در آستانه فرا رسیدن اول ماه مه دیگری، ضمن تبریک و شادباش به کلیه کارگران جهان به مناسبت این روز اعتراضی و همچنین روز اعلام همبستگی و کیفر خواست طبقاتی علیه نظام استثمارگر و ظالمانه سرمایه داری، ضمن تبریک این روز ارزشمند به همه انسانهای که در تلاش برای پایان دادن به جهان وارونه کنونی حاکم بر جهان و ایران هستند، ضمن سر تعظیم فرود آوردن برای میلیونها کارگر و کودکانی که در سال گذشته جان عزیز خود را در راه سود پرستی کور و وحشیانه سرمایه دارن چه در سوانح کار و چه در جریان فروش اجباری نیروی کارشان به سرمایه داران و دولتهای حاکم انگل و استثمارگر از دست داده اند، و تسلیت فراوان به بازماندگان آنها و کل طبقه کارگر، به عنوان حزب سوسیالیست انقلابی ایران ،که بخشی از پیکره طبقه کارگر و جنبش سوسیالیستی برای دست یافتن به یک دنیای بهتر میباشد، یکبار دیگر عزم و اراده و تعهد خود را برای پایان دادن به جهان سرمایه داری زشت کنونی، سرنگونی انقلابی جمهوی بورژوا -اسلامی جانی حاکم بر ایران، وتداوم تلاش سخت و جانانه برای تحقق یک نظام سوسیالیستی، اعلام می نمائیم!
واقعیت جهان “متمدن” بورژوائی، در بخش اعظم جهان، جز توحش و بربریت عریان، هیچ دستاوردی برای بشریت به همراه نداشته و ندارد. بخش اعظم تحولات جهان امروز و افسارگسیختگی نظامهای سرمایه داری بیش از پیش علیه امنیت، رفاه و و آزادی شهروندان، طبقه کارگر و آرمانهای والای انسانی عمل میکند. روند تحولات منطقه و ایران نیز به مراتب برای بشریت و طبقه کارگر درد آورتر شده است. تداوم جنگ و جنایت و آدمکشی های گسترده و تحمیل ویرانگی و جنگ و سناریو سیاه و تروریسم و تخریب چندین کشور در جنگ نیابتی قدرتهای جنایتکار امپریالیستی و دولتهای مرتجع هم پیمان آنها در منطقه به روندی “عادی”هر روزه کشتار صدها و هزارها انسان بی دفاع منجر گردیده است. این اوضاع وخیم ضد انسانی از جانب بنیاد گذاران و حامیان نظام طبقاتی حاکم سرمایه داری و کلیه حامیان بیشرم جهانی و منطقه ای و محلی آنان در قالب دفاع از “کشور”، “ملت”، “خاک” و با عربده کشی ملی گرایانه، مذهبی ، دمکراسی طلبی و حقوق بشری نیز تزئین میگردد !
به وجود آوردن چنین شرایطی نه تنها به خاطر منفعتهای کور اقتصادی و سیاسی بی انتهای قدرتهای نظامی-اقتصادی بزرگ و کوچک و به حراج بردن ثروت و سامان کشورهای جنگ زده و حاصل رنج کارگران و زحمتکشان صورت میگیرد که بطریق اولی واسطه ای نیز میشود که اولا بحرانها و مشکلات خود را لاپوشانی نمایند و افکار عمومی را در جهت مناطق “بحران زده”، از جمله در خاورمیانه و آسیا و مناطق “جنگ زده” مهندسی کنند، ثالثا تلاش میگردد تا عامل و مقصر اصلی و پایه ای که چنین جهان و جنگ و ویرانگریی را خلق کرده است نزد افکار عمومی جهانی به فراموشی سپرده شود. همه آنها میخواهند واقعیت جنایتکارنه بودن نظام طبقاتی و نظام مزدی مملو از استثمار و جنایت و جنگ و تحقیر و بردگی، و مرگ و میر هر روزه میلیونها انسانی که حتی به خاطر محروم بودن از لقمه ی نان و مقداری دارو و مسکن جانشان را از دست می دهند، به فراموشی کامل سپرده شود! روندی که کلیه نیروهای درگیر در این جنایت از امریکا و اروپا تا آسیا و خاورمیانه، از ترامپ و پوتین تا اسد و خامنه ای و عبادی و شیوخ عرب نشین و اردوغان و غیره کاملا از آن ذینفع اند و در راستای منافع و حاکمیت جنایتکارانه خود بهره برده اند.
