اعلامیه حزب سوسیالیست انقلابی
زنده باد انقلاب ١٣٥٧
ننگ و نفرت بر “چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی”!
سالگرد انقلاب ٥٧، و روز ٢٢ بهمن امسال نیز، سالگرد” پیروزی چهلمین سال انقلاب اسلامی” نیست!، برعکس، چهلمین سالگرد وقوع یک جنایت تاریخی کم نظیر در به خون کشاندن یک نسل از انقلابیون انقلاب کننده در انقلاب برحق سال ٥٧ ضد شاهنشاهی توسط یک جریان ضد انقلابی اسلامی به رهبری خمینی، و با حمایت دولت جنایتکار وقت امریکا و دیگر کشوهای همپیمان در “گوادلوپ”، با همراهی و همکاری اپوزسیون مرتجع ملی و اسلامی و حاشیه تر از خود خمینی است! . بدین ترتیب ما شاهد شکست خونین انقلاب ٥٧، و با این شکست، شاهد “پیروزی” و استقرا یک نظام جانی تمام عیار، تروریست و آدمکش، مخوف، فاسد، قمه کش و مرتجع و یک سیستم به مراتب دزد تر از سیستم استبدادی شاه، به اسم “جمهوری اسلامی” هستیم. جمهوری وحشی اسلامی که چهل سال تمام است زندگی دها میلیون انسان را به زندگى در ارتجاعى ترين و وحشيانه ترين نظام اجتماعى و به زندگی در یک جامعه اى مبتنى بر ترس و فقر و نابرابری و دروغ و فساد محکوم کرده است. جامعه ای که در آن کارگر بودن، زن بودن، جوان بودن و آرزوی حداقلی از رفاه و آزادی و برابری به کابوسی تبدیل گردیده است. يک نسل کامل از شهروندان در این لجنزار اسلامی و زندگی جهنی چشم گشوده اند و بخشا به بوی این تعفن عادت کرده اند!. ما اکیدا از کارگران، زنان، جوانان، فرهنگیان، دانشجویان، دانش آموزان و مردم شرافتمند میخواهیم در مضحکه “چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی” این رژیم جنایتکار شرکت نکنند!، اکیدا میخواهیم به نیروی سیاه این نظام آدمکش، که چهل سال است حقوق اولیه اکثریت انسانها را زیر پا له کرده است، بطور مستمر میکشد، سرکوب میکند، زبان و دست معترضین را قطع میکند، کارگران و زنان را انسان محترم و شهروند برابر بحساب نیاورده و نمی آورد، و در سایه خدایشان هرروز “میلیاردها دلار اختلاس”میکنند و ثروت و سامان آن مملکت را به گرو گرفته اند، تبدیل نگردند!، شرکت در مراسم چهل ساله جمهوری اسلامی ننگ آورترین اقدام ممکن برای هر نیرو و فردی است!
درد و رنج و مصائب دوران پس از انقلاب ٥٧ در ايران را بايد بپاى مسببين آن، از جمله نظام اسلامی و سرمایه داری افسار گسیخته حاکم نوشت، نه زیر سوال بردن ضرورت آن انقلاب و شرکت کنندگان انقلابی ضد استبداد شاهنشاهی و ضد فساد و شکنجه در آندوره، آنطوری که طرفداران نرسالار شاه شیعه گری و حامیان سیستم شاه و رعیت هنوز آنرا جار میزنند. اینها رویداد بزرگ و مثبت انقلاب ٥٧ را روز “سیاه” مینامند، چرا که نظام سلطنتی سیاه خودشان بدست پرتوان کارگران و توده مبارزه ایران در آنزمان سرنگون گردید. نباید هرگز اجازه داد این خیل مفتخور و ارتجاعی ستمگر و شونیست تحت هیچ عنوان فریبکارانه دیگری به قدرت راه پیدا کنند! هیچ جامعه ی سالم و شرافتمندی. همانطوری که سیستم اسلامی را تحمل نکرده و نمیکند. نظام نرسالاری و ستمگران و شونیستی شاهنشاهی و پهلوی را نیز هرگز نخواهد پذیرفت! ما حق داشتیم علیه رژيم سلطنت و تبعيض و نابرابرى و سرکوب و تحقيرها و نبود آزادی و علیه “شاه سایه خدا است” قیام کنیم!، ما حق داشتیم درآخر قرن بيستم انسان باشیم، رعیت نباشیم و “شاه” نخواهیم، حق داشتیم ساواک و شکنجه گر و شکنجه گاه نخواهیم. حق داشتیم در برابر ارتش مزدوری که با اولين اعتراض کشتارمان کرد حتی دست به اسلحه ببریم. همانطوری که بعداز شکست مان در قیام ٥٧ در این چهل سال هم حق داشته و داریم زندان و شکنجه و سینه زنی و قمه کشی و اعدام و تروریسم و فساد و دزدی و “سایه خدا” دیگری نخواهیم، و حق داشته و داریم حتی برای نابودی اش دست به اسلحه هم ببریم!
