اخباروگزارشات کارگری21و22دی1396
– گفت‌وگوباخانواده های کارگران مفقودالاثرحادثه نفتکش ایرانی
– اعتصاب وتجمعات اعتراضی کارگران سد شفارود ادامه دارد
– تجمع اعتراضی آبداران شهرستان لنده نسبت به عدم پرداخت بیش از یکسال حقوق همزمان با سفر معاون عمرانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد
– بازداشت و بی خبری از مهدی توپچی فعال کارگری
– بازداشت داوود رفیعی را محکوم می کنیم!
– شوراهای صنفی دانشجویان کشور:تا مختومه شدن پرونده همه دانشجویان بازداشتى، ميجنگيم.
– بیانیه‌ی شوراهای صنفی سراسر کشور
در محکومیت«سناریو سازی‌های اخیر علیه شوراهای صنفی و بازداشت گسترده دانشجویان و فعالان صنفی»
– بیکار شدن16000 کارگر صنعت موتورسیکلت سازی در سال 1396
– سفره دل گشودن کارگران مشهد درباره وضعیت دردناکشان
– گزارشی درباره کارگران وجویندگان کار در شهرضا
– ادامه بلاتکلیفی شغلی ومعیشتی کارگران کارخانه آساک دوچرخ قوچان
– عدم پرداخت5ماه حقوق و2ماه حق بیمه 400کارگرشهرداری صفادشت
اخراج30کارگراین شهرداری طی دوماه گذشته
– پایمال کردن حقوق کارگران شهرداری یاسوج وبی تفاوتی مسئولان
– مصدومیت 3کارگر کارخانه آلومینیم‌سازی اهوازبراثرسرریز اسید
– جان باختن3کارگر کارگاه تولید زغال درقشلاق حاجی آباد براثر گازگرفتگی
گفت‌وگوباخانواده های کارگران مفقودالاثرحادثه نفتکش ایرانی
در حالی که شش روز از وقوع حریق در نفتکش سانچی می‌گذرد، خانواده‌های کارگران مفقودالاثراین شناور با نگرانی در انتظار خبری از عزیزان خود هستند.
براساس گفتگویی باخانواده های کارگران مفقودالاثرحادثه نفتکش ایرانی بتاریخ21دی که امروز رسانه ای شد،مادر مهدی سادگی، مهندس کشتی می گوید: «ما می خواهیم کمک به این بچه ها که احتمال زیادی می دهند هنوز در آن کشتی باشند جهانی شود . به آنها کمک کنید. اینها انسان هایی هستند که الان نیاز به کمک شما دارند. شما جوامع بین المللی. ما همه در انتظار این عزیزانمان هستیم. به ما کمک کنید.»
منصوره یحیایی همسر آفیسر کشتی با انتقاد ضمنی از عملکرد چین می‌گوید: «از چین (توقع داریم). کشتی ما الان آنجاست، می‌تواند خیلی بیشتر کمک کند. از چین می خواهیم به ما کمک کند و جان بچه های ما را نجات دهد. پنج روز خیلی زیاد است. پنج روز که برای ما هر روزش کابوسی بوده که هنوز تمام نشده است.»
الیا محتشمی، همسر وحید محبی مهندس کشتی می‌گوید: «من می دانم که آنها الان یک جای امن (در کشتی) هستند. حتی یک درصد هم به این فکر نمی کنیم که اتفاقی(ناگوار) برای آنها افتاده باشد. ولی هر ثانیه و هر لحظه که می گذرد ارزشمند است.»
شکوفه عبدالله زاده همسر احسان قاسم ابادی آفیسر دوم کشتی با انتقاد از امید دادن‌های بیجا می‌گوید: «اخبار ضد و نقیض زیاد است. امروز به ما دلدارری می دادند که امداد و نجات رسیده و فردا آنها نجات می یابند ، من با خودم گفتم خدا را شکر، پس می روند روی کشتی و نجاتشان می دهند، بعد همان موقع آقایی از در می آید و می گوید نه، نفرستاده اند و امدادی نرسیده. من نتوانستم روی پاهایم بایستم، واقعا دیگر نمی توانیم. صبرمان تمام شده است.»
