سی سال پیش در ساعت 16:30 روز یکشنبه هفتم تیر ماه ۱۳۶۶ غرش چند هواپیمایی جنگی منطقه را نگران کرد حضور آنها در آسمان شهرستان سردشت احساس خوبی نمیداد . در آنروز و در همان ساعت چند فروند از بمب افکن های حکومت بعث عراق بر فراز آسمان سردشت و روستاهای اطراف ظاهر شدند و در یک اقدام جنایتکارانه بمبهای شیمیایی خود را بر سر مردم بی خبر و بی دفاع فرو ریختند و فاجعه ای بزرگ آفریدند و مردم کردستان را داغدار و غم بزرگی در دل مردم انسان دوست ایران و جهان کاشتند.
در جریان این جنایت تاریخی، تعداد بسیاری جان باختند و شمار بسیار بیشتری نيز به طرز رقت انگیزی مصدوم و مسموم گردیدند. مصدومین این فاجعه هنوز و بعد از گذشت این همه سال هنوز ناچارند عوارض پر درد و رنج آن را برای همیشه تحمل کنند و بگونه ای هم بخشی از این درد و رنج را به نسل های بعدی انتقال دهند.
از شهر 12000 نفری سردشت طبق آمارهای رسمی متاسفانه 8025 نفر مصدوم شدند که این آمار شامل مصدومین خفیف نیز می شد. حداقل 4500 نفر از مصدومین نیاز به درمان داشتند.3000 نفر آنها در شهر سردشت به صورت سرپایی درمان شده و سپس در روستاهای مجاور مدتی را سپری کردند تا آلودگی شهر کاملا” مرتفع گشت.
مابقی مصدومین که 1500 نفر می شدند در حال وخیم تری بوده و نیاز به بیمارستان داشتند و لذا به خارج از سردشت اعزام شدند . 600 نفر از این گروه 1500 نفری به تهران و مابقی به چند شهر شمال غربی کشور اعزام شدند . شمار زیادی جان خود را از دست دادند و بسیاری هفته های زیادی را در بیمارستان گذراندند و اکنون نیز از عوارض شدید ریوی و چشمی و پوستی رنج می برند. کل آمار جانباختگان130 نفر بود که 20 نفرآنها در سردشت در همان دقایق و ساعات نخستین پس از بمباران جانباختند و ،10 نفردر حین انتقال از سردشت به بیمارستان جان خود را از دست دادند و 100 نفر هم طی مدت یک ماه پس از حادثه بتدریج در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌های مختلف کشور جان سپردند .
ما در سالگرد فاجعه انسانی بمباران شیمیایی شهر سردشت، از آمرین و عاملین و شرکای ارتکاب این جنایت بزرگ ابراز انزجار و نفرت می کنیم و به یاد و خاطره آن انسان های بی دفاعی که در جریان این فاجعه، جان عزیزشان را از دست دادند؛ درود می فرستیم.
