آن وحشت و جنایتی که نمی بایست اجازه میدادیم علیه زحمتکش ترین و کارکن ترین قشر جامعه در قالب ارگان مزدور و ضد کارگری به اسم “شورایعالی کار” دوباره اتفاق به افتاد، در آخرین ساعات پایانی سال ١٣٩٦ و آغاز سال جدید ١٣٩٧به عنوان مخوفترین هدیه نوروزی اتفاق افتاد و چون پتکی بر سر میلیونها کارگر و فرزندان آنها فرود آمد!
تصمیم جنایتکارانه ی که بدون تردید بیش ازهرجنگ گرمی عواقب ضد انسانی علیه سازندگان جامعه و از جمله فرزندان آنها به همراه خواهد داشت. در طول عمر نظام فاسد سرمایه داری- اسلامی، شاهد بی وقفه چنین یورشهای جنایتکارانه ی در پوشش “قانونی” و غیر قانونی به معیشت و سفره خالی کارگران و زحمتکشان و از این طریق تعرض و کنترل مستمر آزادی عمل، تشکل یابی، تحرک مبارزاتی ، امنیت و آرامش اکثریت جامعه، از جمله زندگی و تحرک مبارزاتی بیش از٥٠ میلیون کارگر و خانواده کارگری شاهد بوده ایم. این شرایط هولناک هر بار با خود در ابعاد میلیونی بیکاری، اعتیاد، کودکان کار و خیابانی، خود کشی و افسردگی وسیع، گسترش زندگی سخت حاشیه نشینی، محرومیت گسترده از تحصیل، کارتون خوابی، کولبری، و دها پدیده درد آور و معضل اجتماعی دیگر به همراه داشته است. در حالی که این نظام عمیقا مسلمان خداپرست و حامی سر سخت سرمایه داران زالو صفت، ثروت و سامان عظیم یک مملکت بزرگ را، که ناشی از تلاش و دسترنج خود کارگران و زحمتکشان میباشد، در ابعاد میلیاردها تومان و دلار هر روز”اختلاس”میکنند، و در خارج و داخل کشور در ابعاد به مراتب بیشتری مشغول سرمایه گذاری اند، یا ثروت بزرگ کشور را هزینه آدم کشی و تروریسم و حماقت شیعه گری در چند کشور همجوار می نمایند. و برای حفظ بقای این سیستم دزد و فاسد و انگل و مستبدانه، با همان پول باد آورده ناشی از کار کارگران و زحمتکشان کارکن محکوم به زندگی چهار برابر زیر خط فقر، یک مشت اوباش تهی شده از حداقل اخلاق و وجدان انسانی شبیه خود را نیزمسلح و اجیر کرده اند تا در کمال وحشیگیری و وقاحت از عاملین و سازماندهندگان سیستم ظالمانه حاکم و این نوع تصمیمات عمیقا ضد انسانی علیه کارگران و شهروندان دفاع و حراست نماید.
بدین ترتیب متاسفانه امسال نیز درغیاب یک عکس العمل اعتراضی-عملی جدی متحد وگسترده طبقاتی از جانب جنبش ما علیه شورایعالی کار و دولت بورژوا-اسلامی در باره امر مهم افزایش حداقل دستمزد، دشمنان ما دوباره توانستند بعدازماها عوامفریبی و زمینه سازی و پروپاگند عوافریبانه “٢٠ درصد افزایش دستمزد”، “حداقل دستمزد یک میلیون و ۱۱۵ هزار تومان” را، که با پیشنهاد مستقیم کافرمایان در شورایعالی کار طرح و با “توافق” بقیه خدمتگذاران جمهوری اسلامی عضو در آن شورای مضحک دولتی به سر آنجام رسانده شد، علیه سرنوشت دها میلیون انسان به “تصویب” برسانند. تصمیمی که جز بیشرمی و گستاخی و جنایت آشکار در حق طبقه کارگر ایران نمیتوان نام دیگری بر آن نهاد! این تصمیم یک جانبه دولتی-کارفرمایی علیه طبقه کارگر ایران در شرایطی گرفته میشود، که نه تنها دها نهاد و تشکل و جریان کارگری غیر دولتی و افکار عمومی طبقه کارگر ایران خواهان حداقل ٥ میلیون تومان بودند و هستند، حتی خود نهادهای ضدکارگری- دولتی مانند شورایعالی کار نیز هزینه سبد معیشت خانوار دو میلیون و ۶۴۵ هزار تومان، و همچنان از جانب “دبیر کل انجمنهای صنفی” سبد معیشت ماهانه یک خانوار سه میلیون ٧٠٠ هزار تومان اعلام شده بود. یا حتی از جانب یکی ازسردستهای ضد کارگری دیگری مانند”حسن صادقی”،”رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری”، گفته میشود”پائین ترین درامد و حقوق در جهان را کارگران ایران میگیرند”، و به نظامش هشدار میدهد:”اگر هوشیار نباشیم ما را به دیوار میکوبند”، و.. اما درب جمهوری اسلامی بدون توجه به این هشدارها و فشارهای بیرونی و درونی خود همچنان بر پاشنه ضد کارگری عمیق خود میچرخد!