درهمین رابطه :
تجمع اعتراضی خانواده های کارگران مفقودالاثرحادثه نفتکش ایرانی درساختمان شرکت ملی نفتکش
اخبار وگزارشات کارگری:روزسه شنبه نوزدهم دی ماه درسومین روز حادثه نفتکش ایرانی،خانواده های کارگران مفقودالاثر این حادثه باتجمع درساختمان شرکت ملی نفتکش اعتراضشان را نسبت وزارت امور خارجه و سفارت ایران در چین بدلیل عدم پیگیری این سانحه،بنمایش گذاشتند.
قابل یادآوری است که،شرکت ملی نفتکش ایران (National Iranian Tanker Company) از شرکت‌های فرعی شرکت ملی نفت ایران می‌باشد که در سال ۱۳۳۴ تأسیس و در سال ۱۳۸۸ به بخش خصوصی واگذار شده است. این شرکت با در اختیار داشتن ۴۲ تانکر خیلی بزرگ (سوپر تانکر) (وی ال سی سی) در حال حاضر بزرگترین شرکت نفتکش در جهان می‌باشد. این شرکت نفت خام ایران را به بازارهای صادراتی انتقال می‌دهد و همچنین در تجارت متقابل محموله‌های نفتی را برای برخی از ۱۵۰ رشته نفت در سراسر جهان، از جمله رویال داچ شل، توتال، آرامکو سعودی و شرکت‌های تولدی نفت دولتی کویت و ابوظبی حمل میکند.
اعتصاب وتجمعات اعتراضی کارگران سد شفارود ادامه دارد
کارگران اعتصابی سد شفارود: دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم. در کنار هم می‌مانیم تا شاید چاره‌ای برای کارمان پیدا شود.
براساس گزترش منتشره،کارگران سد شفارود چند روز است دست از کار کشیده‌اند. 7 ماه از آخرین حقوقی که گرفته‌اند، می‌گذرد، اما دیگر نتوانسته‌‌اند ادامه دهند و حالا با صورت‌هایی نه از سرما که از رنج بی‌پولی سرخ شده معترضند. در چند روز گذشته که تجمع کردهاند، نه کسی سراغشان آمده نه گرهی از مشکلشان گشوده شده است. می‌گویند دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. در کنار هم می‌مانند تا شاید چاره‌ای برای کارشان پیدا شود.
کارگران پیمانی شاغل در پروژه ساخت سد شفارود رضوانشهر واقع در گیلان از 6 ماه پیش مطالبه‌های مزدی و بیمه‌ای خود را دریافت نکرده‌اند. آنها از 17 دی در محل کار خود تجمع کردهاند و در انتظار دریافت معوقه هستند.
سد مخزنی شفارود در غرب گیلان، منطقه پونل رضوانشهر روی رودخانه شفارود و در فاصله دو و نیم کیلومتری رضوانشهر و ۶۵ کیلومتری رشت قرار دارد. این پروژه برای تامین آب آشامیدنی و کشاورزی منطقه در حال ساخت است. ظاهرا پیمانکار پروژه به کارگران گفته است به دلیل تامین نشدن اعتبار، از پرداخت دستمزد ناتوان است. با وجود این، گفته می‌شود پروژه از حدود 2 سال پیش تنها پروژه فاینانسی وزارت نیروست که هیچ مانع و مشکلی برای تامین اعتبار ندارد.
نماینده کارگران سد شفارود در این باره به همشهری می‌گوید: 7 ماه است حقوق نگرفته‌ایم. هر چه هم اعتراض کردیم کسی به گلایه‌های ما توجهی نکرد. 4 ماه هم است که بیمه ما رد نشده.
