برای برابری زن و مرد، و رفع تبعیض بر حسب جنسیت
پیشا پیش فرا رسیدن روز ٨ مارس، روز همبستگی جهانی زنان آزاده و سوسیالیست، روز اعتراض به تداوم شرم آورتبعیض و نابرابری علیه زن را به همه زنان و مردان آزادیخواه تبریک می گوئیم!
یکسال بعداز سرکوب خونین زنان کارگر اعتصابی صنایع پوشاک در روز ٨ مارس سال ١٩٠٨ ، که بخاطر کسب حق خود، از جمله کاهش ساعت کار دست به اعتصاب زده بودند، و بطور وحشیانه سرکوب گردیدند، اولین مراسم یادبود این جنایت، توسط حزب سوسیالیست امریکا برگزار گردید. در جریان “بین الملل دوم” در کپنهاگ دانمارک، بنا به پیشنهاد “لویسس زیتس”، و حمایت “کلارزتکین” فعال سوسیالیست و کمونیست ومدافع برابری زن و مرد، تصمیم گرفته شد هر سال به این مناسبت روز هشتم مارس در سطح جهان بگذار گردد. بدین ترتیب از آنزمان تا کنون، روز ٨ مارس، هر سال به مثابه روز و پروسه اعلام همبستگی جهانی برای تحقق برابری زن و مرد، و به روز اعتراض جهانی به بقایای ستم بر زن و تداوم نابرابری بر حسب جنسیت، که به مشخصه مهم جهان امروز سرمایه داری تبدیل گردیده است، برگزار میگردد.
اگر چه نفس ستمکشی و فرودستی زن محصول نظام طبقاتی حاکم سرمایه داری نیست، اما سرمایه داری بنا به نیاز سیاسی، فرهنگی و به ویژه نیاز اقتصادی خود این میراث نفرت انگیز را تکامل بخشیده است و به تقسیم بندی جنسی انسان ها در قلمرو تولید به عنوان یک عامل مهم اقتصادی و سیاسی و سودآورنده، به این ستم دیرینه چنان رنگ “مدرن” و طبیعی بخشیده که نمیتوان به آسانی و بدون مبارزه سخت و قهرآمیز، بدون حضور گسترده زنان و مردان آزادیخواه علیه نظام طبقاتی این ستم نهادینه شده را، چه در شکل وقیحانه “مدرن بورژوائی” و چه در شکل عریان و هولناک مذهبی، از سر راه برداشت و جامعه ی عاری از ستم و تبعیض و بدون وجود ستم و نابرابری بر حسب جنسیت متحقق گردد.
در ایران تحت حاکمیت ایدئولوژی اسلامی، به عنوان ارکان ضد زن نظام بورژوایی حاکم، چندین دهه است شاهد یک سیسم تمام عیارآپارتاید جنسی هستیم. شاهد جنایت و سرکوب و وحشگیری بیشمار در شکل تحمیل حجاب و پوشش اسلامی و قوانین به شدت ضد انسانی مانند سنگسار، تجاوز، نابرابری، جدا سازی، اسید پاشی و جاری کردن بی حقوقی کامل زن و گسترش فرهنگ لمپنی ضد زن و مرد سالارانه هستیم. در چنین جوامعی که بنا به حاکمیت دولت اسلامی، مذهب علیه زن افسار پاره کرده است تردیدی نیست باید دوباره در صدد افسار زدنش برآمد، و باید علیه کلیه مظاهر مذهبی و ضد زن در حاکمیت و جامعه و خانواده بود. اما نباید فراموش کرد که پایان قوانین و مظاهر ارتجاعی مذهب، با تمام اهمیتی که دارد، هنوز مترادف با رهائی واقعی زن نیست و نخواهد بود. چنین تصوراتی که بر مبنای نگاه صرف “سکولاریستی” و “ضد اسلامی”، در برخود به پدیده ستم بر زن بنا نهاده شده است، به نفس مبارزه آگاهانه و واقعی زنان و جنبش سوسیالیستی ما برای کسب همه آزادیها و برابریها را تضعیف ومخدوش کرده است. این نگاه بورژوائی و خرده بورژوائی به آزادی زن و واقعیت جدا ناپذیری این مبارزه از مبارزه طبقاتی، و شناخت این پدیده ساده که بقای چنین ستمی رکن مهمی از بقایای نظام حاکم طبقاتی حتی در پیشرفته ترین نظامهای سرمایه داری است، ما را دور نگاه میدارد. و بدین ترتیب مانند بقیه هیاهوهای”عامه پسند” فرمان قطار آزادی زن را در اختیار هر جنبش پوپولیستی، ملی گرائی، “اسلامی معتدل”، اصلاح گرایان” وغیره میدهد بجز صاحبان واقعی خود آن جنبش و مبارزین راستین رهائی قطعی از این ستم و نابرابری. هیچ پدیده ای در جهان امروز غیر طبقاتی نیست تا بتوان امر آزادی زن را غیر طبقاتی توضیح داد! چنین رویکردی به زیان قطعی جنبش رهائی زن تمام میگردد، همچنانکه تا بحال نیز چنین بوده است.
