نودو پنچ سال پیش در روز ٢١ ژانویه ١٩٢٤– سادەترین، انسانی ترین، دورنگرترین و استوارترین انسان ، قلبش برای همیشە از طپش باز ایستاد . لنین رهبر بزرگ طبقه کارگر ، همان انسانی بود کە در چنین روزی برای همیشه چشم از جهان فرو بست. لنین این رهبر بزرگ طبقە کارگر تنها ٥٤ سال زندگی کرد و از اوان جوانی ، مبارز راه رهایی کارگران و همه توده های محروم و دشمن آشتی ناپذیر نظام سرمایه داری و هر گونه نابرابری و ستم بودو تا آخرین لحظات زندگی پرافتخارش در جهت تحقق به اهداف کمونیستی اش، پیگیرانه و بی وقفه و با عشق و امید تلاش کرد و موفق هم شد.
ولادیمیرایلیچ لنین در سال ۱۸۷۰ در روسیه به دنیا آمد و تحصیلات خود را در رشته حقوق دانشگاه سن‌پیترز‌بورگ در سال ۱۸۹۱ به پایان رساند. او به خاطر فعالیتهای سیاسیعلیه حکومت تزار در سال ۱۸۹۵ دستگیر و به سیبری تبعید گردید. لنین پس از پایان دوران تبعید، از روسیه خارج شد و در سال ۱۹۰۲ اثر معروف خود را به‌نام ”چه باید کرد” منتشر کرد. لنین در این کتاب بر ضرورت حضور عنصر پیشتاز جهت سازماندهی و رهبری مبارزات طبقه کارگر تأکید نمود.
لنین در سال ۱۹۰۵ به روسیه بازگشت و در سازماندهی انقلاب ۱۹۰۵ شرکت نمود. اما وقتی جنبش در یکشنبه خونین به تاریخ ۲۲ ژانویه ۱۹۰۵ با قتل‌عام کارگرانتظاهرکننده در مقابل کاخ تزار مواجه شد، مجددا از روسیه خارج گردید تا بار دیگر بلشویکها را سازماندهی کند.
در بهار ۱۹۱۷ که بحرانهای داخلی و حرکتهای مردمی مجددا شکل گرفته بود، لنین به شوروی بازگشت و در انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ رهبری بلشویکها را به عهده گرفت. لنین با سازماندهی انقلاب اکتبر و پس از سرنگون کردن دولت موقت كرنسكی که به‌دنبال سقوط تزار تشکیل شده بود اتحاد شوروی سابق را بنیان‌گذاری کرد.
طی چندین سال مبارزه و جانفشانی‌های بسیار مردم روسیه، به‌خصوص دانشجویان، جوانان و کارگران، علیه ظلم، ستم و استثمار افسار‌گسیخته دربار تزار، در ۲۵اکتبر سال۱۹۱۷ آن انقلاب به پیروزی رسید و یکی از بزرگترین تحولات اجتماعی و سیاسی قرن بیستم به‌وقوع پیوست.
پیروزی انقلاب کارگری در روسیه وضعیت سیاسی جهان را دگرگون نمود. طبقه کارگر یک بخش از جهان _ بعد از کمون پاریس _ برای یک بار دیگر در تاریخ بشر، حکومت خود یعنی حکومت کارگری را بر قرار کرد. رل برجسته لنین در تحقق یافتن انقلاب کارگری سال ١٩١٧ روسیه، و رهبری آن انقلاب، بر کسی پوشیده نیست. او با دانایی و درک بالای خود قادر گردید تا نیروهای اجتماعی را در راستای به ثمر رسانیدن انقلاب با یکدیگر همگام سازد.
لنین در طول مبارزات تئوریک و نظری اش با بهره برداری از دانش و آموخته های علمی خود توانست از ماتریالیسم در برابر ایده آلیسم دفاع کند، و «تئوری شناخت» و «قوانین و مقولات دیالکتیک» را پر بنیه تر کرد. نقش لنین در تکامل ماتریالیسم تاریخی، بی نهایت قابل تأمل است. لنین توانست با تشخیص بالا و تیز هوشی، تئوری «انقلاب سوسیالیستی» را پراتیک کند.
آری، واقعیت این است که لنین همیشه خود را یک » شاگرد » مارکس » میدانست. در نو جوانی، مهمترین آثار مارکس را که در آن زمان شناخته شده بودندآموخت و در همان زمان یکی از پایه گذاران » اتحادیه مبارز برای آزادی طبقه کارگر» شد و در اندک زمانی در میان کارگران روسیه بعنوان مبلغ فعال و آگاه از مارکسیسم شناخته شد.
لنین همچون آموزگاران خود، کارل مارکس و فردریش انگلس شایستگی اش را در مقام یک متفکر و تئوریسینِ عالیقدرِ جنبش کمونیستی، یک مارکسیست انقلابی و پرشور، یک مبارز کم نظیر راه رهایی طبقه ی کارگر، و یک رهبر بزرگ همه ی ما کارگران جهان، به اثبات رسانید.
یادو نامش در قلب ما پیروان راهش زندە و گرامیست