اما هنگامی که با وجود همه این فاکتورهای نارضایتی و هشدار دهنده دوباره شاهد تحمیل چنین سطحی از تعین حداقل دستمزد بردگی هستیم، گواه بر چند روند پایه ای تر سیاسی-اقتصادی نظام سرمایه داری و دولت حاکمه ایران دارد: تداوم عزم راسخ نظام حاکم جمهوری اسلامی در تحمیل باز هم ارزانترین نیروی کار کارگر، به قهقرا بردن هر چه بیشتر زندگی طبقه کارگر در جهت سود آوری بیشتر سرمایه داران، نجات نظام بحرانی خود از راه تحمیل باز هم بیشتر ریاضت کشی اقتصادی، و نیاز مبرم تامین هزینه خیل دستگاهای عریض و طویل مفت خوران مسلح سرکوبگرو تروریست، دستگاهای مذهبی و حکومتی از کانال سودآوریهای کلانی که ازقبل کار حاصله از فعالیت شبانه روزی “آزادانه” و اما کاملا برده وار دها میلیون انسان محکوم شده به موقعیت فرودست بردگی که همکاران خود رژیم نیز میگویند:”ارزان ترین دستمزد و نیروی کار جهانی در ایران وجود دارد”.
چنین یورش گستاخانه ای به هستی خانواده های کارگری همزمان گواه بر واقعیتهای بدهی دیگری نیز هست، از جمله: هدف پایه ای تر رژیم اسلامی در تحمیل چنین موقعیت فرودست اقتصادی علاوه بر اهداف نامبرده شده اساسا به هدف مقابله و ممانعت ازعروج سیاسی، تشکلیابی مستقل از دولت، متحزب شدن و اتکا به مبارزه آگاهانه و طبقاتی کارگران نیزهست، به هدف ایجاد شکاف عمیق در صفوف کارگران هم هست. به هدف بازداشتن کارگر از پیشروی و آینده بهتر ترسیم کردن و نگاه داشتن او در دفاع از گذشته سرکوب شده و”دستمزدهای معوقه” خود، و چشم در راه نهادهای ضد کارگری مانند خانه کارگر و شورای اسلامی و انجمن صنفی ها نگاهداشتن نیزهست. و بلاخرمجازت دوباره فعالین و رهبران عملی و سوسیالیست دربند و بیرون زندان هم هست که گویا آنها توانایی مقابله با رژیم در”عرصه کارگری” را نیز ندارند! ورژیم و اوباشش هر چه بخواهند علیه جامعه و علیه کارگر انجام میدهند. این رژیم بسیاربا تجربه دراعمال جنایت و سرکوب و تحمیل گرسنگی به کارگران به شدت از کارگر متشکل و متحزب و سوسیالیست و آگاه میترسد! اولین خطر و دشمن واقعی خود را همین صف آگاه و سوسیالیست و کمونیست درون طبقه میداند! و واقعا هم ما اولین خطر و اولین دشمن نظام جانی جمهوری اسلامی و سرمایه داری هستیم! در نتیجه تحمیل هر ساله حداقل دستمزد چهار تا پنج برابر زیر خط فقر یک اقدام کاملا برنامه ریزی شده و اگاهانه دولت و سرمایه داران علیه طبقه کارگر و کار کنان جامعه نه فقط به هدف سود آوری و ریاضت کشی اقتصادی که هدف سیاسی نیز یک رکن مهم چین یورشی را تشکیل میدهد. چنین استراتژی نه از کانال نمایش مضحک شورایعالی کار و دروغ بافی “سه جانبه نگری”، که مستقیما از اتاق دفتر ریاست جمهوری و بیت رهبری از قبل آماده میشود و از کانال امثال “وزیر کار” که ریاست “شورایعالی کار” را نیز بر عهده راند، مسیر مهندسی شده و فریبکارانه و مقدماتی آنرا به پیش می برند!. اما چنین موقعیت و اقدامات جنایتکارانه و اعلام جنگ آشکار و نهانی علیه طبقه کارگر را باید بسیار جدی تر گرفت! و تنها و تنها با اتخاذ سیاست روشن سوسیالیستی، اقدام متقابل سازماندهی شده آگاهانه و جسورانه و متحدانه خود طبقه کارگر و زحمتکشان ایران میتواند پاسخ شایسته خود را بگیرد!
