اول مردادماه سالروز آغاز یکی از خونین ترین و جنایتکارانه ترین اعمال رژیم اسلامی در ایران است. کشتار زندانیان سیاسی در نخستین روزهای مردادماه سال 1367 آغاز شد و در طول ماههای مرداد و شهریور ادامه یافت. در این روزها اجرای یکی از جنایتکارانه ترین سیاست های رژیم اسلامی در زندانهای آغاز شد. اگر جنگ 8 ساله ایران و عراق به عنوان ابزاری برای سرکوب انقلاب ایران، بکار گرفته شد، روزهای ختم جنگ هم برای رژیم فرصت مناسبی بود تا در حالیکه توجه افکار عمومی تماما متوجه ختم جنگ بود، بدون سرو صدا، مخفیانه و در فرصت کوتاهی که داشتند یکجا خود را از دست هزاران تن از مخالفین سیاسی خود خلاص کنند. بسیاری از آن قربانیان، دوره محكومیت خود را طی کرده و در انتظار آزاد شدن به سر می بردند. دلیل بازداشت بسیاری هنوز ناروشن و در انتظار به اصلاح تفهیم اتهام بودند. در خارج زندانها اتفاق بزرگی روی داده بود. جنگ ویرانگر ایران و عراق با ابعاد وسیع تلفات انسانی و خسارت و ضرر و زیان بزرگ اقتصادی و مالی که به تخریب بسیاری از شهرها و مناطق مسکونی دو طرف منجر شده بود، با شکست جمهوری اسلامی پایان یافته بود. خمینی کسی که در آغاز جنگ را نعمت الهی جار زد، با سرافکندی شکست آن را به سرکشیدن جام زهر تشبیه كرد و قبول نمود.
دیری نپایید كه خبر این جنایت هولناک در ایران و در خارج کشور پخش شد. مردم ایران که کم کم داشتند تن خسته و فرسوده خود را از زیر آوار جنگ ویرانگر ایران و عراق بیرون می کشیدند متوجه شدند که چه فاجعه ای علیه عزیزان آنها انجام گرفته است. عده انگشت شماری از همرزمان قربانیان جنایت تابستان 67 که از آن قتل عام دسته جمعی جان سالم به در برده بودند در خاطرات خود گوشه هایی از سبعیت سفاکان زندانبان و مظلومیت زندانیان دربند و بی دفاع را برای اذهان عمومی بازگو کرده اند. اما هنوز این کل حقیقت نیست. هنوز بخش بزرگی از واقعیات این جنایت از اذهان مردم پنهان است.
بدون شک سرانجام آنروز فرا خواهد رسید که سران جنایتکار جمهوری اسلامی در دادگاه عدل مردم زجر کشیده ایران به محاکمه كشیده شوند، رازهای سر به مهر جنایات بی شماری که مرتکب شده اند بیشتر برملا شود و مجازات شایسته خود را دریافت دارند. جانباختگان قتل عام سال 67 و دیگر جانباختگان راه رهایی بشریت هرگز فراموش نخواهند شد.
