گفتگوی نشریه سوسیالیسم امروز با رفیق عزیز آجیکند
سوسیالیسم امروز: آخرین اخبار از سرنوشت اعتصاب کنندان در زندانهای رژیم، از جمله اعتصاب غذای فعال کارگری، رضا شهابی، چیست و دامنه اعتراضات در این رابطه به کجا رسیده است؟
عزیز آجیکند: بیش از یک ماه و نیم از اعتصاب غذای دهها تن از زندانیان سیاسی-عقیدتی در زندان رجایی شهر کرج می گذرد. این زندانیان از روز هشتم مردادماه تاکنون دراعتراض به عدم رعایت حقوق اولیه انسانی شان از جانب رژیم، دست به اعتصاب غذا زده اند. طبق گزارشات منتشره وضعیت آنها نگران کننده و بهداری زندان رجایی شهرازمراقبت‌های درمانی لازم برای زندانیان اعتصاب کننده خودداری میکند ومسئولان زندان رجایی شهرکرج زندانیان اعتصاب غذاکننده را به صورت تنبیهی از ملاقات حضوری محروم کرده‌اند. درحال حاضروطبق آخرین گزارشها تعداد زندانیان اعتصابی یازده نفراعلام شده است .عده ای دیگرازاعتصابیون که درروزهای قبل حالشان و خیم شده بود به نحوی دیگر با هم بندیهای درحال اعتصاب غذای خود همراهی میکنند. در این میان هم رضا شهابی خواهان آزادی خود است. وضعیت جسمی بقیه زندانیان نیز پس از ۴۴ روز اعتصاب غذا به هیچ وجه خوب نیست.
اما در کنارهمه این نگرانی ها پرونده سازی جدید علیه زندانیان اعتصابی آنها را بامشکلات دیگری روبه رو کرده است : یک پرونده جدید برای ۱۱نفری که انفرادی بوده اند، باز شده و حتی در پرونده و پوشه زندان آنها ثبت شده است. اتهاماتی که به آنها نسبت داده اند عبارتند از: توهین به رهبری ،توهین به مقامات کشوری ، اخلال در نظم و…
شرایط زندان: تمام شرایط، همان شرایط سابق و کلیه زندانیان ازامکانات اولیه محروم هستند. هیچ گونه تهویه هوایی وجود ندارد. آب آشامیدنی سالم در دسترس نیست. هیچ امکاناتی وجود ندارد و هیچ کدام ازوسایل آنها ازجمله تصفیه آب، کولر، هواکش، تلویزیون و… که در سالن قبلی(سالن۱۲) داشته اند به آنها داده نشده است .همچنین به علت بستن تمام منافذ و پنجره ها از طریق جوش دادن ورقه های فلزی و فنس،هوای کافی در سلولها وجود ندارد و هوا به سختی جریان دارد. در روز تنها ۲ساعت هواخوری اعلام می شود که استفاده از آن هم به دلیل بالا بودن سالن۱۰ و تعداد پله ها، برای همه ی زندانیان از جمله افراد سالخورده و بیمار و اعتصابی به سختی صورت می گیرد. اعتصابی ها به شدت ضعیف شده اند و رسیدگی پزشکی به هیچ عنوان صورت نمی گیرد.به طوریکه بهداری زندان کماکان از معاینه وگرفتن فشارخون وسرم زدن خوداری می کند.زندانیان همچنان در شرایطی زیست می کنند که بیش از چهل دوربین مداربسته و دهها دستگاه شنود که حتی در حمام و توالت نصب شده اند، کوچکترین حریم خصوصی را از آنها گرفته است.
لازم به توضیح است به رغم ضرب و شتم های صورت گرفته در روز انتقال و به یغما بردن و تخریب وسایل شخصی آنان از جمله عکس های خانوادگی(حتی عکس کودکان)، هنوز هیچ مسئولی نسبت به این امور پاسخگو نبوده است و نحوه ی غارت اموال به گونه ای بوده که سربازان بر سر به یغما بردن اموال زندانیان به نزاع پرداخته اند.در همین حال، بیش از ۴۰۰ نفر از فعالان سیاسی و اجتماعی با نگارش نامه‌ای سرگشاده، نگرانی خود را درباره وضعیت این افراد اعلام کردند. دربیانیه ای هم که از طرف خانواده های زندانیان سیاسی دراین زمینه منتشر شده است از زندانیان خواسته شده که به اعتصاب خود پایان دهند و راه و شیوه دیگری را برای پیگیری مطالبات اتخاذ نمایند.رضا شهابی عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد هم همچنانکه میدانید در اعتراض به تحمیل غیرقانونی ۹۶٨ روز حبس مضاعف، از بدو ورود به زندان رجائی شهر دست به اعتصاب غذا زده و علیرغم صدمات جسمانی ناشی ازاعتصاب غذاهای قبلی و شرایط بازجوئی و زندان، در اعتصاب غذا بسر می برد.