بهنام پورعلی می‌افزاید: ناهار ما را حذف کردند و در عوض گفتند تا ساعت 4 باید سر کار بمانید و بتن بریزید. حتی لباس کار ندادند. 3 ماه از فصل سرما گذشته است، اما هنوز لباس بادگیر و دستکش به ما نداده‌اند. حالا بعد از این همه خدمت پیمانکاران می‌گویند 15 روز کار کنید و 15 روز مرخصی اجباری بروید. ما پول از کجا بیاوریم؟ دانش‌آموز داریم و مخارج زندگی را نمی‌توانیم تامین کنیم.
او ادامه می‌دهد: به ما گفتند نماینده کارگران را بفرستید تا با آنها جلسه بگذاریم. 7 نفر را خودشان برای صحبت صدا کردند، اما 2 روز نشده حکم تسویه آنها را دادند.
پورعلی تصریح میکند: ما 380 نیرو هستیم که میانگین حقوق کل مجموعه تقریبا ماهی حدود یک میلیارد و 800 میلیون تومان است. چند روز است در محل کار خود تجمع کرده‌ایم. نیروی انتظامی هم اینجا حضور دارد و می‌بینند که در کمال آرامش و بدون هیچ تنشی می‌خواهیم مشکلات را حل کنیم.
کاظم لطفی، رئیس شرکت آب منطقه‌ای گیلان، که پیمانکار اصلی طرح است، اما در این باره هیچ توضیحی نمی‌دهد. مددی، رئیس کارگاه سدشفارود، هم فقط در توضیحی کوتاه می‌گوید: چند ماه است سمتی در این باره ندارم و در این زمینه باید آب منطقه‌ای گیلان پاسخگو باشد. ضمن اینکه ما ممنوع از مصاحبه هستیم.
تجمع اعتراضی آبداران شهرستان لنده نسبت به عدم پرداخت بیش از یکسال حقوق همزمان با سفر معاون عمرانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد
روزپنج شنبه21دی ماه همزمان با سفر معاون عمرانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد ،جمعی از آبداران شهرستان لنده دراعتراض به عدم پرداخت بیش از یکسال حقوق دست به تجمع زدند.
یکی از آبداران معترض اداره آبفای روستایی شهرستان لنده با اشاره به وعده‌های تو خالی مسؤولان گفت: وضعیت معیشتی و شکم خانواده‌هایمان را نمی‌توانیم با وعده‌های تو خالی مسؤولان پر کنیم.
شکم خانواده‌هایمان را که نمی‌توانیم با وعده‌های توخالی پرکنیم و واقعاً تحمل این وضعیت برای ما و خانواده‌هایمان سخت است.
به گزارش یک منبع خبری محلی، همزمان با بازدید معاون عمرانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد از پروژه ایستگاه پمپاژ آب روستایی در بخش موگرمون شهرستان لنده که با حضور مدیرعامل آب و فاضلاب روستایی انجام گرفت، تعدادی از آبداران دراعتراض به وضعیت شغلی و معیشتی خودتجمع کردند.
یکی از آبداران آب و فاضلاب روستایی با اشاره به عدم پرداخت ۱۳ ماهه حقوق خود و همکارانش اشاره و یادآور شد: تا به امروز بارها این موضوع را به گوش مسؤولان استانی و شهرستانی رسانده‌ایم ولی هیچکس فریاد ما را نشنیده است.
وی خطاب به معاون امور عمرانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد اظهار داشت: ما توانایی پاسخگویی نیاز معیشتی خانواده خود نیستیم، آیا شرمندگی ۱۳ ماهه ما در مقابل خانواده‌هایمان کافی نیست؟
این آبدار معترض یادآور شد: از مسؤولان استانی و شهرستانی می‌خواهیم حقوق ۱۳ ماهه ما را پیگیری کنند تا از شرمندگی خانواده‌هایمان در بیاییم.جناب آقای فیلی شما باید پاسخگوی خانواده‌های ما باشید که ۱۳ ماه است حقوق نگرفته‌ایم.