در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی و بورژوازی و ناسیونالیسم عظمت طلب ایرانی و شاخه های مختلف حامی نظام ظالمانه کار مزدی نه تنها شاهد چهریه کریه و ضد انسانی نظام سرمایه داری جهانی بوده و هستیم که با یک رژیم به شدت قرون وسطی، ضد انسانی، آدمکش و تروریست، و با یک سیستم سرمایه دارانه ی به غایت استثمارگر و ضد کارگری بیرحم و سلاخی کننده و شلاق زن کارگر، به عنوان بخش دیگری از پیکره نظام سر مایه داری در قالب “جمهوری اسلامی ایران” روبرو هستیم. نظامی که سرنگونی و نابودی فوری آن با پرچم کارگری و سوسیالیستی نه تنها وظیفه مبرم و فوری کارگران و زحمتکشان سرکوب شده که امر هر انسان و نیروی است که ذره ای بوی از انسانیت و آزادی و سکولاریسم برده باشد، نیز می باشد.
اکنون که در آستانه روز جهانی کارگر قرار داریم، اگر قرار نیست این روز نیز به روز هذیان گویی سران و رهبران دولتها و احزاب حامی همین نظام فاسد سرمایه داری و “روشنفکران نخبه” تبدیل گردد، باید ما به خود بیاییم و اعلام کنیم دیگر بس است! باید اعلام کنیم که تاریخ اثبات کرده است نظامهای سرمایه داری و از جمله نظامی مانند جمهوری اسلامی، بر عکس ادعاهایی غیر انقلابی- پوپولیستی، با زبان خوش و یا صرفا از راه چند “اعتراض خیابانی تودها” از سر راه بر داشته نخواهد شد، باید به این واقعیت ساده ایمان داشت و اماده گردید که کارگر و سوسیالیسم و کمونیسم امروز باید با زور و قهر متشکل و سازمانیافته وارد میدان نبرد طبقاتی و سرنگونی این بساط جهل و جنایت به میدان بیاید! دوره ای است که با چشمان باز باید به حقایقها و کمبودهای تلخ جنبشمان بنگریم و برایش راه حل پیدا کنیم. دوره ای که باید بیش از هر زمانی هیاهوی های پوچ پوپولیستی و “همگانی” و “خلقی” و “مردم” گرایانه و دنباله روانه ی چپ بورژوا- پوپولیست و ناسیونالیست و رفرمیست را در خاک دفن نمائیم چونکه این سنتها به انداز خود بورژوازی وجمهوری اسلامی مانع سر راه پیشروی جنبش طبقاتی و سوسیالیستی و دستیابی به آزادی و برابری هستند!.
با وجود سابقه مبارزاتی چندین دهه ی جنبشمان، با وجود تحولات سیاسی اخیر و نسبتا مساعد” دی ماه”، سال گذشته، و با وجود اعتراضات گسترده و مثبت کارگری که هم اکنون در اقص نقاط کشورجاری است، واقعیت این است که هنوز جنبش ما، فاقد برخورداری از حداقل اتحاد ضروری و همبستگی سراسری خود است!، فاقد حداقل تشکلیابی- کارگری- توده ای به هم بافته شده، و تحزب یافتگی است! هنوز فاقد برخورداری از اهرمها و ابزارهای کلیدی نبرد برای پیروزی، از جمله داشتن حزبی مانند حزب سوسیالیست انقلابی قدرتمند خود، می باشد. از اینرو واقعیت تلخ این است که با وجود تمام تاریخ و پتانسیل و مبارزه و تلاشی که صورت گرفته وهمچنان در جریان است، بر عکس کلیه ادعاهای که میشود از هر نظر تناسب قوا به نفع ما نیست. امری که باید بر بستر زمینه بسیار واقعی که وجود دارد برای رفع فوری آن یک روز هم نباید غفلت نمود. حزب سوسیالیست انقلابی برای این هدف و پر کردن این خلا تشکیل و اعلام موجودیت کرد. حزبی که کارگران و زحمتکشان باید آنرا در میدان عمل به حزب خود تبدیلش کنند! روز جهانی کارگر در عین حال روز فکر کردن و چاره جوئی برای این نوع مسائل گرهی و سر نوشت ساز جنبش طبقاتی نیز هست!
