از اوایل سال ١٣٩٧ تا به امروز شاهد گسترش اعتراضات کارگری علیه بی‌عدالتی‌ها بودایم. در این مدت هزاران کارگر در اعتراض به خصوصی‌سازی، بیکاری، دستمزدهای معوقه، نداشتن و پرداخت نشدن حق بیمه، تعطیلی مراکز تولید و آزادی کارگران بازداشت شده … تجمع، تحصن و اعتصاب کردند. گسترش دستگیری و محکومیت‌های کارگران و فعالان کارگری، صدور حکم زندان و شلاق برای کارگران اعتصابی و هم چنین صدور حکم‌های زندان سنگین برای فعالان کارگری در ماههای اخیر، نشان از تشدید فشار بر کارگران در روزها و ماهای این سال دارد. شرایط سخت کارگران زندانی در زندانهای این رژیم و عدم رسیدگی به خواستهای همکاران آنها،حاکی از این است که دور جدیدی از بگیر و ببندها در پیش است. رژیم با دستگیری فعالین جنبش کارگری وایجاد فضای امنیتی در جامعه در صدد ایجاد محیط رعب و وحشت و تحمیل یک فضای غیر انسانی در جامعه ایران بە خصوص در این ایام روزهای بە قدرت رسیدنشان است. فضائی که بر متن آن بتواند سرکوبها را بیشتر کند و اعتراضهای کارگری را بخوابانند و دوبارە در نمایشهای خیابانی خود بە مناسبت چهلمین سالگرد انقلاب تودەهای مردم علیه رژیم شاە ، برای خود عمری تازە بیآفرینند.فشار سرکوب، بگیر و ببند و شکنجه فعالین کارگری در نظام جمهوری اسلامی پدیده تازهای نیست و به درازای عمر این رژیم وجود داشته است. اما تشدید این نوع فشارها بر فعالین جنبش کارگری در اوضاع سیاسی کنونی، دلایل مشخص تری دارد. رژیم به شدت نگران است که مبادا کارگران و مردمی که کارد به استخوان شان رسیده بپاخیزند و حقوق پایمال شده خود را به نیروی مبارزه خود تامین کنند.
جنایتکاران رژیم از نقش کارگران پیشرو و فعالین مدنی در دوره کنونی به خوبی آگاهند. رژیم با آغاز موج جدید فشارها می خواهد از کل فعالین و پیشروان جنبش کارگری زهر چشم بگیرد. رژیم به خوبی می داند که اوضاع اقتصادی مدام نابسامان تر می شود و چشم انداز بهبود زندگی کارگران، معلمان و اقشار فرودست جامعه را تیره و تار است. واقعیت این است که اعمال فشار از سوی جمهوری اسلامی بر رهبران کارگری و بی اعتنایی به فشارهای بین المللی و داخلی برای آزادی آنان، سیاست آگاهانه ای است که در بالاترین سطوح رژیم در مورد آن تصمیم گیری شده است. اعمال فشار بر فعالان کارگری، پیام دولت و سرمایه داری حاکم بر ایران به همه رهبران کارگری و کلیت جنبش کارگری است. بنابراین فعالین جنبش های اجتماعی نباید تردیدی به خود راه دهند که دولت “روحانی” و اصلاح طلبان حکومتی به اندازه جناح سپاه پاسداران و “اصول گرایان” وابسته به بیت رهبری در برنامه ریزی برای تشدید فشار به فعالین کارگری و فعالین دیگر جنبش های اجتماعی دخیل هستند.
ما فعالین جنبش کارگری ایران و احزاب و سازمانهای سیاسی وظیفه داریم دامنه افشاگری از سیاست های ضد کارگری جمهوری اسلامی را در این روزها شدت ببخشیم.
ماضمن محکوم کردن این اعمال ، اعلام میداریم که این رفتارها نمی‌تواند از گسترش اعتراضات کارگری جلوگیری کند.
بدون شک رشد فزاینده‌ی بیکاری و گسترش فقر و سیه‌روزی کارگران را نمی‌توان همواره با سرکوب اعتراضات و دستگیری و محکومیت فعالان کارگری پاسخ داد.
تا زمانی که فقرهر روز افزایش می‌یابد و سرمایه‌داران و ماموران دولتی و نیروهای امنیتی در پی خالی کردن سفره‌های مردم و محدود کردن آزادی‌های فردی و اجتماعی هستند و شکاف طبقاتی هر روز وسیع‌تر می‌شوداین بگیر و ببندها مشکلی را از حاکمان حل نخواهد کرد و بر مبارزات کارگران و زحمتکشان برای احقاق حقوق خود، تاثیری جز شدت یافتن آن نخواهد داشت.
زنده باد همبستگی و اتحاد کارگران
مرگ بر حکومت فاشیستی جمهوری اسلامی
زنده باد سوسیالیسم
