طبقاتی کارگران محصول مبارزه و محصول بر افراشتن پرچم رادیکال و سوسیالیستی طبقه است. بدون شک تشکل یابی طبقه کارگر نمی تواند در خلاء انجام گیرد که صد البته این نوع اقدامات اگر از طرف دیگر جنبشهای پیشرو جامعه نظیر جنبش زنان و جنبش دانشجویی و معلمین مورد حمایت قرار گیرد توان پیشروی بیشتری خواهد داشت.
امروز در کنار کارگران شرکت نیشکر هفت تپه و دیگر مبارزات و اعتراضات کارگری به ویژه در این دوره حول افزایش حداقل دستمزد لازم و ضروریست که فعالان و پیشروان کمونیست جنبش کارگری نیز با تمام توان خود حضور داشته باشند و نقش متحد و رهبری کننده خود را ایفا نمایند . گسترش ارتباط فعالین و پیشروان کارگری بخش های مختلف جنبش کارگری با یکدیگر، بطوریکه بتوانند مبارزات کارگران را در محدوده های هرچه وسیعتری به هم مربوط سازند، هم پیش درآمد ایجاد تشکل های نیرومند کارگری است و هم راه را برای سراسری شدن این مبارزات هموارتر می سازد. آغاز چنین روندی، تحولی در جنبش کارگری ایران محسوب می شود و شبکه مرتبط پیشروان و فعالین کارگری است که زمینه ساز چنین تحولی خواهد بود.
حزب ما، حزب سوسیالیست انقلابی جزئی از این مبارزه و خود را در کنار هر سطحی از تلاش مسئولانه فعالین جنبش کارگری علیه دولت و سرمایه داران حاکم بر ایران می بیند.
منبع: شماره ٢٨ نشریه سوسیالیسم امروز
٢٥ آذر ٩٦
١٦ دسامبر ٢٠١٧
کارگران نیشکر هفت تپه ، راه پیروزیهای موثر کدامند؟
