محمد ثلاث در بروجرد و بدون حضور خانواده به خاک سپرده میشود.
محمد ثلات از دراویش گنابادی که توسط رژیم ضدبشری جمهوری اسلامی به‌دار آویخته شد امروز در بروجرد به خاک سپرده شد.
به‌رغم اعتراض و مخالفت خانواده محمد ثلاث و درخواست رسمی برای اعزام به پزشکی قانونی، نیروهای امنیتی؛ بدون اجازه خانواده وی، جسد محمد ثلاث را در بروجرد دفن کردند.
خانواده محمد ثلاث گفته بودند، مایلند وی در تهران به خاک سپرده شود و قبل از آن باید پزشکی قانونی جراحات و آثار شکنجه وارده بر بدن محمد ثلاث را بررسی کند و علت و زمان آن را اعلام نماید.
حکم اعدام محمد ثلاث به دلایل امنیتی و برخلاف روال رایج که احکام اعدام در حیاط بهداری زندان اجرا میشود، در سوله زندان گوهردشت انجام شد.
محمد ثلاث لبخند بر لب پای چوبه‌دار رفت
بنا‌به این گزارش این زندانی با لبخند سلول را تا چوبه اعدام طی کرد و در لحظه اعدام این شعر را خواند:
سیصد گل سرخ، یک گل نصرانی؛ ما را ز سر بریده می‌ترسانی؟ گر ما ز سر بریده می‌ترسیدیم، در محفل عاشقان نمی‌رقصیدیم
به گفته شاهدان جرثقیل یک کم او را کشید بالا و بعد، باقری جنایتکار، زیر پایش را زد.
محمد ثلاث، ۵۱ساله، از دراویش گنابادی، در جریان اعتراضات بهمن ماه۹۶در خیابان گلستان هفتم بازداشت شد. دادگاه رژیم جمهوری اسلامی، او را در یک روند خودسرانه و حتی با نقض قوانین به اعدام محکوم کرد. او بارها گفته بود که زیر شکنجه و فشار مجبور به پذیرش اتهاماتی شده است که هیچ نقشی در آنها نداشته است.
رژیم جمهوری اسلامی در طی ٤٠ سال گذشته در کنار بساط سرکوب و زندان و شکنجه و به خون کشیدن هر اعتراض و ندای آزادیخواهانه، مجازات اعدام را به عنوان خشونتی آگاهانه و سازمانیافته برای نابودی مخالفین سیاسی، ناراضیان اجتماعی و قربانیان همین نظام ظالمانه سرمایه داری بکار گرفته است. مجازات اعدام به عنوان یک جنایت سازمانیافته از همان آغاز به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی تاکنون یکی از پایه های حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی برای مرعوب کردن مردم بوده است.
هر چند که رژیم جمهوری اسلامی اعدام زندانیان را با توجیه فریبکارانه ارتقا امنیت اجتماعی و اجرای عدالت انجام می دهد، اما رژیم با به راه انداختن موج اعدامها در شرایط سیاسی کنونی و بعد از خارج شدن آمریکا از برجام و آغاز فصل دیگر از تنشهای سیاسی میان ایران و دیگر مخالفینش اهداف اساسی تری را تعقیب می کند. کشتار زندانیان از جانب رژیم سیاستی آگاهانه است که برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه و زهر چشم گرفتن از انسانهای مبارز و فعالین سیاسی برنامه ریزی شده است. سران رژیم جمهوری اسلامی می دانند، فقر و فلاکت بی سابقه ای را که به مردم محروم جامعه تحمیل کرده اند، عواقبی جز طغیان گرسنگان و بینوایان جامعه را به دنبال نخواهد داشت. رژیم برای جلوگیری از فوران این خشم فرو خورده، زنجیره جدیدی از اعدام زندانیان را به راه انداخته است.
تردیدی نیست که رژیم جمهوری اسلامی با به راه انداختن اعدام زندانیان راه به جایی نخواهد برد و کارگران معترض، مردم حق طلب، ستمدیده و استثمار شده را با این اقدامات نمی توان مرعوب ساخت. گسترش مبارزات کارگران و معلمان در ماههای اخیر گواهی بر این ادعاست.