علاو بر موانع و مشکلات فوق، شروع سال ٩٧ نیز با تحمیل حداق دستمزد باز هم چند برابر زیر خط فقر شروع سال خوبی نبود. طبقه کارگر ایران نه تنها همچنان با سرکوب و اختناق و سیاست فریب و ایجاد تفرقه از سوی دولت بورژوا- اسلامی و دستگاهای “کارگری” اش مانند شوراهای اسلامی و خانه کارگر و انجمن صنفی ها و شورای عالی کار روبرو است که دوباره و برای یک سال دیگر با چند برابر زندگی زیر خط فقر محکوم شده است. در صورت مقابله نکردن بسیار گسترده و جدی با این یورش گستاخانه، در صورت ساکت شدن و تحمل و پذیرش آن، به استقبال از بین رفتن یک نسل و جمع وسیعی از کارگران و خانواده و فرزندان آنها در سال جاری است، به استقبال کاهش قدرت مبارزه و اتحاد جنبشی ما علیه دولت و کارفرمایان و به قیمت بیکار سازی و فقر و نابسامانی هر چه بیشتر کارگران و زحمتکشان تمام میگردد. هدفی که دقیقا بورژوازی و دولت اسلامی اش به دنبال تحقق باز هم بیشتر آن است تا قادر گردد بدون دغدغه و “خطر” به حاکمیت سیاه و ضد کارگری خود ادامه بدهد.
درآستانه روز جهانی کارگر همچنین باید با طرح شناخته شده ضد کارگری دیگر جمهوری اسلامی و نهادهای ضد کارگری مانند خانه کارگر و شوراهای اسلامی به اسم “هفته کارگر” با قدرت به مقابله برخواست. رژیم ضد کارگری از این طریق همواره کوشیده است مبارزه رادیکال و هویت سوسیالیستی – طبقاتی و خصلت جهانی بودن اول ماه مه را خنثی و بخشی از کارگران را به مواجب بگیران سر بزیر اسلام و قوانین اسلامی-“کارگری” سرمایه داری حاکم در ایران تبدیل نموده و در جهت تحکیم موقعیت خود و ضربه زدن به قدرت و اتحاد طبقاتی کارگران بهره بگیرد. سال جاری همچنین از جانب خامنه ای جلاد میلیاردر و ضد کارگری، در ادامه سال”اقتصاد مقاومتی”سال گذشته، سال” حمایت از کالاهای داخل کشوری” اسم گذاری شده است تا دوباره طبقه کارگر با جمعیت قریب به پنجاه میلیون را با چهار برابر دستمزد زیر خط فقر را “شکرگذار” نگاهدارد و در خدمت “کشور” و تولیدات داخلی” با ارزانترین نیروی کار همانند برده ها بکار بگیرند. این طرح یک طرح آشکارا ضد کارگری و علیه کارگران و زحمتکشان و مردم گرسنه و بیکار است. علیه دها میلیون حاشیه نشین شهرها، محرومین از تحصیل و علیه میلیونها کودک کار و خیابانی و اکثریت شهروندان زحمتکش است. خامنه ای شیاد وسرمایه دار شماره اول ایران و منطقه همراه با حاکمیت سرمایه داران فاسد و شکم سیر و بیکاره دولتی و نیروهای سرکوبگر و میلیونها آخوند و طلبه و عوامل کاسه لیس حکومتی مفتخور نیستند که کالا را تولید کنند تا از آن “حمایت” نمایند!. آنها جزو مصرف کنندگان انگل جامعه اند!. خطاب مستقیم این طرح دوباره کارگران و زحمتکشانی هستند که خامنه ای و نظام جنایتکارش ٣٩ سال تمام است بر گرده آنها و از قبل تحمیل هر چه بیشتر فقر و سفره بی رونق و شکم خالی کارگر و فرزندانش سفره خود و نظام قاتلشان را پررونق تر و شکم اسلامی- سرمایه دارانه خود و نیروهای تروریست و شیعه گری اش را در کشورهای منطقه در اوج وقاحت تامین نمایند و نظامش را از این طریق سر پا نگاهدارند!
رفقای کارگر! فعالین و پیشروان دلسوز و سوسیالیست جنبش طبقه کارگر!
