سلام زیجی
چند کلمه در باره تصمیم امروز “ترامپ” و هیئت حاکمه امریکا در باره “برجام”: بنظرم این موضوع با خود مخاطرات و مشکلاتی به همراه خواهد داشت و امر آزادیخواهانه ما را در تدارک سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و رسیدن به اهداف سوسیالیستی مان را مشکلتر خواهد کرد و باید با قدرت در مقابل پیامدهای مجدد و منفی این موضوع ایستاد.
مهمترین عوارض منفی چنین تصمیمی عبارت است از: دو باره بهانه دست صف ارتجاع داد تا فضای رادیکال و انقلابی را آلوده تر کنند و از نو جامعه را به امید بستن به توهم”فرشته نجات” در صف انتظار نگاه میدارند. چنین تصمیمی دوباره این امکان را فراهم نمود که از نو سوژه منفئ و عوامفریبانه ای را در اختیار جمهوری اسلامی برای سرکوب و ریاضت کشی بیشتر قرار داد، و همچنین خوراک تبلیغی- عوامفریبانه را در اختیار جبهه راست،پوپولیستها و برخی از اپوزسیون”ضد رژیمی” قرار داد، که هر کدام به شکلی به نفع خود و علیه حقیقت و خود آگاهی جامعه و شکل گیری صف مستقل آزادیخواهانه از آن بهره بگیرند. این اقدام همچنین به سرعت بخشیدن به شکل گیری “حلال سنی” ارتجاعی تحت کنترل عربستان و… و دم جنباندن اپوزسیون مرتجع اسلامگرا و نژاد پرست را به تحرکات بیشتری سوق میدهد. موضوعی که هم اکنون در جریان است.
از این رو بر عکس راه افتادن هیاهوی پوچ جریانات راست و پوپولیستها و کسانی که افق و امیدشان همواره به ارابه امثال همان امریکای که جمهوری اسلامی را ساخت و در حفظ آن نیز در این چهل ساله هیچ دریغی نکرده است، واقعیت امر این نیست که “ترامپ میخ بر تابوت جمهوری اسلامی را کوبید”. نه داستان ملال آور و طولانی مدت “برجام” و عوامفریبی “هسته ای” و معاملات پشت پرده آن به کارگران و جنبش سوسیالیستی مربوط بود و به نفعش تمام گردید، و نه ترکیدن امروز حباب آن “توافق” از جانب یک “رهبر”منفور و دست راستی مانند ترامپ میتواند سر سوزنی به نفع ” مردم” و “سرنگونی” تمام گردد.
تبریک گفتنهای که به این مناسبت از سوی طرفداران نظام پادشاهی- رعیتی و بعضی از”اپوزسیون” بی ربط به مبارزه آزادیخواهی راه افتاده است، نه تنها قابل تحسین نیستند، که جز شرم و طرد نباید چیز دیگری از جانب طبقه کارگر، صف سوسیالیسم و آزادیخواهی و برابری طلبی، که به انداز خود جمهوری اسلامی جنایتکار از سیاست و اعمال دولت امریکای به مراتب جنایتکارتر منزجرند، نسیب شان گردد!
هم توافق اولیه ”برجام ”و هم خروج و دعوای کنونی آنها، جز جنگ بر سر سود جوی بیشتر از ثروت و سرمایه ناشی از نیروی کار ارزان کارگران، جز مشکل آفرینی برای طبقه کارگر و مبارزه متکی به خود برای امر سرنگونی جمهوری اسلامی سودی برای جامعه نداشته و ندارد. دعوا و آشتی دولت های سرمایه دارای بر سر منافع خودشان است نه منافع و مصلحت یک جامعه انسانی و برابر. نباید تحت تاثیر آن ارتجاع، جنبش و راه و مبارزه ما به بیراه رانده شود! نباید کوچکترین امیدی به چنین دعواهای به نفع خود داشت!
منبع: شماره ٤٨ نشریه سوسیالیسم امروز