این فعال کارگری، به دلیل شکنجه های نیروهای امنیتی درهنگام بازداشت و همچنین بازجوییهای طاقت فرسا از ناحیه گردن و کمر آسیبهای جدی دیده است. با این وجود مسئولان نامسئول و ضد کارگری قضایی رژیم با درمان وی درخارج اززندان مخالفت کرده اند. شکی نیست که مسئولیت هر گونه عواقب ناگوار ناشی از تحمیل اعتصاب غذای رضا شهابی و تمام زندانیان دیگر دراعتصاب غذا مستقیا برعهده جمهوری اسلامی است . ما صمیمانه از رضا شهابی ودیگر اعتصابیون می خواهیم که به اعتصاب غذای خود پایان دهند.
بدون شک اعتصاب غذا و استقامت زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج و تمامی فعالین کارگری در مقابل دژخیمان جمهوری اسلامی، بیانگر رزمندگی قابل تحسین زندانیان است. اعتصاب غذا و استقامت این انسانهای مبارز بخشی از مبارزه عادلانه و آزادیخواهانه مردم ایران می باشد. پایان دادن به چرخه اعتصاب غذاهای مکرر و تحمیل شکنجه گرسنگی و به خطر افتادن جان شریف ترین انسانها در زندانهای ایران در گرو حمایت ما از خواستهای این عزیزان و دامن زدن به جنبشی بزرگ برای دفاع از حقوق انسانی همه زندانیان در زندانهای ایران و گسترش مبارزه جدی طبقه کارگر و همه آزادیخواهان علیه کلیت نظام ضد کارگری جمهوری اسلامی است.
سوسیالیسم امروز : حزب سوسیالیست انقلابی در این رابطه طی اطلاعیه ای اعلام موضع کرده بود، به آن دسته از علاقمندانی که اطلاعیه را ندیده باشند سیاست شما در برخود به این رودیداد چه بوده است؟
عزیز آجیکند : ما چه در اطلاعیه حزب و چه در سایت سوسیالیسم امروز مشخصا اعلام کرده ایم که رژیم جمهوری اسلامی با تداوم موج اعدام ها، ضرب و شتم زندانیان، توهین وبی حرمتی به آنان با احضار و بازجویی های مکرر و پاپوش درست کردن و پرونده سازی، پراکنده ساختن زندانیان سیاسی و ایزوله کردن آنها در سلول های انفرادی و محروم ساختن شان از امکانات پزشکی و درمانی و قطع ارتباط زندانیان با خارج از زندان می خواهد فضای ارعاب داخل زندان ها را به بیرون انتقال دهد. ما بر این باور هستیم که حرکت اعتراضی زندانیان سیاسی زندان گوهر دشت و اعتصاب غذای رضا شهابی و دیگر زندانیان حامی و پشتیبان این حرکت در زندانهای دیگر ایران برگ جدید و درخشانی است از رشد مبارزه و روحیه مقاومت زندانیان سیاسی در ایران. این اعلام همبستگی مبارزاتی در میان زندانیان سیاسی علیرغم تلاش و فشار کارگزاران رژیم برای به سکوت کشاندن و تمکین آنها، دلیل روشنی است مبنی بر اینکه زندانیان سیاسی نه تنها مرعوب فضا سازی رژیم با اعدام ها، توطئه ها و پاپوش درست کردنها و اذیت و آزار اعمال محدودیت ها و فشار بر خانواده شان نمی شوند، بلکه در مقابل زورگویی مقامات و قوانین ضد بشری نظام جمهوری اسلامی به مبارزه متحد و متشکل اقدام می نمایند. رژیم هار جمهوری اسلامی از سر استیصال، چهار دیوار زندان و مقابله با زندانی بیدفاع رابه میدان قدرت نمائی خود تبدیل کرده است. این قدرت نمایی ضد انسانی را به نیروی مبارزه توده ها در خارج از زندان بایستی رسوا کرد و به شکست کشاند.با توجه به زمینه های سیاسی و اجتماعی موجود اعتراضات زندانیان در اشکال مختلف گسترش خواهد یافت. این اعتراضات بنا به طبیعت خواستها و مطالباتی که ریشه در بیش از چهار دهه محرومیت اکثریت مردم زحمتکش ایران دارد چه در محتوا و چه در شکل رادیکال تر خواهد شد.