حقایق رویدادهای قیام ٥٧ را نمیگذاریم جعل کنند. چرا که نفس دیدن آن حقایق و درس گرفتن از آن خود گام مهمی در چگونگی به پیروزی رساندن یک انقلاب دیگر علیه جمهوری اسلامی و کل بساط سرمایه داری در ایران است. هنگامى که ناتوانى و زوال رژيم شاه مسجل شد، هنگامی که خطر اعتصاب کارگران و قدرت چپ آندوره را در بیخ گوششان حس کردند و “صدای انقلاب” را شنیدند، بورژوازی ایران و غرب میبایست “آلترناتیو” درست کنند. اینکه گویا زمینهای اجتماعی مذهبی عامل شکل دادن به جریان جمینی بود یک هذیان گویی بیش نیست! جریان خمینی با همان سطح از زمینه ی” اجتماعی” بسیار حاشیه ای که خود شاه و سنت شیعه گریش در مساجد درست کرده بود بهانه ی کردند برای شکل دادن به یک آلترناتیو بورژوایی کاملا ضد کارگری، ضد کمونیستی و ضد انقلابی. مناسبترین آلترناتیویی بود برای انتقام گیری از انقلاب کنندگان ٥٧ و سرکوب هر پدیده ای که مفهموم و زمینه اقدام انقلابی را شکل می دهد. خمینی شد چنین الترناتیوی برای سرکوب آن انقلاب تحت پوشش “انقلاب اسلامی”! همان نيروهايى این هیولای جانی را به عنوان “رهبر انقلاب” جلوى صحنه ٥٧ کشيدند، بیشترشان پیشتر زير بغل رژيم شاه را گرفته بودند و ساواکش را تعليم ميدادند. آنها که به يک کمربند سبز در کش و قوسهاى جنگ سرد نياز داشتند، و براى “اسلامى” کردن انقلاب ٥٧ هزاران نفر از ديپلوماتها و مستشاران نظامى غربى تا ژورناليستهاى مزدور دموکراسى را سازمان دادند و ماهها پول گرفتتند و تلاش کردن “مردم را قانع کنند” تا از يک سنت عقب مانده و کپک زده يک “رهبرى انقلاب” و يک آلترناتيو حکومتى براى جامعه شهرى و تازه صنعتى ايران سال ٥٧ بسازند. دقیقا همان اتفاقاتی که امروز دارند چهرهای ضد انقلابی تر از سران خود جمهوری اسلامی را با صف کردن در کنار پمپئو و کنفرانس ورشو و غیره دارند بطور مضحکی همان تاریخ را تکرار میکنند و اسمشان هم اپوزسیون جمهوری اسلامی است، همانطوری که گویا خمینی هم اپوزسیون شاه بود!
