مهرنوش موسوی
رئیس پلیس تهران از قول فرمانده ناجا خبر داد که از این پس کسانی که به قول ایشان غفلتن شئونات اسلامی ( مشخصن حجاب) را رعایت نمیکنند، دیگر بازداشت نمیشوند، بلکه بایست در کلاسهای آموزشی شرکت کنند!
چگونه بایست این خبر را ارزیابی کرد ؟
۱. به هر علتی فرمانده ناجا این حرف را زده باشد، مردم حق دارند این را عقب نشینی صریح نظام جمهوری اسلامی در مقابل جنبش برای لغو حجاب اجباری تلقی کنند. در نظامی که امامان جمعه اش از سکوی نماز جماعت دستورالعمل اسید پاشی، نوع و مقدار غلظت آن را میداده و میدهند، در مقابل نظامی که نزدیک چهل سال است به زور حجاب سر این مملکت کرده است، بازداشت نکردن زن بی حجاب یا کم حجاب، یک قدمی جرم نشمردن برداشتن روسریهاست. این یک عقب نشینی مهم است در مقابل نه مردم ایران به حجاب!
۲. چرا نظام عقب می نشیند؟ به نظر من به دو دلیل:
الف: جنبش علیه حجاب الان دیگر رسمن و علنن دارد حجاب را ملغی میکند. صدها و هزاران کلیپ، عکس و نمایش و غیره ثابت میکند که حجاب فقط جنازه ای روی زمین است. خود سران نظام گفته و میگویند که پروژه اسلامی کردن ایران از طریق حجاب شکست خورده است. نه مردم ایران ر ا نبایست دست کم گرفت. حجاب نه در مصر، الجزایر، فلسطین یا سومالی و…. بلکه در ایران و به قدرت یک جنبش خلاصی دینی و یک جنبش طالب حق و حرمت زن در حال شکست خوردن است. نظام در این زمینه به شدت از مردم میترسد. علت اینکه بازداشت نمیکنند این است که بازداشتگاه به کت کسی نمیرود. این جنبش میتواند تا تحمیل شکست کامل در اوضاع پیش برود. نسل جوان ایران پشت این نه ایستاده است.
ب: بر سر حجاب درون حکومت جمهوری اسلامی دو نظرگاه، دو استراتژی و دو برخورد وجود دارد. به باور من حرف فرمانده ناجا، حرف کل جناحهای حاکم نیست. به باور من حرف امروز فرمانده ناجا، در عین حال جوابی به رسانه ای کردن داستان کیانا عبدی پور بچه دهساله ای است که جرمش این است به جای پوشیدن مقنعه و عبا و لباس گشاد، لباس ورزش ژیمناستیک پوشیده و برای شرکت در مسابقات تمرین کرده است. باید پرسید چطور ممکن است در یک مملکت دو روز قبل تمام رسانه ها پونزها و اسیدهایشان را روی صفحه بریزند و سر مسئله کیانا به ملت نشان بدهند، بلافاصله دو روز بعد از طرف فرمانده ناجا بگویند اوکی هست که رعایت نکنید. بازداشت نمیشوید. به نظر من این میتواند در عین حال جدال قدرت درون حکومت هم باشد که همانطور که پیش بینی کرده بودیم روی محور مسئله حق و حقوق زن تماتیک میشود.
۳. مردم بایست چگونه برخورد کنند؟
اولن خالی از هیجان. ما حق داریم خوشحال بشویم. حق داریم تحمیل این عقب نشینی را در بوق کنیم. اما وعده انقلاب به این خاطر! کمی هم ساده لوحانه است، هم باعث عدم هوشیاری و آمادگی مردم میشود. عقب نشینی عقب نشینی است. همین. تا پیروزی هنوز فاصله است. اگر چه تحمیل عقب نشینیهای کوچک و بزرگ پیروزی را ممکنتر میکند. در عین حال این هدیه یک جناح به مردم از لج جناح رقیب نیست. همه این اقدامات و دعواها به خاطر قهر مردم علیه این اوضاع است و لذا اینهم فقط دستاورد مبارزه مردم است. بایست شاد شد، اما نبایست غره شد. مردم بایست بدانند که مبارزه امروزشان از طرف دشمنان بسیاری مورد محاصره است. پیروزی یک جنبش از لابلای همه این کوره راهها فقط با امید، نقشه، دور اندیشی و متانت سیاسی با دوز بالایی از قهرمانی و شجاعت میسر است. اگر دعواهای درونی نظام روی حجاب زوم بشود، آنکه میبرد، هیچ جناحی نیست. نیروی سوم بیرون این دعواهاست. اما جدال جناحها پتانسیل این را دارد که به مبارزه مدنی مردم خون بپاشد. راه جلوگیری از این امر دفاع قاطع و گسترده همه مردم از حقوق زن، تقویت گسترده و همه جانبه نه به این حکومت است.
مبارزه علیه حجاب اجباری بایست در راس و اولویت سازمانها و احزاب چپ، آزادیخواه و برابری طلب قرار بگیرد. درست در حالی که مردم در صحنه هستند، حتی نظام جمهوری اسلامی در حال کشمکش با مردم میباشد، احزاب و سازمانهای سیاسی بایست دخالت فعالی داشته باشند. هیچ بهانه ای قابل قبول نیست. احزابی که این عرصه را رها کرده اند، سازمانهایی که مبارزه مردم در این زمینه را ثانوی کرده و لذا به دیگران سپرده اند بایست بدانند که به حاشیه رانده میشوند، از سوی دیگر مردم از شانس برخورداری از کمپ حامیان قدرتمند محروم میشوند. این پیشرویها بایست به اسم کمپ چپ جامعه و جنبش علیه حجاب اجباری ثبت بشود. عدم تثبیت یک پیروزی باعث میشود به راحتی بازپس گرفته شود.