یکی دیگراز آبداران اداره آبفای روستایی شهرستان لنده با اشاره به وعده‌های تو خالی مسؤولان گفت: وضعیت معیشتی و شکم خانواده‌هایمان را نمی‌توانیم با وعده‌های تو خالی مسؤولان پر کنیم.
شکم خانواده‌هایمان را که نمی‌توانیم با وعده‌های توخالی پرکنیم و واقعاً تحمل این وضعیت برای ما و خانواده‌هایمان سخت است.
بازداشت و بی خبری از مهدی توپچی فعال کارگری
مهدی توپچی فارغ التحصیل معماری و از فعالان کارگری در شامگاه 96/10/14 از منزل خود در حوالی انقلاب توسط نیروهای امنیتی ربوده شد و به زندان اوین منتقل گردیده است. این در حالی است که منزل وی کاملا مورد تفتیش قرار گرفته و برخی لوازم شخصی او ضبط شده است.
ایشان در چند روز قبل در تجمع برای آزادی رضا شهابی نیزمورد ضرب و شتم قرار گرفته و دستگیر شده بود که بعد از چند ساعت آزاد شد.
با وجود پیگیری های انجام شده از سوی خانواده و نزدیکان هنوز اطلاع دقیقی از وضعیت وی در دسترس نیست.
منبع:کانال تلگرام کانون مدافعان حقوق کارگر
بازداشت داوود رفیعی را محکوم می کنیم!
در پی اعتراضات به حق و مسالمت آمیز کارگر اخراجی کارخانه پارس خودرو داوود رفیعی در مقابل وزارت کار، ایشان دستگیر و به کلانتری ١٠٨ منتقل شدند.
داوود رفیعی سالهاست برای بازگشت به کار خود تلاش می کند و حتا بازگشت به کارش نیز از سوی قوه قضاییه مورد تایید قرار گرفته، اما کارفرما از پذیرفتن قانون سرباز می زند.
با آنکه تمامی مسوولین در چند روز اخیر موضوع رسیدگی به مشکلات محرومان را در شعارهای روزانه خود تکرار می کنند، برخورد با این کارگر اخراجی را نمی توان با هیچ منطقی پذیرفت. لذا خواهان آزادی او و عذر خواهی وزیرکار از رفتار کارمندانش با داوود رفیعی هستیم
سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
١٩دیماه ١٣٩٦
شوراهای صنفی دانشجویان کشور:تا مختومه شدن پرونده همه دانشجویان بازداشتى، ميجنگيم.
مطابق ماده ۲۱۷ قانون آیین دادرسی کيفري:
“به منظور دسترسی به متهم و حضور به موقع وی، جلوگیری از فرار یا مخفی شدن او و تضمین حقوق بزه‌دیده برای جبران ضرر و زیان وی، بازپرس پس از تفهیم اتهام و تحقیق لازم، در صورت وجود دلایل کافی، یکی از قرارهای تأمین زیر را صادر می کند:
الف – التزام به حضور با قول شرف
ب – التزام به حضور با تعیین وجه التزام
پ – التزام به عدم خروج از حوزه قضائی با قول شرف
ت – التزام به عدم خروج از حوزه قضائی با تعیین وجه التزام
ث- التزام به معرفی نوبهای خود به صورت هفتگی یا ماهانه به مرجع قضائی یا انتظامی با تعیین وجه التزام
ج – التزام مستخدمان رسمی کشوری یا نیروهای مسلح به حضور با تعیین وجه التزام، با موافقت متهم و پس از اخذ تعهد پرداخت از محل حقوق آنان از سوی سازمان مربوط
چ- التزام به عدم خروج از منزل یا محل اقامت تعیین شده با موافقت متهم با تعیین وجه التزام از طریق نظارت با تجهیزات الکترونیکی یا بدون نظارت با این تجهیزات
ح – اخذ کفیل با تعیین وجه الکفاله
خ – اخذ وثیقه اعم از وجه نقد، ضمانت نامه بانکی، مال منقول یا غیر منقول
د – بازداشت موقت با رعایت شرایط مقرر قانونی”
نکاتی درباره وثیقه های سنگین برای دانشجویان
پرونده های دانشجویان زندانی را “مختومه” کنید!