همه امکانات اقتصادى و سياسى و تبليغاتى بورژوائی در یک پروسه ٢-٣- ساله قبل و بعد از بهمن ٥٧ براى به قدرت رساندن اين رژيم و سر پا نگاهداشتنش اختصاد داده شد و بسیج شدند. آن جهان دمکراسی که امروزها در باب کشتار دهه شصت “دیپلماسی بازی وکار حقوق بشری میکنند”، بیشرمانه همه در مقابل کشتار دستجمعی و نابود کردن دها هزار انسان مبارزه انقلاب کننده سال ٥٧ کر و لال و فاقد برخوداری از یک جو شرف بودند! چرا که می بایست انقلاب کنندگان آندوره به اسم خود “انقلاب” به خاک و خون کشیده شوند و هیچ نیروی بهتر از جریان خمینی نمیتوانست این ماموریت خونین و جنایتکارانه را در آن دوره تاریخی به سر آنجام برساند. انقلاب ٥٧ مثل اکثر انقلابات مترقی دیگر، نهايتا با سرکوبى بسيار خونين به شکست کشيده شد. فاصله ٢٢ بهمن ٥٧ تا ٣٠ خرداد ٦٠ آن فرصتى بود که اسلام و حرکت اسلامى توانست پروسه شکست انقلاب و تحویل گرفتن نهادهای سرکوب بازمانده شاه با کمترین آسیب را تحویل بگیرند و اینبار به اسم انقلاب اسلامی هر چیزی که بوی از انقلاب و انقلابی میداد از سر راه برداشته میشد و جنایات هولناکی که شاه در به انجام رساندن آن عاجز مانده بود در ابعاد به مراتب هولناکتری به سر آنجام برسانند. و همین کار را کردند!
اکنون بعداز چهل سال تجربه یک زندگی جهنمی برای اکثریت شهروندان، چهل سال حاکمیت ضد کارگری، چهل سال حاکمیت ضد زن، چهل سال حاکمیت نظام متجاوز به کودکان، چهل سال ترور و شکنجه و اعتراف گیری و زندانهای موخوف، چهل سال قتل زنجیره ای، چهل سال دزدیدن ثروت نفت و گاز و طلا و معدن و ثروتهای انبوه دیگر، در کنار چهل سال اعمال بی حقوقی مطلق به کارگر، تیراندازی بر روی کارگران، شلاق تازایانه زدن به پشت کارگران، اسید باشی به صورت زنان، چهل سال تحمیل خرافه دینی به منظور تحمیق بیشتر مردم تا به عنوان یک صنعت مهم اقتصادی وکسب سود نیزاز آن بهره گرفته شود، و تجربه درد آور چهل سال حاکمیت “برادران قاچاقچی”، در یک کلام جامعه ایران بطور واقعی چهل سال تمام است یک نظام اسلامی داعشی از نوع شیعه گری آنرا، که نماینده و حامی جدی سیستم فاسد سرمایه داری نیز هست، دارد تجربه میکند. متاسفانه به دلیل شکست انقلاب ٥٧، ناتوانی و پوپولیسم بازی نیروهای چپ و کمونیست آندوره،( که امروز هم درب بیشترشان بر همان پاشنه میچرخد)، به دلیل همراه شدن بخش عمده اپوزسیون ملی و اسلامی ، و امثال حزب توده و اکثریت با جریان خمینی، به دلیل عقب ماندگی بخشی از توده مردم، به دلیل کمک بیدریغ دولت وقت امریکا و فرانسه و آلمان و بریتانیا، و غیره خمینی و دارودسته جنایتکارش توانستند جنایت هیتلر آلمان نازی را در ایران ودر شکل دیگری تکرار و اعمال کنند.
