١٥ روز مقاومت ، ١٥ روز کشتار..!

عزیز آجیکند
بیش از چند سال است که حکومت های مرتجع منطقه ای مانند ترکیه و عربستان سعودی و ایران و عراق و همچنین آمریکا و روسیه و دولت اسد و داعش در راستائ اهداف خود و جنگ نیابتی که با همدیگر دارند مردم بی دفاع و همچنین تلاش آزادیخواهان که به دنبال تامین زندگی بدور از تفرقه قومی و ملی در سوریه ویران شده هستند سرکوب و دچار مشکلات فراوان کرده اند. مردم بی دفاع را قتل عام کردند ، کودکان را کشتند ، خانه های مردم را هدف حملات هوایی ارتشهای جنایتکار خود قرار دادند. گروههای تروریست و تندرو اسلامی را علیه زندگی مردم زحمتکش و انقلابیونش شوراندند. هزاران خانواده را آواره و محتاج دولتهای سرکوبگر کردند و هر روز به بهانه ای جنایتی آفریدند. از آنزمان سوریه عملا به میدان تاخت و تاز و دخالت قدرت های منطقه ای و جهانی تبدیل شده است. این حکومت ها با دامن زدن به گرایش های ارتجاعی، با زمینه سازی جهت دخالت نظامی، افق پیشاروی جنبش حق طلبانه تودهها را تیره و تار کرده اند. دیروز از کوبانی شروع کردند و امروز قدرت جنایتکارانه خود را در عفرین محک می زنند.
در این مدت و در این چند سال دولت روسیه در حمایت از رژیم دیکتاتور بشار اسد در سوریه از هیچ تلاشی فروگذاری نکرد. رژیم جمهوری اسلامی از همان آغاز مبارزات مردم سوریه، به پشتیبانی از اسد پرداخت و جدا از کمک های تسلیحاتی و تدارکاتی، واحدهایی از نیروهای سپاه پاسداران را نیز برای سرکوب مردم معترض به این کشور اعزام نمود. “حزب الله” لبنان در پشتیبانی از حکومت سوریه وارد این جنگ شد تا تناسب نیرو در جبهه های جنگ را به نفع رژیم بشار اسد تغییر دهد. در مقابل امریکا نیز توانست رهبری غالب بر جنبش آزادیخواهانه در کردستان سوریه را به سایه خود کشانده، از طریق آنها داعش را تا حد زیادی پاکسازی نموده، تناسب قوای در مقابل روسیه ایجاد کرده، و اما اکنون خود نظاره گره کشتار آنها و خانوادهایشان در عفرین بدست دولت فاشیست ترکیه و همپیمان داعش است.
در این کشمکش ها جامعه سوریه دچار چند دستگی و تفرقه شد و شعله ور شدن آتش کینه و نفرت قومی و مذهبی جای همزیستی صلح آمیز را گرفت. فضای جامعه به شدت جنگی و ناامن شد و سوریه عملا به میدان کشمکش قدرتهای منطقه ای و جهانی تبدیل گشت. البته در این میان کردستان سوریه که توانست خودش را از شعله های جنگ این دو قطب ارتجاعی دور نگاه دارد تا دوره اخیر سرنوشت متفاوتی پیدا کرده بود. اما با ورود امریکا به آنجا و همراه شدن با نیروی مسلح پی ی دی علیه داعش و رویداد کنونی عفرین هم نشان می دهد این معادله و دوری کردن از “دو قطب ارتجاعی” به هم خورده است.
در دل این بحران و جنگ و کشمکش خونین، تجربه کردستان سوریه، با وجود نقاط منفی و کمبودهای که دارد و اشاره گردید، علیرغم خطراتی که از درون و از بیرون آن را تهدید می کنند، جایگاه و اهمیت ویژه ای دارد. تجربه کردستان سوریه که در جریان آن مردم کارگر و زحمتکش در دل یک بحران سیاسی این امکان را یافته اند که حکومت خود مدیریتی خود را برپا کنند و با سازماندهی یک ارتش مسلح توده ای از دستاوردهای خود دفاع کرده و تهاجم یک نیروی فوق ارتجاعی و تا دندان مسلح مانند داعش را در هم شکنند نه تنها برای سوریه بلکه برای خاورمیانه وجهان غرق در بحران امروز نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
امروز دولت فاشیست ترکیه بیش از دو هفته است که به قلدری خود در این منطقه ادامه میدهد و با حمایت متحدین منطقه ای اش و در میان سکوت ژورنالیسم اجیر غرب یک جنگ تمام عیار را به مردم عفرین تحمیل کرده است. مقاومت مردم زحمتکش عفرین در مقابل حامیان ارتجاع، از همان مشروعیتی برخوردار است که حماسه مقاومت کوبانی در مقابل داعش از آن برخوردار بود. لذا دست بردن به ابتکار عمل مبارزاتی برای حمایت از مردم زحمتکش عفرین و کردستان سوریه و شرکت در حرکتهای اعتراضی در خدمت جبهه آزادیخواهی مردم کردستان و مردم خاورمیانه علیه یکی دیگر از جبهه های ارتجاع سرمایه داری در منطقه است.
امروز در جلوی چشمان همگان دولت های ترکیه و آمریکا و روسیه و سوریه و رژیم جمهوری اسلامی برای تبدیل کردن دستاوردهای مبارزاتی در کردستان سوریه در خدمت استراتژی و رقابتهای خود تلاش می کنند و برای رسیدن به چنین اهدافی از هیج جنایتی پرهیز نمی کنند. عفرین اکنون در معرض توطئه ها و خطراتی از جانب آمریکا و روسیه و دولتهای منطقه است.
حمایت و پشتیبانی افکار عمومی و بشریت مترقی از مقاومت توده ای مردم عفرین میتواند نشانه تنفر و انزجار عمیق آنان نسبت به دخالتهای قدرتهای سرمایه داری و دولتهای مرتجع و جنایتکار در منطقه باشد.
منبع: شماره ٣٤ نشریه سوسیالیسم امروز
١٤ بهمن ٩٦
٣ فوریه ٢٠١٨