از هم اکنون، و تا روز جهانی کارگر، باید تحرک جدی به وجود آورد، پروسه اول مه را به پروسه خود آگاهی طبقاتی و به پروسه زمینه سازی اتحاد کل طبقه در روز جهانی کارگران، و اعتراض به تحمیل حداقل دستمزد غیر قابل قبول دولت و شورایعالی کار، به پروسه اعتراض به دولت شیاد روحانی و کلیت نظام جنایتکار و ضد کارگری ، به پروسه اتحاد و همبستگی طبقاتی و سوسیالیستی طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه، و به پروسه طرح مطالبات پیشرو و پیشبرنده و فعالانه یک اول مه سوسیالیستی تبدیل کنیم. تردیدی نباید باشد که اولین و محوری ترین مطالبه جنبش ما ٥ میلیون تومان حداقل دستمزد و اعلام لغو تصمیم دولت و شورایعالی کار در این زمینه است! اگر طبقه ما در بعد میلیونی با چنین پرچمی به میدان بیاید مهر طبقاتی خود را به این روند خواهد کوبید و تناسب قوای مساعد تری برای تداوم مبارزه فراهم خواهد کرد. در همین رابطه روشن است باید با شعار و مطالبات کارگری و حق طلبانه و مرتبط دیگری نیز به میدان آمد. از جمله: “نپرداختن دستمزد به موقع کارگر جنایت است”، “اخراج ممنوع!”، “بیمیه بیکاری برای همه افراد بیکار و آماده بکار”، “دستمزد برابری برای کار برابر زنان و مردان”،” پایان دادن به تبعیض و رفتار غیر انسانی با کارگران مهاجر، از جمله کارگران افغانی”، “آزادی زندانیان سیاسی و کارگران بازداست شده”، “توقف فضای سرکوب و امنیتی”، “برخورداری ازحق بدون قید و شرط تشکل و اعتصاب و تحزب کارگران”، “تعطیلی رسمی روز جهانی کارگر”، و… ما میتوانیم با این پرچم و پلاتفرم صف طبقاتی –سوسیالیستی جنبشمان را متحد تر و مستحکمتر به میدان بیاوریم.
تحقق اهداف متحدانه فوق لازمه فعالیت و آگاهگری و نقد جدی موانع بازدارنده سر را‌مان نیز میباشد.به ویژه مقابله با فرقه گرای، گرایشات بازدارنده سندیکالیستی و سنتهای توده‌ایستی و گرایش کارگر گرائی که بطور مدام مشغول تبلیغ تحزب گریزی هستند، گرایشی که شبیه خود نهادهای”کارگری” وابسته با دولت، کارگران را همواره به “مقرارت قانونی” و این و آن ماده از قانون ضد کارگری رژیم متوھم نگه میدارند. این موانعها نه تنها عاملی در دور نگاهداشتن کارگر از منافع متحد طبقاتی و سوسیالیستی شده است، بلکه موجبات پراکندگی طبقه کارگر در نبرد طبقاتی واحد خود و ھمچنین در جریان برگزاری مراسمهای اول ماه مه نیز بوده‌اند. سوسیالیستها و رھبران پیشرو کارگری باید طبقه را از این موانع و گرایشات عبور دھند و آنھا را رھبری، ھدایت و متحد و آگاه به منافع طبقاتی خود کنند.
اول ماه مه روز جهانی کارگر است! در این روز نباید اجازه داد هر دولت و حزب و جریانی بیاید در باب اهداف فریبکارانه خودش برای کارگران روزه بخوانند! نباید به هیچ وجه در مراسم و نمایشهای دولتی شرکت نمود! در این روز همه باید برای طبقه کارگر سر تعظیم فرود بیاورند. باید در چنین پروسه و روزی حرفهای واقعی، ضد سرمایه دارانه، ضد دولتی، سوسیالیستی، و تاکید به بیربطی کامل دولتها و جنبشهای مذهبی و ملی گرایانه و اصلاح طلبانه به امر کارگر و جنبش آزادیخواهانه کارگری را هر چه رساتر به صدا در آورد. ضمن استقبال از هر اقدامی علیه سرمایه داری و کارفرما ودولت، و هر شکلی از جشن و گردهمائی وهمبستگی کارگری ولو در ابعاد کوچک، باید از داده ها و سنتهای رایج و کم توقع ومحدود نگرانه نیز عبور کرد. روز کارگر و اعتراض و جشن آنرا به چند نمایش و اکسیون کوچک نباید تقلیل داد! خفقان و سرکوب واقعی است، اما این عدم حضور قدرتمندطبقه و افق و تلاش محدود ما نیز است که سرکوب و خفقان کنونی توانسته ما را به عقب براند. کمونیستها و سوسیالیستها و فعالین پیشرو طبقه باید متوجه این مهم باشند که دولتها و گرایشات راست و جنبشهای طبقات غیر کارگر توانسته اند به مرور زمان افقها، مطالبات و سنت های اعتراضی سوسیالیستی و کمونیستی کارگران را نیز مانند خود کمونیسم و نفس ضدیت طبقه کارگر با سرمایه و کار مزدی به مسیرهای منطبق و بی زیان برای نظام طبقاتی حاکم سرمایه سوق دهند و بیش از پیش مهر و نقد عمیق طبقاتی و خصلت ضد کاپیتالیستی وآرمان خواهی کمونیستی و آزادی بشر از چنگ سرمایه داری را تضعیف و حاشیه ای تر کنند. این روند بطور برجسته ای حتی در روز جهانی کارگر و مارش اول ماه مه در اقصی نقاط جهان به روشنی دیده میشود و در ایران هم با وجود ویژه گی های خاصی که دارد از آن روند مستثنی نیست.
