حسن روحانی که با وعده های بشر دوستانه و لبخند های ملیحش توانست با عوام فریبی تمام به دور دوم ریاست جمهوری راه پیدا کند، طی آغاز دوره دوم ریاستش، چنان آمار وحشتناکی از نقض حقوق بشر و افزایش اعدام ها بر جای گذاشته که توانسته رکورد ٢٠ سال اخیر رژیم اسلامی را نیز بشکند!
گرچه سیر صعودی و سرسام آور اعدام‌ها در ایران نسبت به سالهای گذشته بشدت بالا رفته است اما نباید فراموش کرد که رژیم جمهوری اسلامی از ابتدای حاکمیتش بر این امر واقف بود که نمی تواند پاسخگو و برآورنده نیازهایی باشد که کارگران توده های مردم محروم و ستمدیده ایران برایش انقلاب کردند و نظام پادشاهی را سرنگون ساختند. جمهوری اسلامی می دانست که این مردم بپا خواسته را نمی توانند با وعده و وعید و فریب و نیرنگ به خانه هایشان برگرداند. براین امر واقف بود که نمی تواند با خرافات مذهبی جامعه را به عقب برگرداند. بنابراین می بایست با حذف دگراندیشان و مخالفین سیاسی و با گستراندن فضای رعب و وحشت از طریق زندان و شکنجه و اعدام از این کابوس رهایی یابد. رژیم در تمام طول حاکمیتش هر گاه خطر خیزش و اعتراضات توده ای مردم به جان آمده را احساس کرده، به کشتار و اعدام پرداخته است. برایش مهم نیست که چه کسانی قربانی تداوم حاکمیتش می شوند. هزاران محکوم به اعدام جرائم عادی را سالها در زندانها در فضای وحشت مرگ منتظر نگهداشته اند تا هر وقت هدف سیاسی رژیم ایجاب کرد به پای چوبه دار کشیده شوند.
امروز برای نجات جان انسانها و تمام انسانهایی که در زندانهای جمهوری اسلامی اسیرو در انتظار مرگ هستند ، هیچ راه حلی به غیر از تعمیق و گسترش مبارزات توده های مردم وجود ندارد. دلخوش کردن به نجات از این وضع فلاکت بار با روی کار آمدن هر دولتی و از هر جناحی در چهارچوب این نظام عبث است. اعدام و شکنجه پاسخ همیشگی رژیم بوده است در مقابل نیاز و مطالبات حیاتی زندگی مردم. ابزار ایجاد وحشت رژیم است برای جلوگیری از رشد اعتراضات کارگران و توده های مردم ستمدیده. این ابزار را باید با تلاش پیگیر برای گسترش اعتراضات متشکل، آگاهانه و سازمان یافته از دست رژیم گرفت.
شکی در آن نیست که تشدید فشارها و اقدامات سرکوبگرانه، نه از قدرت رژیم، بلکه از استیصال و ترس و وحشت از رشد و گسترش نارضایتی و اعتراضات مردمی سرچشمه گرفته و می گیرد. با این اعتبار تلاش های مذبوحانه اخیر رژیم مبنی بر کشتار زندانیان راه بجایی نخواهد برد و کارگران معترض و مردم حق طلب و ستمدیده و اسثتمار شده را با این اقدامات نمی توان مرعوب ساخت. اگر هم سرکوب در مقطعی یک قدم عقب نشینی را بدنبال داشته باشد، اما زمینه های عینی فوران خشم تودهها را تشدید خواهد کرد.
دولت دوازدهم دولت سرکوب و اعدام …!
