مینا تهرانی
زمان به میدان آمدن متحدانه کارگران و زحمتکشان کشورعلیه شرایط اسفناک فرا رسیده است. یکبار برای همیشه کارگران ایران باید به حقوق واقعی خود برسند و حداقل با استاندارد های جهانی دیگر کشورهای سرمایه داری حقوق ودستمزد و تشکل و آزادی داشته باشند.
افزایش حداقل دستمزد ١٥ یا ٢٠ درصدی همه میدانند که به هیچ عنوان مشکلات زندگی این طبقه شریف وزحمتکش را حل نخواهد کرد. ما از حقوق ٥ میلیونی یک اپسیلون کوتاه نباید بیاییم. و همه بیکاران نیز باید حداقل ٨٠ درصد این مزد پایه را به عنوان بیمه بیکاری دریافت نمایند. ثروت و دارائیهای ایران به راحتی توان پرداخت چنین دستمزدی را دارد اگر اسلامیها و سرمایه داران کمتر بدزدند.
کارگران در ایران، از سن جوانی تا بازنشستکی و از کار افتادگی همیشه در شرایط سخت وطاقت فرسا و بسیار خطرناک در محیط کاری بعضا کثیف وغیر بهداشتی کار کرده و میکنند. همیشه محروم و سرکوب شده اند، هر چند که بدون کار آنها جامعه و زندگی معنی ندارد! نه از بیمه وخدمات اجتماعی مناسب برخوردارند ونه دستمزد واقعی کارشان را میگرند و نه از احترام وحرمت شغلی واجتماعی بهره مند میشود. علل همه این شرایط گیر انسانی دولت جمهوری اسلامی است.
بیانیه ای که حزب سوسیالیست انقلابی در باره تحمیل دستمزد سال ٩٧ صادر کرده است بسیار گویا و بیان واقعی درد و مشکلات کارگران و همچنین راه نشاندهنده برای پایان دادن به این اوضاع دشوار نیز است. من نیز به سهم خود همه کارگران شاغل و بیکار و همه بازنشستگان و کارکنان را به حمایت از آن بیاینه و تلاش برای گرفتن حق خود فرامیخوانم.
زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران و زحمتکشان! زنده باد آزادی و برابری! زنده باد حزب سوسیالیست انقلابی!
منبع: شمار ٤٢ نشریه سوسیالیسم امروز
١١ فروردین ١٣٩٧
٣١ مارس ٢٠١٨
www.simroz.org
