این روزها در کنار چانه زنی نهادهای ضد کارگری وابسته به رژیم جمهوری اسلامی برای تعین حداقل دستمزد کارگران در سال ١٣٩٧، باید مبارزه حول افزایش دستمزدکارگران در مراکز کارگری را به بستری مناسب برای ایجاد وحدت و مبارزه متحدانه در صفوف کارگران بر علیه صاحبان قدرت تبدیل کرد.
طبق گزارشات پخش شده جلسه روز شنبه ۲۶ اسفند ماه شورای عالی کار رژیم بعد از چندین ساعت مذاکره بی‌نتیجه ماند و قرار شد روز یکشبنه نیز این جلسات ادامه یابد. ولی نشست روز یکشنبه نیز مثل روز شنبه بی نتیجه به پایان رسید. در این جلسه نمایندگان کارگری در ابتدا پیشنهاد افزایش ۳۶درصدی حداقل حقوق را برای سال آینده ارائه کردند. این در حالی بود پیشنهاد نمایندگان کارفرمایی و دولت برای این افزایش به ترتیب ۸ و ۱۰ تا ۱۲ درصد بود. این نشست بعد از چندین ساعت چانه زنی نهایتا بدون نتیجه به پایان رسید.
نگرانی از عکس العمل کارگران در مقابل اعلام علنی حداقل دستمزد، رژیم را ناچار کرده است که این چنین با احتیاط در این زمینه گام بردارد. پیشنهاد کارگران برای حداقل دستمزد در سال ١٣٩٧ ، ٥ میلیون تومان بوده است که این میزان دستمزد تا به امروز نتوانسته مورد قبول نهادهای ضد کارگری در ایران باشد. در همین حال کارگران روی تصمیم خود پافشاری میکنند و سعی بر آن دارند که تصمیم خود را عملی کنند . واقعیت این است که کارگران ایران شورای عالی کار را از آن خود نمی دانند و اهمیتی هم برای تصمیمات فرمایشی شورای عالی کار قائل نیستند و مبارزه برای افزایش دستمزد را از طریق اعمال فشار بر سرمایه داران و دولت در روزها و ماههای آینده پی خواهند گرفت . کارگران ایران به خوبی دریافته اند که تنها با مبارزه و اتحاد می توانند خواست خود را بر کرسی بنشانند . پس اعتصابات و اعتراضاتشان را ادامه خواهند داد و به پیس خواهند رفت .
مبارزه کارگران حول افزایش دستمزدها و دیگر مطالباتشان باید مورد حمایت کمونیستها و همه مبارزین راه رهایی طبقه کارگر قرار گیرد . نباید گذاشت کارگران در این مبارزه و در این روزها که سفره شان خالی تر از هر زمانیست تنها باشند و باید آنها را یاری رساند . دولت دوازدهم با تمام سعی و تلاش خود همیشه گام در جهت بی رونق کردن سفره کارگران برداشته است.
جمهوری اسلامی با تمام نهاد های سرکوب گیریش فقر و فلاکت بی سابقه ای را به طبقه کارگر و اقشار محروم جامعه تحمیل کرده اند. در این شرایط کارگران راهی جز مبارزه برای بهبود وضع زندگی و معیشت خود پیش رو ندارند. پس نباید انها را تنها گذاشت .
این روزها و در این شرایط که دوباره اعتراضات و اعتصابات کارگری وارد فصل تازه ای شده است ، تلاش برای متحد کردن و سراسری کردن مبارزه حول افزایش دستمزدها بستر بسیار مناسبی برای ایجاد وحدت در صفوف کارگران در سال ١٣٩٧است. پس نباید دست روی دست گذاشت و باید خود را در کناره مبازره عادلانه کارگران بیابیم . همه کمونیستها و سازمانهای چپ و مارکسیست که خود را در کنار طبقه کارگر ایران می بینند باید همراه و همگام و همصدا با فعالین و پیشروان کارگری و کل طبقه کارگر در ایران در شرایط سیاسی کنونی که مبارزه برای افزایش دستمزدها از مقبولیت اجتماعی برخوردار است و در شرایطی که خود کارگزاران رژیم از خط فقر گسترده سخن می گویند و از طرف دیگر سندیکای کارگران اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، گروه اتحاد بازنشستگان و دیگر کارگران روی حداقل دستمزد ٥ میلیونی تأکید می کنند، بایدتلاش کنند و صدای کارگران در حول افزایش دستمزد در سال ١٣٩٧ باشند .
سفره کارگران همچنان خالی و مبارزه آنها برای افزایش دستمزد همچنان ادامه دارد…!
