عزیز آجیکند
روزپنج شنبه۱۲ مرداد طی مراسمی با حضور سران و مسئولان رژیم،خامنه ای حکم دومین دوره ریاست جمهوری روحانی را تنفیذ کرد. روز شنبه 14 مرداد هم مراسم رسمی تحلیف ، برگزار گردید .
روز سه شنبه نیز برابر با 8 ماه اوت معاون پارلمانی حسن روحانی، با حضور در صحن علنی مجلس فهرست وزرای پیشنهادی دولت را تقدیم مجلس کرد.
این فهرست متشکل از 17 وزیر کابینه دولت می باشد که در دولت دوازدهم حسن روحانی مشغول به کار می باشند . در فهرست بالا نام هیچ زنی به چشم نمی خورد و این کابینه را نیز فقط مردان اداره میکنند و زنان پشت درهای بسته ماندند و بدین شیوه سیاست زن ستیزی حسن روحانی بار دیگر در دومین دوره ریاست جمهوریش رقم خورد .
حسن روحانی، پس از 4سال تکیه زدن بر مسند ریاستجمهوری خطوط هفتگانهاش در نوشیدن پیدرپی جام زهر به اندازه کافی معرف حضور همه هست. اما رو شدن درونمایة او در سالهای اخیر و بیرون زدن بیش از پیش تناقضات حرف و عمل او، آشنایی با سوابق وی را یکبار دیگر ضروری می سازد .
طی مدت حاکمیت روحانی، اعدامها آنچنان افزایش یافت که ایران به نسبت جمعیت، مقام اول را از این لحاظ در دنیا کسب کرد. روحانی وقتی در این رابطه مورد سؤال قرار گرفت گفت که اینها احکام الهی هستند.
آمار اعدامهای انجام شده در طول پنج سال گذشته طبق بررسی سازمان حقوقبشر ایران، بالاترین رقم را در ١٥ سال گذشته داشته است. در حالی که بعد از انتخاب روحانی، شرایط حقوقبشر در ایران بهبود نیافته و بالا رفتن آمار اعدام یکی از نمونههای آن است. با وجود فضای خوشبینانه بعد از آخرین انتخابات ریاستجمهوری، وضعیت حقوقبشر در ایران بهویژه در استفاده حکومت از اعدام، به مراتب بدتر از پیش شد.
فساد، اختلاس، حقوقهای نجومی و قاچاق نیز البته به مانند دولتهای قبل حد و مرزی باقی نگذاشت و به مراتب سیر صعودی در پیش گرفت. حتی برادر روحانی به نام «حسین فریدون» که اتفاقاً دستیار ویژه خود او در ریاستجمهوری است، متهم به اختلاس شد.
در دولت حسن روحانی، سرکوب سیستماتیک زنان، کارگران، دانشجویان، نویسندگان و روزنامهنگاران و وبلاگنویسان منتقد و مخالف، تحمیل فقر و بیکاری بر اکثریت شهروندان ایران، اعدام دستهجمعی و فردی زندانیان سیاسی و مخالفان و قربانیان اعتیاد و غیره و همچنین تهدید دایمی رسانهها و مجازات زندانیان سیاسی نسبت به دوره پاسدار احمدینژاد افزایش چشمگیری یافت و حتی در روزهای اخیر و در ادامه ریاست جمهوری روحانی مواد مخدر قانونی و طبق درخواست دولت ایشان مواد مخدر را با هزینه کم در اختیار معتادان به مواد مخدر گذاشتند . حرکت نادرستی که به جای ریشه یابی آن در فکر گسترشش شدند .
حسن روحانی در در دوره تبلیغات انتخاباتیاش بارها تأکید کرد که وزارت زنان را تشکیل خواهد داد، تا بهزعم حقوق ضایع شده زنان را به آنها برگرداند .
این در حالی است که با روی کار آمدن او نه تنها وزارت زنان تشکیل نشد بلکه او حتی یک وزیر هم از میان زنان برای احراز پست وزارت به مجلس معرفی نکرد.