اکنون و با آگاهی بر این حقایق، و بعداز چهل سال تجربه گرانبها زندگی جهنمی زیر سایه حاکمیت ننگین این نظام جنایتکار، اکنون بعداز دیدن رویدادهای زنده کارگران شرافتمند در هفت تپه و فولاد و سرکوب و اعتراف گیری های جنایتکارانه زیر شکنجه از آنها، بعداز دیدن کشتار جوانان بی دفاع در اعتراضات دیماه سال گذشته، بعداز دیدن گسترش فقر و بیکار سازیها و ندادن حقوقهای چندین و چند ماهه کارگران و معلمان و بازنشستگان و غیره، که همزمان شاهد اخبار هر روزه “اختلاس” های چندین میلیارد دلاری سران حاکمیت و سرمایه داران هستیم، و دقیقا در سالی که جامعه را سرگرم کشمکش با “امریکا” و محاصره اقتصادی میکنند، می بینیم که بودجه بندی تامین هزینه نیروهای سرکوبگر و تروریست در داخل و خارخ کشور چندین برابر افزایش میگردد اما همزمان در مقابل صدای گرسنگی میلیونها انسان و فقر و بیحقوق گسترده کارگران و اکثریت شهروندان هیچ ابائی ندارند و با ابزار سرکوب جواب گرسنگی و حق طلبی ها می دهند، در شرایطی که شاهد زندگی مجلل “اقا زاده ها” در اقص نقاط دنیا هستیم اما همزمان شاهد محڕوم شدن از تحصیل میلیونها کودک و فرزندان خود هستیم. در شرایطی که ثروت های افسانه ای و هزینه های بیشمار تسلیحاتی و تروریست پروری نه فقط در ایران که در چنیدین کشور دیگر نیز از قبل نابودی زندگی همان کارگرانی که با ٦ برابر زیر خط فقر دستمزد میگیرند، حتی ماها است آن مزد ناچیز را هم دریافت نمیکنند، و شاهد امار چندین میلیون کودک خیابانی، معتاد، بیکار، کارتون خوابی ووو هستیم چگونه میتوانیم برویم در مراسم نظامی شرکت کنیم که این شرایط دهشتناک را برای کارگران و اکثریت شهروندان به وجود آورده است. اگر کسانی تحت تاثیر مواد مخدر مذهب نیستند، اگر مزدور و هم منفعت با رژیم نباشند، اگر از حداقلی شرافت انسانی برخوردار باشند چگونه میتوانند همه این واقعیاتها را ببیند، اما با این وجود به فراخوان و خزعبلات چند مقام و آخوند روزه خوان گوش فرا بدهند و در مراسم دشمنان آدمکش و فاسد و دزد حاکم بر کشور شرکت نماید؟!
حزب سوسیالیست انقلابی ایران از طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه، از زنان و دانشجویان، از فرهنگیان و جوانان، از سالمندان و کارکنان، از رانندگان و بازاریان و از هر کسی که برای خود حرمت و ارزشی قائل است اکیدا میخواهد با هیچ بهانه و تحت هیچ فشاری در نمایش جنایتکارانه “چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران” این رژیم شرکت نکنند. این صف، صف قاتلین و عوافریبان دزد و فاسد، صف آدمکشان و مرتجعین، و صف نظامی است که تک تک سران و مقاماتش باید به دلیل کشتار گسترده مبارزین و شکست خونین انقلاب سال ٥٧، به دلیل جنایت بیوقفه علیه کارگران، زنان، جوانان و مردم آزادیخواه، بازداشت ، زندان و محاکمه شوند، و باید به شدیدترین شکل ممکن مجازات گردند!
آزادیخواهان! صف آزادیخواهانه و انسانیت خود را از صف دشمنان خود و از صف جنایتکاران ضد آزادی و ضد انسانی نظام جمهوری اسلامی در روز ٢٢ بهمن و در همه مناسک مربوط به جمهوری جنایتکار اسلامی جدا کنید!. اجازه ندهید از شما و فرزندانتان به نفع خود بهره برداری نمایند، باید متحدانه مشت محکمی به دهن این نظام کثیف و ضد انسانی کوبید! ودر راهپیمائی و مراسم‌هایش شرکت ننمود! زنده باد انقلاب آزادیخواهانه سال ١٣٥٧، ننگ و نفرت بر “چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی”!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
زنده باد انقلاب کارگری و آزادیخواهانه!
زنده باد سوسیالیسم!
حزب سوسیالیست انقلابی ایران
Iransocialist2017@gmail.com
٢٠ بهمن ١٣٩٧
٩ فوریه ٢٠١٩
