اعتراضات و اعتصابات کارگری و خیزشها ی توده ای كه این روزها در اكثر شهرهای ایران و به مناسبتهای مختلف به خصوص در ایام نوروز و بهارو سال تازه در جریان است ، هر روز و هر ساعت و هر لحظه نظام طبقاتی و ضد انسانی جمهوری اسلامی را هم میلرزاند و هم شوکه میکند. بهار امسال برای این نظام ضد انسانی نه سال چندان خوبیست و نه میتواند سال آرامی باشد . بهار امسال برای آنها شروع فصل زمستان قدرتشان است و خواهد بود . اگر آنها ٣٩ بهار را باشادی پشت سر گذاشتند ، امروز و در چنین روزهای بهاری هرگز نخواهند توانست با شکوفه کردن صدای خیابان بهار دیگری را جشن بگیرند . در این روزهای خجسته بهاری سرودهای شکوفه کرده ی روی لبان ستمدیدگان ، خاموشی نیست . آنها میخوانند و ترسی هم از خواندنشان نیست و نخواهد بود. امروز توده ها قلبشان شعله ور است و سوزان و سرانجام این زنجیرها را در همین خیابانها ذوب میکنند.آنها جنگیدند و میجنگند تا در اعماق سیاه ترین شبها آفتاب قلبشان برای همیشه بدرخشد و نسل در نسل به پیش روند تا اینکه بتوانند به سیاهی ها پایانی بخشند.
چهل بهار گذشت و در این چهل بهار خروش توده ای و مبارزات کارگری ، تمام ایران را فرسنگ به فرسنگ در نوردید و یورش برد و آرام نگرفت و برای یک لحظه هم در فکر فروکش کردنش نبود و نفرت و بیزاری خود را بیشترو بیشتر کرد. در این چهل بهار ، اما نسل دیگری بر خود آمد و رشد کرد و سینه خیابان را نشانه رفت . این نسل چنان با شورو شوق در میدان مبارزه حضور دارد که به سادگی نمی توان از نزدیکی آن گذر کرد. نسلی به جان آمده و قصد شرکت در قدرتی را دارد که می خواهد با دستان خود و با نفس خود آنرا پایه ریزی کند .نسلی که می تواند نوید بخش فردای ایران و تغییرات جامعه فردای نسل خود باشد . نسلی که هیچ سر آشتی با اسلام و دین و جمهوری اسلامی ندارد. این نسل در واقع جوانانی هستند که میخواهند و میتوانند نقش آفرینی کنند . حال مردمی به خیابان آمده که تمایزی میان اصلاح‌طلب و اصول‌گرا قائل نیست، هر دوی آنرا تجربه و دشمن خود و مانع اصلی ترقی خود میداند. قصد گذشت ندارد و مخالف جدی آنست و سرنگونیش را آرزو میکند.
خیزش خشمگینانه در ایران آغاز شده است و میرود تا کار خود را یکسره کند. این خیزش جمهوری اسلامی را به چالش کشیده است . در گفتمانش سر آشتی ندارد و این یعنی جمهوری اسلامی دیر یا زود باید برود . مردم راه حل مسائل و مشکلاتشان را در طرح‌های سیاسی اصلاح‌طلبان و یا هر جناح دیگر از سرکوبگران جمهوری اسلامی پیدا نمی‌کنند. امروز اصلاح‌طلبان بزرگترین بازنده میدان سیاست در ایران هستند ودر این راستا دوشا دوش اصولگرایان در سرکوبها و اختناقها نقش چشمگیری داشته اند و اما مردم این را دیده و تجربه کرده اند. اصلاح طلبان بر خلاف ادعای خود در نگاه به قدرت تفاوتی با دیگر جناحها و حتی جناح حاکم ندارند و بارها نیز خود آنرا به اثبات رسانیده اند. این جریان در سال گذشته به خصوص در همه واکنشهای خود در قبال مردم و خیزشهای مردمی و اعتصابات و اعتراضات جامعه کارگری ایران همان موضعی گرفتند که وفاداران علی خامنه ای گرفته بودند و بدین شیوه و با عملکرد خود از مفاهیم دمکراسی خواهی و شعارهای بی اساس و بی ربط و دروغین خود عبور کردند و عملا در همان جهتی گام نهادند که جناح اصول گرا برایشان کاشته بود . اصلاح طلبان با این اقدام و عملکرد خود برگ برنده خود که همان پشت بستن به مردم بود ، هم در مقابل جناح حاکم از دست دادند و هم در جامعه ایران و بدین ترتیب به عمر خود پایانی بخشیدند.
در چنین شرایط و اوضاع و احوالی که جامعه ایران را در یک کلام تعریف میکند ، لازم است که در سال جاری توانها و استعدادهارا بالا برد و سعی و تلاش کرد تا بتوان نهایت استفاده را به نفع کارگران و زحمتکشان ، از چنین شرایط پیش آمده برد و همراه و همگام با رهبران کارگری و مبارزین و فعالان کارگری ، جوانان انقلابی و زنان و آزادیخواهان ، به پیش رفت تا آخرین ضربه خود را بر پیکر نظام جمهوری اسلامی وارد کنند..
به امید آنروز