نباید به جریانات چپ که شیپور راست ضد کارگری و پوپولیستی”اتحاد کارگر و مردم” را بصدا در می آورند گوش فرا داد چرا که ضد کارگری است. برای این سنت صف مشترک بازاری و کارگر و معلم و کارمند و دمکراسی طلب و قدیم مذھبی و جوان و زن و اصلاح طلب و مخالف اعدام و بلاخره “ھمه مردم” در خیابانھای یک شھر بھترین شکل و سنت مبارزه “متحد مردم” و “کارگران” است. این ھدف و استراتژی ھم راست ھا ی ضد کارگری و ھم برخی از چپھای پوپولیست سرویس دھند ه به راستھای ضد کارگری از جمله در برخورد به روز جھانی کارگر و مبارزه با رژیم هر روز بخورد جنبش ما می دهند. اما ما سوسیالیستهای طبقه کارگر می گوئیم قدرت طبقه کارگر”تنها در خیابانها”نیست! این نوع“انقلابیگری” کارگری به استراتژی کارگری بی ربط است! ما میگویم برعکس، بیشترین قدرت اجتماعی طبقه کارگر بدوا در کارخانه و مراکز کار و در اعتصاب و تعطیل کردن مراکز کار و چرخ تولید نهفته است. بدون رخ دادن چنین اتفاقی قدرت در “خیابانها “نیزهر چند باشکوه اما هنوز جدی ومتحد کننده و موثر در تغییر تناسب قوا نیست و نخواهد بود! مارشهای “میلیونی” خیابانی در اروپا و غرب نیزاین حقایق ساده را اثبات کرده اند که بدون اعتصاب سراسری و خواباندن چرخ کامل تولید، بدوم افق سوسیالیسم ، بدون تلاش برای کسب قدرت از سوی کارگران تحت پرچم حزب سوسیالیستی و انقلابی خود، هیچ سطحی از رژه خیابانی در این دوره و زمانه آسیبی به بورژوازی نمی رساند!
اگر کارگران از جمله در ایران در روز اول مه، چرخ تولید را بخوابانند، کلید برق را پائین بکشند، لوله نفت را ببندند، موتور اتوبوس و قطار و هوپیما را خاموش نگاهدارند و… نه تنها قدرت اجتماعی و طبقاتی خود را به رخ جهان خواهند کشید بلکه تناسب قوا را با سرعت تغییر خواهند داد و لرزه بر پیکر فاسد دولت و سرمایه داران انگل خواهند انداخت. یک راه بستن دست دولت در گسیل اوباش مسلح و سرگوبگراتفاقا توسل به ابزار اعتصاب است. در این شرایط همه مجبور میشوند با احترام بیشتری به کارگر نگاه کنند و ما هم مطالبات خود را با قدرت بیشتری میتوانیم طلب کنیم و از حلقومشان بیرون بکشیم .ابهت، قدرت و رمز هر نوع پیشرفت و تجمع و مراسمهای اعتراضی و همچنین جشنهای همبستگی کارگری از نظر ما درگرو خواباندن چرخ تولید، به تعطیل کشاندن کامل چند مرکز مھم کارگری در روز اول مه و پخش این خبر مھم در ایران و جھان است، نه رضایت دان صرف به چند گرد همای یا “گلگشت”عکس گرفتنهای بدون چهره در یک بیابان و بی ربط به جامعه کارگری ! این تنها مسیری خواهد بود که میشود نظام سرمایه داری و جمهوری اسلامی را حتی برای یک روز هم شده به استیصال کشاند و دست کثیف و سرکوبگرانه و ظالمانه اش را از سر طبقه کارگر و جامعه کوتاهتر کرد.
حزب سوسیالیست انقلابی ایران کلیه کارگران و زحمکتشان و صف آزادیخواهان را فرامیخواند متحدانه به استقبال تدارک و برگزاری اول مه با شکوه در همه مراکز کارگری و شهرهای ایران بروند !
زنده باد اول مه، روز جهانی کارگران!
مرگ بر نظام سرمایه داری!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
زنده باد سوسیالیسم!
حزب سوسیالیست انقلابی ایران
Iransocialist2017@gmail.com
www.simroz.org
١٨ فروردین ١٣٩٧
٧ آوریل ٢٠١٨
