عصرروز شنبه شانزدهم دیماه ۱۳۹۶ اکثر رسانه ها از برخورد دو کشتی در آب‌های دریای چین شرقی خبر دادند. خبر بسیار کوتاه و اما ناخوشایند بود. خبر فاجعه برخورد بین “یک نفتکش ایرانی و یک کشتی فله‌بر چینی “. خبری کوتاه اما اندوهگین که همه را در سوگ خود فرو برد. نفتکش ایرانی سانچی درمحاصره زبانهای آتش و دود سیاه رنگ آخرین مقاومتهای خود را برای ماندن به نمایش گذاشت.
یک هفته گذشت و قلبها و چشمها هنوز در انتظار است و آن سوی دریا را میپاید. فاجعه ای مرگباری که از جانباختن ٣٢ نفر کارگر و کارکن یک کشتی نفت کش، که هیچگاه سود آن برای خود و خانواده شان نبوده، سخن می گوید. و درد و آزار بی تفاوتی و بی مسئولیتی آشکار دولت جنایتکار ایران نسبت به جان انسانها، چون دها مورد مشابه، ازجمله زلزله زدگان اخیر استان کرمانشاه، نیز به درد و آزار و اندوه بازماندگانی که هنوز هم برایشان روشن نیست که چه اتفاقی افتاده و چرا این همه یکجا جانباخته اند؟
دیروز، روز جمعه ، بعداز یک هفته، گروهی چهار نفره از امدادگران چینی موفق میشوند خود را به انتهای عرشه سانچی برسانند، اما به دلیل حرارت حدودا ۹۰ درجه‌ای بدنه کشتی از رفتن به داخل سر باز میزنند. بعداز تلاشهای بسیار “جعبه سیاه” کشتی به عنوان تنها یادگار در دستانی قرار میگیرد تا آخرین رویداد جانباختگان را در فیلم کوتاه چند لحظه ای به تصویر کشد و از سفری بدون بازگشت سرنشینان کشتی بگوید و خبری بدون بازگشت آن عزیزان را به سفره خالی خانواده به سوگ نشسته ها بیافزاید .
نفتکش سانچی که بیش از یک هفته در لهیب آتش و در قلب دریا و در برابر چشمان همگان میسوخت،تنها توانست جسد ۳ نفر از ۳۲ پرسنل دریانوردش را با خود همراه نکند و به عزیزان چشم به انتظارش تقدیم کند تا پیکر بی جانشان را تسلیم خاک شود و تاج گل سرخی به نشانه یادبود برسینه شان بنشانند.
جا دارد در اینجا و در این ستون جانباختن این دریانوردان عزیز و زحمتکش را به خانواده های آنها و همکاران شان و همه کارگران و زحمتکشان در ایران تسلیت بگوئیم . یادشان گرامی!
منبع : شماره ٣٢ نشریه سوسیالیسم امروز
www.simroz.org
٣٠ دی ١٣٩٦
٢٠-١-٢٠١٨