1)همانطور که میبینید مطابق قانون فوق، آزادی با قرار وثیقه، شدید‌ترین قرارهای صادره برای متهم بعد از قرار بازداشت موقت است.
2)آزادی متهم با قرار -هریک از قرارهای فوق_ بدین معنی است که برای متهم پرونده قضایی تشکیل گردیده‌است.
3)صدور قرار باید متناسب با اتهام باشد، بنابراین اگر در مرحله تحقیقات مقدماتی، اتهام متهم چندان سنگین نبوده و ضرر و زیان مالی هم به بزه‌دیده‌ایی وارد نشده باشد، میبایست قرارهاي خفیف‌تر مثل کفالت یا التزام به حضور با قول شرق صادر شود.
4) آزادی با قرار، آنهم قرار وثیقه به معنای برائت یا منع تعقیب متهم نيست، هرچند معادل جلب به دادرسی یا صدور کیفرخواست یا حکم به مجرمیت یا محکومیت متهم نیز نمی‌باشد.
5) پس ممکن است متهمی با قرار وثیقه آزاد شود اما در ادامه روند دادرسی و رسیدگی، به مجازات‌های کيفري سنگین هم محکوم گردد.
6)مطابق تبصره ماده 226 ق.ا.د.ک، مرجع صادرکننده قرار و رئیس یا معاون زندان مکلفند تمهیدات لازم را به منظور دسترسی متهم به افرادی که وی برای یافتن کفیل یا وثیقه‌گذار معرفی می کند، فراهم کنند و هر زمان متهم، کفیل یا وثیقه معرفی نماید هرچند خارج از وقت اداری باشد.
با توجه به موارد قانونی بالا، درباره دانشجویان بازداشتی که با قرار وثیقه آزاد شده اند، بیم آن می‌رود که در ادامه دادرسی به کيفرهای سنگین هم محکوم گردند. درباره دانشجویانی هم که هنوز آزاد نشده اند نیز این نگرانی وجود دارد که با توجه به سنگین بودن مبلغ وثيقه، امکان تامین آن از سوی بازداشت‌شدگان فراهم نشود و به جای صدور قرارهای خفیف‌تر مثل کفالت یا التزام به قول، بازداشت آنها تمدید گردد و همچنان در بند بمانند.
در این وضعیت;
دانشگاه اگر قصد دارد ثابت کند پیگیر آزادی بازداشت‌شدگان است، وثیقه‌های این دانشجویان را تامین کند.
مسئولین دانشگاه، دانشجویان و همه کسانی که پیگیر پرونده‌های دانشجویان هستند، حتی پس از آزادی دانشجویان دربند، نبایست از پا بنشینند و تا حصول به نتیجه نهایی که همان مختومه شدن پرونده از طریق “برائت یا منع تعقیب” است، پیگیری‌های خود را مجدانه و مصرانه ادامه دهند.
بیانیه‌ی شوراهای صنفی سراسر کشور
در محکومیت«سناریو سازی‌های اخیر علیه شوراهای صنفی و بازداشت گسترده دانشجویان و فعالان صنفی»
در هفته‌ای که گذشت، دانشجویان و فعالان صنفی – در کنار دیگر مردم – روزهای سختی را از سر گذراندند. با آغاز اعتراضات فراگیر معیشت محور، دولت و تمامی نهادهای مسئول در دانشگاه و بیرون از دانشگاه که گویا برخاستن صدایی مستقل از دانشجویان در این سال‌ها به مذاقشان خوش نیامده است، کوشیدند فرصت را مغتنم شمارند و با توجه اعتراضات اخیر، فعالان صنفی و مستقل در سرتاسر کشور را نیز تحت فشار قرار دهند. بازداشت‌های فلّه‌ای و غیرقانونی تنها نشان می‌داد كه نهادهای مسئول تا چه اندازه از جریانی مستقل که صدای خواسته‌های دانشجویان و نماینده‌ی اقشار فرودست جامعه باشد، هراس دارند.