رژیم ضد کارگری جمهوری اسلامی و رهبر شیاد ضد کارگری نظامشان، در مقابل مبارزه حول افزایش دستمزد و دیگر اعتراضات بخش های مختلف جنبش کارگری در گوشه و کنار ایران می خواستند وانمود کند که صدای کارگران را شنیده و در فکر چاره اندیشی هستند و از این طریق کارگران را در انتظار نتایج اقدامات از بالا و چانه زنی نهادهای ضدکارگری نگه دارند و زمینه را برای به انحراف کشاندن مبارزات کارگران حول افزایش دستمزدها آماده کنند. اکنون که تمام تلاشهایشان با کمک نهادهای ضد کارگری وابسته به خودش به پایان رسیده و نتیجه آن باز هم تحمیل زندگی چند برابر پایین تر از خط فقر است، نه فقط دم خروس حقه بازی خامنه ای و دولت و وزیر کار و نظامش برای صدمین بار بر ملا گردید، که درس بزرگی برای کارگران و فعالین آن نیز هست که نباید در مورد ترفندها وماهیت ضدکارگری سیاست های دولت جمهوری اسلامی و نهادهای وابسته به آن هیچ تردیدی به خود راه دهند، نباید به هیچ ارگان و امام جمعه و جناح و شخصیت فاسدی در این رژیم مراجعه کرد و امید وار بود! باید به خود قبولاند که مبارزه سخت تر و متحد تر و مستقل تری علیه چنین نظامی ضروری است، یک مبارزه مستقل طبقاتی و سوسیالیسستی!. باید با قاطعیت هر چه بیشتر صف سوسیالیستی-کارگری را علیه همه ارکان این نظام ضد کارگری و ضد انسانی سازمان داد و به میدان آورد!
حزب سوسیالیست انقلابی ایران بر ضرورت مبارزه واحد کل طبقه، از جمله مبارزه واحد کلیه نهادها و تشکلهای کارگری داخل کشوری که بیانیه مشترک مطالبه ٥ میلیون تومان را داده اند و به آن متعهد هستند، میخواهد با تمام قدرت برای اعلام یک “نه “بزرگ به تصمیم شورایعالی کار دولت بورژوا- اسلامی، و برای تحقق افزایش حداقل دستمزد به میزان ٥ میلیون تومان به میدان بیایند. کارگران تحمیل” قانونی”و گستاخانه دستمزد بردگی سال ٩٧ دولت و شورایعالی کار علیه خود نباید بپذیرند! جنبش ما اگر در این عرصه نتواند گام جدی بردارد، اگر نتواند سر دولت و شورایعالی کار و نهادهای وابسته به آنها را “به دیوار بکوبد”، متاسفانه باید در انتظار پس رفت و دادن قربانی و درد و مشقات به مراتب بیشتر جنبشمان در مقابل این یورش بسیار گستاخانه به طبقه و مبارزه خود باشیم!
از فعالین عملی، پیشرو و سوسیالیست طبقه کارگر میخواهیم با اتکا به سیاست و پرچم سوسیالیستی متحد کننده طبقاتی خود، با احساس به مسئولیت تاریخی و طبقاتی و پرهیز از هر شکلی از فرقه گرائی و خود محور بینی و تک روی، از مطالبه واحد نهادها، سندیکاها و تشکلهای کارگری در این رابطه به عنوان اهرم نیرومند متحد طبقاتی بهره بگیرند، از شرایط سیاسی-اعتراضی جاری در کشور بهترین استفاده را نموده، و جنبش میلیونی طبقه کارگر را حول مطالبه واحد مبنی بر “نه” به تصمیم جنایتکارانه شورایعالی کار و دولت، و پایفشاری بر افزایش دستمزد به میزان ٥ میلیون تومان، تلاش نمایند یک جنبش قدرتمندی را در این راستا به تحرک در بیاورند. روشن است که نباید فقط به اطلاعیه دادن اکتفا نمود. ضروری است فورا ملزومات واقدامات عملی چنین جنبشی و تدارک اعتراض و تحصن و اعتصاب گسترده و به هم پیوسته ی را در مراکز مختلف و با هدف تحمیل حق بدون چون چرای خود و عقب نشینی کردن به نظام فاسد و ضد کارگری اسلامی، و شورایعالی کارشان فراهم نمود. حزب سوسیالیست انقلابی با تمام قدرت در قدم به قدم این مبارزه همراه با کلیه فعالین و تشکلهای مبارز و رادیکال و پیشرو و سوسیالیستی حضور خواهد داشت!
ما همه مخالفین تصمیم جنایتکارانه دولت و شورایعالی کار علیه معیشت و حداقل دستمزد کارگران و همه کارگران و نهادهای مدافع مطالبه ٥ میلیون تومان حداقل دستمزد را صمیمانه فرامیخوانیم متحدانه به میدان بیایند وخطیر بودن شرایط جبنشمان را بیش از پیش درک نمایند. ضروری است فوری حول مطالبه واحد اعلام شده خود بدون درنگ و درهماهنگی با همدیگراقدامات عاجل و لازم علیه تصمیم ضد کارگری دولت و شورایعالی کارصورت بگیرد. در این راستاباید متحدانه به منظور به میدان آوردن کلیه کارگران به اعتراض و اعتصاب علیه آن تصمیم و شرایط فلاکت باری که به ما تحمیل گردیده است با درایت و مسئولیت پذیری که انتظار میرود دست بکار شد.
تصمیم ضد کارگری دولت و شورایعالی کار لغو باید گردد!
زنده باد اتحاد کارگری برای گرفتن حق حداقل ٥ میلیون تومان دستمزد!
زنده باد اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران !
زنده باد آزادی و برابری، زنده باد سوسیالیسم!
حزب سوسیالیست انقلابی ایران
Iransocialist2017@gmail.com
٣ فروردین ١٣٩٧
٢٤ مارس ٢٠١٨