قوانین شریعت و قرآن، زشت ترین تبعیضات و سرکوب و نابرابری را برای زن به ارمغان اورده است، اما باید توجه داشت که نفس شریعت و قران نیز، با همه ظواهر خشن و عقب ماندگی اسلامی و ضد انسانی و قرون وسطی اش، اساسا بر بنیاد منفعت اقتصادی و تدارک ارزانترین نیروی خدمات دهنده در دوران محمد نیز تدوین و اعمال شده است. بدین معنی دین نه تنها “عفوین توده ها” و ضد زن که سیاست و ابزار دست بخشی از بورژوازی مرتجع درراستای منطق اقتصادی و هدف بورژوازی”مدرن غربی”، که به درجه ای رام شده دست مبارزات آزادیخواهانه درغرب، از جمله از دوره انقلاب اکتبر به این سو است، قرار دارد. نه فقط تحت حاکمیت حکومتهای اسلامی، در کلیه مناطقی که از نظر اقتصادی “عقب مانده تر”محصوب میگردند، با یک درجه تفاوت، همواره شاهد وجود نابرابری گسترده تر بین زن و مرد هستیم. و این عقب افتادگی از نظر روبنائی نیز با خود فرهنگ و سیاست و شگردهای واپسگراتری در برخورد به زن به نمایش می گذارد. در سیستم های حکومتی “پادشاهی”- ملی گرائی تا جنبشهای ناسیونالیستی و قوم گرائی نیز، نابرابری زن و مرد غیر قابل کتمان است. در سیاست و فرهنگ کلیه آنها، در حاکمیت و در اپوزسیون، همان قوانین و فرهنگ ارتجاعی و “مدرن” و “متنوعی” را می بینیم که دوره ١٤٠٠ سال پیش قرون وسطی پیغمبرمسلمانان، محمد، را به دوره کنونی “پیغمبر” بورژواهای مانند ترامپ ملی گرا و کلیه نظامهای بورژوا-دمکراسی طلبانه وصل کرده است. در ایران، پرچم شیروخورشید، از خاندان شاه تا مجاهد، که ترکیبی از تصویر شیر نر و شمشیر”امام علی” نر، بر پرچمشان نقش بسته است و زن برایشان مفهومی جز “شیر زنان میهن” معنی ندارد، همه گواه بر نرسالاری بودن نظام طبقاتی حاکم، چه دینی و چه “سکولار” است که با بنیاد نظام جمهوری اسلامی فرق پایه ای ندارند. این مظاهر و سنتها اگر چه عقب مانده و اسلامی و مرد سالارانه و ملی گرایانه و ارتجاعی اند، اما کلیه آن سنن و مظاهر و عقب ماندگی حاکم انعکاسی از سیاست و عملکرد دولتها، احزاب و جنبشهای هستند که خود بخش تفکیک ناپذیری از جهان امروز سرمایه داری اند، نه تعلقشان به دوران قرون وسطی پیشا سرمایه داری.
