شراره تهرانی
ما زنان در عصر حاضر بواسطه موقعیت و جنسیت خود، علاوه بر مسائل متعدد دیگر، از نظر اقتصادی متحمل آسیب های گوناگونی می شویم، از آن جمله می توان به مسئولیت تأمین مالی خانواده با خود اشاره داشت، این بخش از زنان با عنوان سرپرست خانوار شناخته می شوند، در قوانین جمهوری اسلامی ایران، مطابق شرع و عرف جامعه، مردان سرپرست خانوار بوده و مسئولیت تأمین اقتصادی خانواده را بر عهده دارند، در حالیکه کلیه زیر ساختهای اقتصادی جامعه مردانه است و فرصت اشتغال بانوان بسیار محدود است و به همین دلیل زنان سرپرست خانوار در جهت تأمین منابع مالی خانواده دچار عسر و حرج و سختیهای فراوان می شوند.
موقعیت فرودست اقتصادی و دیگر قوانین و سنن حاکم و جاری بر کشور زنان را درجامعە و درخانوادە درموقعتی بسیار شکننده ای قرار داده است، حداقل زنان مربوط به طبقه کارگر و زحمتکشان را. زنان کە پایە واساس اصلی خانواده و پرورش کودکان را بر دوش دارند و نصف جامعه است و بدون او زندگی و بازتولید انسان معنی ندارد، در صورت که نتواند “وظیفه” خانه داری و بچه داری و مراقبت از همسرش را بنا به فرهنگ جاری مرد سالارانه و اسلامی انجام بدهد فاجعە جبران ناپذیری در پی خواهد داشت.
در سرزمینی کە با شعارو حرفهای تو خالی دم از موقعیت والا بودن “زن ومادر” میزنند ولی در عمل چیزدیگری است. در این سر زمین نە پشتوانە ای مالی، نە امنیتی، نه دولتی و قانونی برای زن، و به ویژه برای زنان کارگر و زحمتکش و زنان آگاه که به این شرایط معترض هستند وجود ندارد. متاسفانە عدەای از زنان چندان اهمیتی بە این وضعیت واین نابرابریها واین همە حقارت نمی دهند، انگار که ما به دنیا آمده ایم برای این نوع حقارت و ظلم و لجن پراکنی و نابرابریها و ارزا کردن یک مشت آدم بی سرو ته مذهبی و قرون وسطی!. متاسفانە در بین تعداد زیادی از خانوادها قبول کردن و تحمل کردن این همە ظلم وبی عدالتی وزور گویی مسئلە ای حل شدە وجا افتادە است. زن اگر بخواهد از حق و ارزش وایدە اش حرف بزند سرکوبش مکنند. او را بە جرم سرکش و آشوب ووووو محکوم مکنند.
در این سرزمینی کە دم از حجب و حیا، دم از نام و لقب بزرگ مادر، ودم از آزادی وبرابری زن( طبق قانون کاملاضد آزادی و برابری زن بودن خودشان) میزنند متاسفانە بە بدترین و فجیع ترین شکل ممکن بە زن حتک حرمت می شود. از او بە انواع مختلف سواستفادە می شود. سواستفادە کاری، مالی، جنسی، جسمی و غیره. حتی هنگام جستجوی کار نیز از این منظر و به هدف سو استفاده از زن ما شآهد انواع آگهی هستیم.هر کجا را نگاە می کنی اطلاعیە کار برای “خانمها” چسباند اند: “بە چند خانم جهت کار در خیاطی، در آرایشگاە، بە عنوان منشی، در پست، بانک ها، در قالیبافی و غیره نیاز هست. و البته با کمترین دستمزد و به هدف سو استفاده های متعدد که نه جامعه نه خانواده و نه قانون هیچ حمایتی اززنان نمی کنند. مثلا در محل کار اگر مورد آزار جنسی و غیره صاحب کار یا مسئول دولتی قرار بگیرید، مجبورت میکنند سکوت کنید تا آبرویت حفظ شود. آن آبروی که در یک جامعه و دولتی که خود فاقد کوچکترین شرف و آبرو است وقتی چنین رفتاری با زن دارند. چنین “محبتهای” برای “خانمها”در کشور بطور وسیع قابل روئید است. در حالی که برای مسائل مهم کشور داری هزارو یک آیه قران و قانون و آخوند بی عرضه را برایت می آورند که زن این و ان را حق ندارد!
اگر بخواهم کوتا حرف دلم را بگویم واقعیت این است که اکثر زنها در حال تلاش و چرخاندن خانواده و پول درآوردن و تحمل سواستفادە کار فرما و تحقیر و توهین هر روزه آخوند و مردان عقب مانده و فرهنگ پوسیده هستند، و بخشی ازمردهای سنتی و اسلامی نیز بیکاروعیاش و درخیابانها بدنبال ناموس مردم و مورد حمایت ماموران دولتی اند چون کارت شهید و بسیج و غیره توی جیبشان دارند. و خلاصه کنم که این نوع مشکلات باعث شده که تلاق بیشتر شود و خانوادەها از هم بپاشند. بچه ها در این میان آوارە و بی پناە خواهند ماند و معلوم نیست چه سرنوشتی پیدا میکنند.
درادارات بە علت وجود افراد نالایق همە کارها با داشتن پارتی وآشنا روبراە می شود. در کمیتە امداد باید بە خواستە هاشون جواب بدهی تا چندر قاز پول به کارتت واریز بشود. باید با “ستاد اماکن” همکار باشید تا مجوز آرایشگاە را برایت صادر کنند. اینها فقط چند نمونه اند که بیشتر زیان دیدگان آن زنان هستند. در همە جا کثافت کاری وحق خوری و ظلم و زور و بازی کردن با شخصیت زن و جایگاه واقعی او در جامعه در جریان است. هیچ امیدی برای بهتر شدن اوضاع را نمیتوان تصور کرد مگر اینکه دولتی بیاید سر کار که همه دولتی ها و اسلامیها و قانون گذاران کنونی را برکنار و مجازات کند. و زنان را کمک کند تا به موقعیت شایسته خود بازگردند. برای رسیدن به این هدف تلاش و مبارزه و به میدان آمدن تک تک زنان ایران ضروری است.
منبع: شماره ٢٨ نشریه سوسیالیسم امروز
٢٥ آذر ٩٦
١٦ دسامبر ٢٠١٧