مراجعه ای اجمالی به موضع گیری‌ها و فعالیت های دادخواهانه سال‌های اخیر شوراهای صنفی کشور، به روشنی این نکته را عیان میسازد که شورای صنفی در مسیر فعالیت‌های خود، همواره بر ماهیت «صنفی» فعالیت‌هایش تأکید داشته است. مسائل صنفی مشخصاً مسائلی هستند که دانشجویان در زیست روزمره‌ی خود در دانشگاه با آنها روبه‌رو می‌شوند. مصادیق چنین مسائلی بر همه‌ی دانشجویان روشن است: خصوصی سازی آموزش ،سنوات تحصیلی،برخورد های امنیتی،افت کیفیت تغذیه دانشجویان و کیفیت خوابگاه‌ها به دنبال واگذاری به بخش خصوصی، بهداشت محیط دانشگاه، دسترس‌پذیری فضاهای عمومی دانشگاه برای دانشجویان، و…. نکته‌ای که در همه‌ی این مصادیق واضح است، تأثیرپذیری آنها از سیاست‌گذاری‌های کلان اقتصادی و اجتماعی است. کیفیت آموزشی و زیستی دانشگاه‌ها با میزان بودجه‌ی تخصیص‌یافته به دانشگاه‌ها و نوع نگاه به مسائل دانشگاه در برنامه‌های توسعه پیوند تنگاتنگی دارد.
شوراهای صنفی همواره به صراحت اعلام کردهاند که نه درگیر بازی جناح‌های سیاسی داخلی هستند و نه هیچ‌گونه ارتباطی با جریان‌ها و گروه‌های سیاسیِ خارج از کشور دارند و مدعیان نیز تاکنون چیزی جز لفاظی‌های بی‌معنا و بولتن‌سازی‌های دروغین ارائه نکرده‌اند. علاوه بر اینها، به واسطه‌ی درهم‌تنیدگی و پیچیدگی روابط اجتماعی و فراروی اثر سیاست‌گذاری‌های کلان از سطح دانشگاه، طبیعتاً مطالبات صنفی-معیشتی دانشجویان با مطالبات صنفی معلمان، پرستاران، کارگران و سایر اقشار زحمتکش و فرودست جامعه پیوند می‌خورد و این بخشی بدیهی از کنش نقادانه و فعالانه نمایندگانی است که مطالبات بدنه دانشجویی خود را به صورت علمی در سطوح کلان اقتصادی ـ سیاسی بررسی و تشریح می‌کنند. واگذاری بنگاه‌های اقتصادی، گران‌سازی و خصوصي‌سازي خدمات عمومي، تضعيف قدرت چانه‌زني نيروي كار و تشدید سازوکارهای کنترلی بر مبنای انواع و اقسام تبعیض‌های اجتماعی و نظارت‌های امنیتی از جمله سياست‌هاي كلان حاكم بر كشور است كه حيات دانشجويان و آينده آنان را همچون ديگر نيروهاي مزدبگير نشانه گرفته است.