در طول مدت ریاستجمهوری روحانی، ایجاد دانشگاههای تفکیک شده برای زنان و مردان، محدود کردن بسیاری از رشتههای دانشگاهی برای زنان و ممانعت از تحصیل در بسیاری از رشتههای تحصیلی برای زنان ادامه یافت . بسیاری از کتب درسی و آموزشی عوض شده و بسیاری از رشتهها و کتب فقط به مردان اختصاص یافته است. در گذشته شاهد تفکیک جنسیتی در بیمارستانها، بانکها، بعد دانشگاهها بودهایم. که بدون شک در دولت جناب روحانی نه اینکه برداشته نشد بلکه این روند ادامه پیدا کرد و هر روز روبه گسترش قدم گذاشت .
در تاریخ بیست و هفتم ژانویه 2016 همزمان با سفر آخوند حسن روحانی به فرانسه نمایندگان پارلمان فرانسه طی یک نامه سرگشاده به رئیسجمهور خود که توسط روزنامه فیگارو منتشر شد، خاطرنشان کردند:
نسخه جدید قانون مجازات اسلامی در ایران و در حکومت حسن روحانی همچنان به سنگسار زنان ادامه میدهد. بهطور کلی زنان بهویژه در زمینه ازدواج، طلاق، نگهداری و سرپرستی فرزندان و مسأله ارث زیر فشار تبعیضاتی که جنبه قانونی به آن داده شده قرار دارند. زنان همچنان بهعنوان افراد صغیر نمیتوانند کار کنند و بدون اجازه شوهر خود سفر کنند.
اما واقعیت این است که سرکار آمدن حسن روحانی برآیند چند مؤلفه بود. مردم ایران از عوارض و پیامدهای بحران اقتصادی و فقر و فلاکتی که تحریم های بین المللی را عامل تشدید آن می دانستند، عمیقا ناراضی بودند. بخش هایی از این مردم که خود را ناآماده و ناتوان در ایجاد یک دگرگونی ریشه ای در ساختار قدرت سیاسی می دیدند، برای عقب نشاندن اصولگرایان افراطی از جمله قاتل اصلی جوانان مردم جناب رئیسی به عنوان نماد اصلی حفظ و ادامه وضع موجود به صندوق های رأی و روحانی پناه بردند.
در کارنامه دولت روحانی نشانی از تغییری که شماری از مردم با خوشباوری به آن امید بسته بودند و به این اعتبار به وی رای داده بودند، دیده نمی شود. زنان کماکان در حاشیه قرار دارنند و پشت درهای بسته به فراموشی سپرده شده اند . دستگیری فعالین سیاسی و مدنی ادامه دارد و شمار اعدام ها روبه افزایش است. اوضاع اقتصادی همچنان آشفته و به هم ریخته است. در صورت رفع تحریم ها هم رژیم استراتژی روشنی برای مقابله با بحران ندارد و ناچار است همانند دوره قبل و یا دوره حکومت احمدی نژاد اقتصاد ایران را بدون برنامه دراز مدت و از امروز به فردا اداره کند. اما علیرغم سیاست تشدید سرکوب، رژیم نمی تواند از این واقعیت سرسخت فرار کند که توارن قوای بین کلیت رژیم و مردم عوض شده است. نشانه های تضعیف موقعیت رژیم عینی و قابل مشاهده اند. مردم این تغییر توازن قوا را دریافته اند. بخش های مختلف مردم ناراضی، چه آنها که از سر ناچاری و به امید تغییری در اوضاع در انتخابات شرکت کردند و به روحانی رای دادند و چه آنها که روحیه و آگاهی بالاتری را از خود نشان دادند و از شرکت در این سناریوی مهندسی شده رژیم خودداری کردند، هر دو بخش خواهان تغییری در وضع موجود هستند و مطالبات خود را پیگیری خواهند کرد.
در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی تا همین اکنون هم کاسه صبر کارگران و اکثریت مردم از این رهگذر لبریز شده است تا چه برسد به اینکه بازهم بیشتر شیره جان مردم را برای رونق بخشیدن به اقتصادشان بمکند.
در چنین شرایطی وظیفه مقدم کمونیستها و فعالان چپ بر دو محور استوار خواهد بود:
اول، دامن زدن به یک جنبش مطالباتی با شعارهای سراسری و تاکید بر این واقعیت که سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی از چنین مسیری می گذرد. و دوم، کمک به ایجاد تشکل ها و نهادهای توده گیر در سراسر ایران .
به امید آنروز
previous post