آنروز بر رفقای ما که در دل کوهای سر به فلک کشیده اردوگاه ” بوتی ” جا خوش کرده بودند ، بسیار سخت گذشت .
روزها و تیک تاک ساعتها یکی پس از دیگری در حال گذر بودن …! سکوت همه جا را فرا گرفته بود . عصر آنروز شتاب زده می خواست خود را به غروب نارنجی بسپارد . شاید آنروز پایان زندگی بود و یا شاید می توانست دوباره به روز نو سلامی دوباره کند.
سکوت همه جا را فرا گرفته بود….
عصر روز ٢٥ اردیبهشت سال ٦٧ بود ، بهار تازه در این جغرافیای قلبهای عاشق آشیانه کرده بود . همه گلها نشکفته و در حال شکفتن دوباره در فصل نوینی از زندگی دوباره بودند. در این هنگام غرش چند هواپیمای جنگی عراقی منطقه را نگران و دلها را در غم فرو برد. در آنروز و در آن لحظه حضور این هواپیماها در آسمان ” بوتی ” که محل استقرار رفقای ما بودند ، احساس خوبی نمی داد . چندی نگذشت و در فاصله کوتاهی آنچه نباید رخ دهد ، رخ داد . دودی که بیشتر شبیه ابر سیاه رنگی بود در دل “بوتی ” برخواست و در هوا پراکنده شد …
خبرها بسیار کوتاه بودند و یکی پس از دیگری به گوش میرسید ..
بله اردوگاه بمباران شیمیایی شده بود … و عزیزانی از میان ما رفته بودند ..
آن روز گرچه اوایل بهار و فصل گلها بود ، اما اردوگاه بیشتر بوی یک پائیز غمناک را میداد ..
آنروز آنچه نفس میکشید به پژمردگی گرویده بود …
همان روز و همان عصر و همان فصل پائیز گلها بود که به برگ ریزان افتاده بودند و اشک میریختند ..
آنروز بود که ٢٣ تن از رفقای کمونیست و همسگرمان چشم از جهان فرو بستند.
این رفقا از زمرۀ لایق ترین و رزمنده ترین پیشروان جنبش کارگری و کمونیستی ایران و از چهره های سرشناس، قدیمی و محبوب در میان توده های مردم زحمتکش بودند. آنها برعلیه ستم و استثمار و بی حقوقی توده های کارگر و زحمتکش، بر علیه جنگ و جنایات ناشی از آن، در دفاع از حقوق اولیه مردم بپاخاسته و تمامی زندگانی خود را وقف مبارزه ی بی امان با نظام سرمایه داری و همه مصائب و ستم های آن کردند.
اسامی رفقای جانباخته :
اسماعیل مصطفی زاده
احمد محمدی
بایزید بیاض
پرویز تاجوانچی
حسین سیگاری
سعید محمدی
جلال پینجوینی
فرشتۀ رضایی ( زهره )
عبدالله هوشیاریان
علی حسین محمدی ( طهمورث)
فرنگیس شاهوئی
ناصح مردوخ
کریم عبداله پور
کریم جنتی
مریم مجنون(سعادت)
کمال رضا نژاد
کیومرث مهاجر ( جبار)
منوچهر محمودیان (مرتضی)
محمد رسولی خوش صفت
نادر قاضی زاده ( آزاد )
محمد عمرعلی ” آجیکند”
وفا توتونچی
حامد مدرسی
نام این عزیزان همیشه در یادها زنده اند و می درخشند..
راه سرخشان پر رهرو…