پس از بازداشت جمعی از دانشجویان در هفته‌ی گذشته، فعالان صنفی پیگیری حقوقی لازم را برای مطالبه آزادی دانشجویان در بند، آغاز کردند. دیدار فعالان دانشگاه‌های تهران و علامه طباطبایی با رؤسای دانشگاه‌هایشان اولین گام برای این هدف بود. اما نیروهای حراستی و امنیتی نشان دادند که ادعای گفت و گو پذیری و نقدشنوی ایشان، ادعایی پوچ و دروغین است .هم دانشجویان دانشگاه تهران و هم دانشجویان علامه طباطبایی، به محض خروج از جلسه، بازداشت شدند! پس از بازداشت این عده، موجی از دستگیری‌های غیرقانونی، احضارها و تهدیدها آغاز شد. دبیر و نایب دبیر شورای صنفی مرکزی دانشگاه تهران – یکی در منزل خود و دیگری هنگام صرف نهار! – بازداشت شدند. ده‌ها فعال صنفی کنونی و سابق نیز نه در خیابان که در خانه‌هایشان دستگیر شدند. دلیل ارائه شده برای این بازداشت‌های غیرقانونی خود بخش مهمی از فاجعه‌ای است که هر روز در حال رخ دادن است: پیشگیری فراقانونی از اتهاماتی که هرگز نمی توانند اثباتشان کنند. از شهرستان‌ها نیز، مشخصاً احضار و تهدید فعالان صنفی به وفور گزارش شده است. در حالی که فعالان صنفی از راه‌های متعارف و رایزنی سعی در آزادی دانشجویان داشتند، با مشت آهنین و گسترده تر شدن بازداشت‌ها، پاسخ گرفتند.
از طرفی دیگر تشکل‌های قدرت ساخته در دانشگاه‌ها که همواره دست در دست جناح‌های قدرت، بخشی از پروژه تعرض به فعالیت مستقل و حق طلبانه فعالان و شوراهای صنفی را به پیش بردند؛ امروز نیز، در وانفسای برخوردهای ستمگرانه نهادهای امنیتی با دانشجویان، دست از انتشار مصاحبه‌ها و سناریوهای فریب‌کارانه و فرصت‌طلبانه خود برنداشتند. معنی این موضع‌گیری‌ها برای ما واضح و مبرهن است: خاموش کردن هر صدای دادخواهانه و هر انتقاد بنیادین و حقیقی از جانب بازوی کنشگر دانشجویان مستقل.
ما،شوراهای صنفی سراسر کشور، ضمن محکوم‌کردن این رفتارهای غیرقانونی و توجیه ناپذیر با تمام توان خود، آزادی بی‌قیدوشرط یکایک دانشجویان و فعالان صنفی را مطالبه می‌کنیم. این بدین معناست که قرار کفالت و قید وثیقه نیز که در واقع حاکی از تشکیل پرونده‌‌هایی مبنی بر اتهامات واهی برای دانشجویان در بند است، برای ما پذیرفتنی نیست. هرچند روند غیرقانونی بازداشت‌های اخیر ما را از حسن نیت و همراهی وزارت علوم و مسئولان دانشگاه ها ناامید کرده است، ناگزیریم خطاب به آنان اعلام کنیم:
«اگر از تلاش برای آزادی تمام و کمال دانشجویان ناتوانید، تامین موجبات و قید و شرط (وثیقه، کفالت و غیره) آزادی آنها مستقیما برعهده شماست».
همچنین سم‌پاشی بدون سند و مدرک تشکل‌های معلوم‌الحال باید با واکنش مسئولانه نهادهای مربوطه متوقف و پیگیری شود.
شوراهای صنفی دانشجویان سراسر کشور، قاطعانه دربرابر هرگونه تعرض و دست درازی به نقش و کنش اثرگذار ساحت شورا به نفع فرودستان و محذوفین اجتماعی خواهد ایستاد و تمام قد از حقانیت جایگاه مستقل صنفی خود دفاع خواهد کرد. ما اعلام مي‌كنيم، دربرابر هجوم جناح‌ها و تشكل‌هاي وابسته به نهاد شوراي صنفي ايستادگي مي‌كنيم و فعاليت‌هاي صنفي خود را كه برخاسته از تجربه زيسته، وضعيت معيشتي و سياست‌هاي اقتصادي كلان حاكم بر كشور است، با جديتي بيش از پيش پيگيري خواهيم كرد.