با در نظر گرفتن حقایقی که اشاره گردید، و با پای فشاری بر ضرورت مبارزه هر روزه در جهت عقب راندن ارتجاع ضد زن، اما باید کاملا واقف بود که پایان دادن ستم بر زن در گروه عبور کامل از کلیه وجوه نظام طبقاتی حاکم و ارکانهای ایدئولوژیکی مذهبی و ملی و فرهنگی و اجتماعی آن است. بدون کنار زدن نظام سرمایه داری و بدون استقرار سوسیالیسم و یک نظام بدون طبقه نمیتوان اعمال ستم و نابرابری بر زن و هیچ شکلی از تبعیض و استثمار را ریشه کن نمود.
حزب سوسیالیست انقلابی ایران، در راستای رسیدن به هدف نهائی خود، یعنی برابری زن و مرد و رفع تبعیض برحسب جنسیت، و تحمیل رادیکالترین مطالبات پیشرو جنبش آزادیخوانه زنان، همه زنان آزاده و مبارزین راه آزادی و برابری را به پیوستن به تلاش مشترک برای تحقق مطالبات آزادیخوانه زیر فرا میخواند:
١- برابری کامل و بی قید و شرط زن و مرد در حقوق مدنی و فردی و لغو فوری کلیه قوانین و مقرراتی که ناقض این اصل است. آزادی بدون قید و شرط فعایت سیاسی، تحزب، تشکل، تجمع، اعتراض و اعتصاب برای هر فرد و کلیه تشکلها زنان و نهادها و احزاب مدافع برابری زن و مرد.
٢- برابری کامل زن و مرد در کلیه سطوح اقتصادی، اجتماعی ، حقوقی، خانوادگی و سیاسی. پایان دادن به امتیازات مرد بعنوان “سرپرست خانواده” و برقراری حقوق و وظایف برابر برای زن و مرد در رابطه با سرپرستی و تربیت فرزندان.
٣- برابری کامل زن و مرد در قلمرو اقتصادی، اشتغال، قوانین کار و بیمه بیکاری و بیمه های اجتماعی بدون هیچ نوع تبعیض. مزد برابر درازای کار مشابه برای زنان و مردان. ١٦ هفته مرخصی دوران بارداری و زایمان و یکسال مرخصی برای نگهداری نوزاد که باید با توافق طرفین توسط زن و شوهر هر دو مورد استفاده قرار بگیرد.
٤- لغو کلیه قوانین عقب مانده فرهنگی، ناموسی که نافی استقلال و اراده مستقل زن و شخصیت او بعنوان یک شهروند متساوی الحقوق در جامعه است، لغو هر نوع محدودیت سفر و نقل مکان زنان، اعم از مجرد و متاهل، لغو جنایت ازدواج اسلامی کودکان زیر ١٨ سال، لغو فوری کلیه قوانین و مقرراتی که آزادی زنان در انتخاب لباس و پوشش، انتخاب شغل و معاشرت، و در ازدواج و طلا‌ق مقید و محدود میکند. ممنوعیت هر نوع جداسازی زنان و مردان در موسسات، آموزش و پرورش، اجتماعات، معابر وسائل نقلیه عمومی. ممنوعیت هر نوع دخالتی در روابط شخصی، عاطفی و جنسی زنان از جانب دولت، مقامات، جامعه و خانواده.
٥- اعلام روز جهانی زن به عنوان روز تعطیل رسمی در کشور و آزادی هر شکلی از تجمع، اعتراض و جشن و گردهمائی به این مناسبت.
حزب سوسیالیست انقلابی ایران همه زنان آزادیخواه، کارگران و جوانان پیشرو و کلیه کسانی که خواهان پایان دادن به نابرابری زن و مرد و تداوم ستم بر مبنای جنسیتی هستند به صفوف خود فرامیخواند.
زنده باد برابری زن و مرد!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
نابود باد نظام سرمایه داری!
زند باد سوسیالیسم!
حزب سوسیالیست انقلابی ایران
iransocialist2017@gmail.com
www.simroz.org
٥ اسفند ١٣٩٦
٢٤-٢-٢٠١٨
منبع: نشریه شماره ٣٧ سوسیالیسم امروز
www.simroz.org
٥ اسفند ١٣٩٦
٢٤-٢-٢٠١٨
