آذر کیمیا
به قدمت تاریخ حاکمیت سیستمهای استبدادی در ایران، که مذهب یک رکن پایدار آنها بوده است مواضع ارتجاعی روحانیون در باره ی زنان و احکام فقهی که زن را ناقص العقل می پندارند و از حقوق شهروندی محروم شان میکنند همیشه علیه زندگی و آزادی و حقوق ما جاری بوده است. با قدرت گیری حکومت اسلامی بیش از هر دوره ای حکومت دینی با زن ستیزی گره خورد و از ابتدای به قدرت رسیدن این حکومت سرکوب علیه زنان را در دستور کار خود قرار داد. نباید فراموش کنیم، ضمن اینکه ریشه ستم بر زن بر میگردد به نظام طبقاتی در هر دوره ای، و امروز نظام حاکم سرمایه داری است، اما یک پایه قدرتمند اجرائی کردن این نابرابریها در این نظامها در شکل عریان آن از طریق ایدئولوژی مذهبی، که از جمله روحانیت در ایران سرباز متحقق کردن و گسترش این خرافه و سیاست ضد زن با پیروی از قران و محمد و دیگر امامانشان بوده اند، اجرائی می گردد.
رژیم اسلامی با تارهای عنکبوتی متصل به ریشه های فقهی و آخوند و مسجد و زنجیر و قمه زنان از عقل و انسانیت تهی شده تلاش داشته که زنان کشور را در منگنه سیاه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود پیچانده و راه را برای خشونت علیه زنان کشور در این چهار دهه سیاه ضد زن و ضد انسانیت حاکمیتش هموارتر کرده است. فضای علنی خیابان آزاری و تجاوز به حقوق زنان و کودکان در جوامع مذهبی و سنتی به مو ضوعی روزمره تبدیل شده است. و کلیه این جنایتها در سایه ی حمایتی مذهب و بویژه حکومت های مذهبی قرار می گیرند.
زن ستیزی و تجاوز جنسی و تبعیض علیه زنان بیداد میکند. در سایه ی حمایت های حکومتی جمهوری اسلامی مرد سالاری و اندیشه و تفکر زن ستیزی چنان رسوب کرده است که سنگسار، قتل های ناموسی، تجاوز گسترده به کودکان از جمله دختر بچه ها تحقیر و بی حقوقی در محل کار و خانواده و جامعه به یک فرهنگ نسبتا عمومی و عادی تبدیل شده است. در ایران، آزادی و رهائی زن از اوضآع کنونی به پایان دادن به حاکمیت ننگین این نظام ضد زن گره خورده است. تنها حاکمیت که بر اساس حقوق شهروندی برابر استقرار پیدا کند میتواند به موقعیت نابرابری و تحقیر و سرکوب و تجاوز به نصف جامعه، ما زنان، خاتمه بدهد. این یعنی تلاش برای آزادی زن جدا از مبارزه علیه مذهب از جمله دین اسلام، و علیه حاکمیت اسلامی و سرمایه داری که به چنین خرافه ای استوار است، جدا نیست. این مبارزه و آینده یک مبارزه و یک نظام سوسیالیستی و آزادیخواهانه مینمامیم که خود را علیه کلیه مقررات و موازینی و فرهنگ و ناحقی و نابرابر علیه زن در جامعه تعریف میکند.
ما زنان آزادیخواه و سوسیالیست خواستار برابری حقوق مرد و زن در مقابل قانون ودر همه حوزه های اجتماعی هستیم. باید نظامی سیاسی داشته باشیم که در آن دین و دولت جدا باشند. نمی توان خواستار برابری زن و مرد بود و از آزادی زن سخن به میان آورد ولی از جدایی دین و دولت و از بیرون راندن مذهب در آموزش و پروش و و کلیه شئونات زندگی وبنیادهای دینی و قرانی صحبت نکرد و و کنارش نزد.
منبع: شماره ٧٦ نشریه سوسیالیسم امروز
٣ آذر ١٣٩٧
٢٤ نوامبر ٢٠١٧