ما در حزب سوسیالیست انقلابی ضمن اینکه مسئولیت هر گونه عواقب ناگوار ناشی از تحمیل اعتصاب غذای رضا شهابی و دیگر زندانیان سیاسی را مستقیا برعهده جمهوری اسلامی می دانیم، همچنانکه در بالا هم به آن اشاره شد صمیمانه از رضا شهابی و دیگر زندانیان اعتصاب کننده میخواهیم به اعتصاب غذای خود پایان دهند. حزب سوسیالیست انقلابی خواهان آزادی بدون قید و شرط و فوری این فعال کارگری و رسیدن به خواستهای دیگر زندانیان سیاسی در زندان گوهر دشت کرج و دیگر زندانیان در حال اعتصاب است .
سوسیالیسم امروز :معضلات جنبش کارگری و دامنه سرکوب و تحمیل بی حقوقی وگرسنگی به آن به قدمت حاکمیت سرمایه داری اسلامی ادامه داشته است، اکنون مهمترین مسائل پیشروی جنبش کارگری چیست؟ سیاست محوری حزب سوسیالیست انقلابی در رابطه با جنبش طبقه کارگر چیست؟
عزیز آجیکند : از نظر ما فعالین حزب سوسیالیست انقلابی، مبارزه اقتصادی و روزمره کارگران درایران بخش مهم و جدایی ناپذیری ازمبارزه طبقه کارگربرعلیه نظم موجوداست.تعرض همه جانبه رژیم جمهوری اسلامی به طبقه کارگر، کار و زندگی کارگران را با دشواری های روزافزون وجانفرسائی روبروساخته است. بیکارسازی های مداوم،عدم امنیت شغلی، رواج گسترده قراردادهای کاری کوتاه مدت سقوط دستمزدهای واقعی و عدم پرداخت به موقع همین دستمزدهای ناچیز،طبقه کارگر ایران را در یکی از دشوارترین دورههای حیات خود قرار داده است. هر دم بر شمار بیکارانی که اکثریت آنها را جوانان آماده به کار تشکیل می دهند و امیدی به پیدا کردن کار ندارند، افزوده می گردد. تلاش گسترده فعالین کارگری برای ایجاد تشکل های کارگری مستقل از دولت، تلاش برای برگزاری مراسم و آکسیون های مستقل و خواست هایی که مطرح کرده اند نشان می دهد که کارگران به تدریج درمی یابند که پایان دادن به این شرایط مصیبت باروغلبه براین بحران راه حلی” سرمایه دارانه “ندارد. این بن بست تنها بوسیله تعرض انقلابی طبقه کارگر به بنیادهای نظام سرمایه داری و با کسب رهبری این طبقه بر دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی شکسته می شود.طبقه کارگرایران طی چهاردهه حاکمیت جمهوری اسلامی علیرغم پراکنده بودن مبارزاتش دستآوردهای ارزشمندی کسب کرده است.اعتراضات واعتصابات روزمره کارگران نشان میدهد که، طبقهی کارگر ایران مرعوب سرکوبگریهای خونین و تعقیب و بگیروببند هرروزه فعالین و پیشروان کارگری نشده است.
ما فعالین حزب سوسیالیست انقلابی ایران بر این باوریم که در مبارزات جاری کارگران فعالین و رهبرانی پرورده شده اند که با شناخت از منافع آنی و دراز مدت طبقه کارگر ومرزبندی روشنی که با استراتژی سیاسی وعملکردهای گرایش رفرمیستی و سندیکالیستی درون جنبش کارگری دارند، سوسیالیسم را افق مبارزه خود قرار داده اند. مبارزات جاری کارگران با تمام اهمیتی که دارد، فقط با دخالت آگاهانه و نقشه مند این طیف پیشروان کمونیست جنبش کارگری است که میتواند درراستای تشکل یابی طبقاتی، تحزب یابی و اهداف درازمدتترطبقهی کارگرقرارگیرد وبه شکلگیری بدیل سوسیالیستی به عنوان یک آلترناتیو عملی و دردسترس یاری رساند. تنها با دخالت نقشهمند ومسئولانه دراین روندو پافشاری بر سیاستهای کارگری و سوسیالیستی است که میتوان اعتماد بخش وسیعی از فعالین و رهبران کارگری را جلب نمود و بهشکلی عینی دررهبری سیاسی جنبش کارگری ودیگرجنبشهای پیشرو اجتماعی قرار گرفت.
ما از همه پیشروان ورهبران جنبش کارگری میخواهیم و ضروری است که در حزب سیاسی شایسته خود متشکل شوند. تردیدی نیست که برپائی تشكلهای صنفی و طبقاتی کارگران نقش عظیمی در تغییر توازن قوا به نفع طبقهی کارگر در مبارزه علیه سرمایهداری ورژیم آن را خواهد داشت. بنابراین کارگران سوسیالیست که حضور و دخالت فعال در مبارزات جاری کارگران را امر تعطیل ناپذیر خود می دانند باید به این امر توجه داشته باشند ونباید منافع عمومی طبقه کارگررا از یاد ببرند، نباید هیچگاه اصل کمک به ارتقای آگاهی طبقاتی کارگران و خدمت به امروحدت طبقاتی و تشکل یابی کارگران دردل این مبارزات را برای یک لحظه از نظر دور دارند.در همین راستا، حزب سوسیالیست انقلابی ایران فعالین و رهبران جنبش کارگری و همه کارگران زحمتکش و سوسیالیست را به پیوستن به صفوف خود فرا میخواند.
