زاگرس ابراهیمی
همانطور كه ميدانيم شرط تعيين سرنوشت از مباني دمكراسي و حق مسلم هر جامعه اي و ملتي است كه بخواهند در تعيين سرنوشت خود نقش اساسي داشته باشند و آزادانه نوع و مسير زندگي خود را تعيين كنند. اما بايد شرايط را به درستي سنجيد زيرا اينجا خاورميانه است جايي كه تمامي ملت ها و دولت هاي نه با رأي بلكه با خون توانستند سرنوشت خود را تعيين كنند.
بعد از اعلام و مشخص شدن روز انجام همه پرسي يا رفراندوم از طرف اقليم كردستان عراق، دولتهای ايران، عراق ، تركيه و حتي غرب هم كم و بيش راجب به مسئله اعلام تصميم رفراندوم اقليم كردستان، روزانه در مطبوعات خود اعم از تلويزيون و روزنامه و… بخشي از اخبار خود را به موضوع رفراندوم در اقليم كردستان عراق اختصاص دادند و موضع درست يا نادرست بودن رفراندوم و عواقب و ضرر هاي آن را چه به صورت “دوستانه” و چه با زبان تهديد مدام به سران اقليم كردستان عراق و جامعه جهاني گوش زد ميكردند که نباید رفراندوم صورت بگیرد!
نفس چنین تهدیدها و سر آنجام قلدریها و لشکر کشیهای نظامی به خاطر رفراندوم شهروندان معلوم است که غیر قابل قبول و نشانه ضدیت آن دولتها به هر شکلی از رقم خوردن سرنوشت جامعه از کانال خود مردم است. اما با اين حال متاسفانه رهبري اقليم كردستان درك درستي از مسئله استقلال و رفراندوم در خاورميانه را نداشت و با پافشاري هاي خود در روز معين شده انتخابات را برگذار كرد بدونه اینکه توان سازماندهی مقابه با مخاطراتی که پیش آمد داشته باشد.
بعد از برگذاري انتخابات تهديد هاي كشورهاي همسايه و حكومت مركزي عراق جامه عمل به خود پوشاند و تمام تمركز خود را بر سر اين موضوع بنا نهادند كه به هر نحوي كه شده است موضوع استقلال و جدايي اقليم كردستان عراق را از عراق منتفي كنند. نه تنها اين كشورها بلكه غرب نيز به نوبه خود مخالفت خود را با اعلام استقلال كردستان اعلام نموند. چنانكه مشاهده كرديم حتي طي بيان نامه اي كه از وزارت خارجه آمريكا صادر شد برگذاري انتخابات هم به مشروعيت شناخته نشد چه برسد به نتیجه ی آن و سران اقليم را به مذاكره و حل مشكلات با حكومت مركزي عراق تشويق ميكردند.
به باور من عدم درك درست برخي از رهبران اقليم از شرايط كنوني عراق ، منطقه و نقش قدرتهاي منطقه اي در عراق و تنش هاي بين احزاب موجود در خود اقليم كردستان عراق و درس نگرفتن از تجارب سالهاي قبل خود باعث آن شد كه حق تعيين سرنوشت به بازي با سرنوشت مردم تغيير بكند. آنچنان كه مشاهده كرديم بعد از اعلام نتايج انتخابات طي لشكر كشي هايي كه در روزهاي گذشته در مناطق كركوك و خانقين و طوزخورماتو و… اتفاق افتاد بيشتر از صد هزار از ساكنان كركوك و… آواره شدند و حتي كشته و زخمي هاي مردمي هم برجاي گذاشت كه موجب دامن زدن بيشتر به تنفر مليتي و قوميتي بين كُرد و عرب و تركمن هاي مناطق مورد مناقشه شد و تمامي اين اتفاقات و شكست ها از یکسو ريشه در بيماري سياسي تاريخي احزاب كورد در اقليم و ناتوانی انها در رهبری چنین پروژه ای را دارد، و از سوئی دیگر در ضدیت دولتهای فاشیستی و ضد مردمی مانند ایران و عراق و ترکیه با حق آزادی انسان و انتخاب آزادانه شهروندی و حل مساله کرد در منطقه و عراق دارد!
عدم متحد بودن احزاب داخل اقليم و چند دستگي آنها و زياده خواهي هاي احزاب حاكم بود كه منافع حزبي خود را به منافع آهروندان ترجيح دادند، همچنان كه شاهد هستيم در گذشته و تاريخ اين اقليم و احزاب حاكم آن ، جنگ هاي خونيني نيز اتفاق افتاده است كه ريشه اين جنگ ها نيز تنها به علت حفظ منافع حزبي بود است نه منافع مردم برای آزادی و رهائی. در ويديو که آقاي بارزاني در تاريخ ٢٩ اكتبر در شبكه هاي تلويزيوني اقليم پخش شد صراحتاً به علل شكست هاي اخير اقليم اشاره كرد و انگشت اتهام را به سوي تعدادي از رهبران حزب اتحاديه ميهني كردستان دراز كرد و آنها را مصوب اين شكست تاريخي اعلام كرد .
از عوامل مهمي که منجر به این شکست تاریخی شدند میتوان به این موارد اشاره کرد :
-نامتحد بودن احزاب كُرد داخل اقليم بخصوص حزب دمكرات كردستان عراق و اتحاديه ميهني كردستان عراق -عدم تقسيم عدالت در قدرت در بين احزاب چپ و راست در اقليم -سعي در قبضه كردن قدرت از طرف احزاب سنتی که بارها برای جامعه شکست و مشکلات و جنگ داخلی درست کرده اند – وابستگی به جمهوری اسلامی ایران- ودلخوش بودن تعدادي از سران اقليم به پشتيباني هاي غرب از جمله امریکا، و به ویژه نبود یک حزب مردمی و سکولار و چپی که رهبری چنین اتفاق مهمی را در دست بگیرد و کل جامعه را برای آن آماده مینمود.
منبع: شماره ٢٢ نشریه سوسیالیسم امروز
٤ نوامبر ٢٠١٧
١٣ آبان ١٣٩٦