سوسیالیسم امروز : فراخوان شما به جنبش کارگری هم دررابطه اعتصاب کنندگان وهم بطورکلی علیه نظام سرکوبگر جمهوری اسلامی چیست؟
عزیز آجیکند: جنبش کارگری نباید در قبال همکاران و فعالین خود بی تفاوت باشد ضمن اینکه باید از اعتصاب کنندگان زندانی بخواهد که به اعتصاب خود پایان دهند وراه وشیوه دیگری از مبازره برای دستیابی به خواستهای خود در پیش گیرند باید ازآنها حمایت و پشتیبانی کند و با برپایی آکسیون و اعتراض دراماکن عمومی ازهمه مردم وآزادیخواهان بخواهنداز خواست برحق زندانیان سیاسی و فعالین کارگری دفاع و پشتیبانی کنندونگذارند که رژیم جمهوری اسلامی به خواستهای خود برسد. گسترش این اعتراضات و حضور وحمایت کارگران از زندانیان و فعالین کارگری دراین دوره نقش تعیین کننده ای در زنده نگه داشتن و تقویت فضای مبارزاتی و بازکردن فضای سیاسی چه در زندان و چه درجامعه دارد.تاثیرات اعتصاب غذای زندانیان و فعالین کارگری و مبارزه هر روزه کارگران و مردم آزادیخواه ایران، با مبارزات تاکنونی خود تناسب قوای جدیدی را به جمهوری اسلامی تحمیل کرده است که نتیجه همه این تلاشها عاقبت به زانو در آوردن این حکومت است.
بدون شک هم جهت کردن، هماهنگی و همزمانی در این مبارزات زندانیان و جلب به موقع همبستگی وحمایت واحدهای مختلف کارگران از زندانیان و ازمبارزاتشان بدون ارتباط نزدیک میان رهبران و فعالین کارگری پیشروو مبارزی که سر رشته مبارزه در واحدهای مختلف را دردست دارند ممکن نیست. اکنون فعالین و پیشروان کارگری که بطور متشکل یا بطور منفرد فعالیت های خود را پیش می برند ، باید در چنین فرصتهایی نقشه عمل های خود را برای فشارآوردن به جمهوری اسلامی به کار گیرند.حاصل این مبارزات متحدانه و سراسری میان کارگران و زندانیان اعتصاب کننده رژیم جمهوری اسلامی را از تعرض به کار و زندگی و معیشت کارگران به عقب می راند، فضای مبارزه جویی را در جامعه تداوم می بخشد و پیشروی مبارزه برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی را تضمین می کند. بدون شک سازماندهی این جنبش بر دوش فعالین و پیشروان جنبش کارگری و بویژه کارگران کمونیست قرار می گیرد. زندانیان سیاسی و فعالین کارگری و کارگران و توده های مردم زحمتکش در جریان اعتراض و مبارزات تاکنونی آنقدر تجارب با ارزش به دست آورده اند تا با تشخیص درست توازن قوای موجود، با کمترین هزینه ها و در اشکال متنوعی ازمبارزه جمهوری اسلامی را به چالش بکشند وعلیه فقروگرسنگی پا به مرحله دیگری از مبارزه بگذارند. کلام آخراین است که استقامت زندانیان سیاسی وموج حمایت ازخواست و مطالبات بر حق آنان سرانجام کارگزاران رژیم و مسئولین زندان گوهردشت و دیگر زندانهای زالو صفتان جمهوری اسلامی رابه زانو درمیآورد. کارگزاران رژیم طی بیش از یک ماه گذشته با پشت گوش انداختن مطالبات زندانیان و با وقت تلف کردن عملا زندانیان اعتصابی را در معرض خطر مرگ تدریجی قرار داده اند. مأموران رژیم در همانحال با تأکید بر خواست پایان دادن به اعتصاب غذا می خواهند مسئولیت هرگونه اتفاق ناگوار که ممکن است به مرگ زندانیان منجر شود را به گردن خود زندانیان بیندازد. در این شرایط لازم است زندانیان اعتصابی با آگاهی بر اهداف رژیم و به منظور خنثی کردن این شگردها و با دورنمای تداوم مبارزه در اشکالی دیگر و در بیرون زندان ها سرافرازانه به اعتصاب غذا پایان دهند.
١٦ سپتامبر ٢٠١٧
٢٥ شهریور ١٣٩٦
منتشر شده در نشریه سوسیالیسم امروز شماره ١٥