دانشگاه های امضا کننده بیانیه شوراهای صنفی کشور:
1_شورای صنفی دانشگاه تربیت مدرس
2_شورای صنفی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
3_شورای صنفی دانشگاه مراغه
4_شورای صنفی دانشگاه شهید مدنی تبریز
5_شورای صنفی دانشگاه رازی
6_شورای صنفی دانشگاه تبریز
7_شورای صنفی دانشگاه حکیم سبزواری
8_شورای صنفی دانشگاه صنعتی شریف
9_شورای صنفی دانشگاه علم و صنعت
10_شورای صنفی دانشگاه نیشابور
11_شورای صنفی مجتمع آموزش عالی فنی و مهندسی اسفراین
12_شورای صنفی دانشکده فنی دانشگاه تهران
13_شورای صنفی دانشگاه مازندران
14_فعالین صنفی دانشگاه علامه
15_شورای صنفی دانشکده ادبیات دانشگاه علامه
16_شورای صنفی دانشگاه منابع طبیعی گرگان
17_شورای صنفی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران
18_شورای صنفی دانشگاه صنعتی همدان
19_شورای صنفی دانشگاه صنعت نفت
20_شورای صنفی دانشگاه فرهنگیان
21_شورای صنفی دانشگاه صنعتی کرمانشاه
22_شورای صنفی دانشگاه سیستان و بلوچستان
23_شورای صنفی دانشگاه بیرجند
24_شورای صنفی دانشگاه زنجان
25_فعالین صنفی دانشگاه صنعتی اصفهان
26_شورای صنفی دانشگاه بناب
27_شورای صنفی دانشگاه تحصیلات تکمیلی و فناوری پیشرفته کرمان
28_شورای صنفی دانشگاه کاشان
29_شورای صنفی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
30_شورای صنفی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین
31_شورای صنفی دانشگاه بجنورد
32_شورای صنفی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
33_شورای صنفی خوابگاه های سطح شهر و کوی دانشگاه تهران
34_شورای صنفی خوابگاه چمران دانشگاه تهران
35_شورای صنفی دانشگاه امیر کبیر
36_شورای صنفی دانشگاه گرمسار
این لیست بروز رسانی خواهد شد.
بیکار شدن16000 کارگر صنعت موتورسیکلت سازی در سال 1396
حدود 16 هزار نفر از کارگران صنعت موتورسیکلت سازی در سال 96 شغلشان را به طور کامل از دست داده‌اند و چنان چه وزیر صنعت به داد این صنعت نرسد 16 هزار کارگرمابقی نیز کاملا بیکار می‌شوند.
براساس گزارش رسانه ای شده بتاریخ21دی ماه،رئیس هیئت مدیره انجمن صنعت موتور سیکلت ایران گفت: صنعت موتور سیکلت در سال 96، بازار متفاوتی را نسبت به سال‌های گذشته و تمامی عمر این صنعت تجربه کرده است.
وی ادامه داد: دلیل این تفاوت قانونی است که در هیئت دولت تصویب شد تا بر مبنای آن موتورسیکلت‌های کاربراتوری به موتورسیکلت انژکتوری تبدیل شوند. این قانون غیرکارشناسی بود و بنابراین موجب صدمه دیدن این صنعت شد.
وی با بیان این که صنعت موتورسیکلت از سوی دولت حمایت نمی‌شود، افزود: ما تردید نداریم که استاندارد یورو 4 برای کاهش آلایندگی بسیار مفید است اما مشکلی که با این قانون داریم این است که فاصله زمانی برای اجرای آن کاملا غیرکارشناسانه در نظر گرفته شده است.
وی اضافه کرد: بهتر است فرصتی به ما داده شود تا بتوانیم به زیرساخت‌های مورد نیاز این قانون برسیم و بعد آن را اجرا کنیم.
وی تصریح کرد: این صنعت روزهای سختی را تجربه میکند به طوری که نسبت به سال گذشته 90 درصد سهم بازار را از دست داده و تنها با 10 درصد ظرفیت خود فعالیت می‌کنیم. تقاضا نه تنها در بازار تولید ایرانی بلکه حتی در بازار واردات موتور سیکلت هم نیز کاهش چشمگیری داشته است.
وی خاطرنشان کرد: امسال حدود 50 درصد از نیروهایی که در صنعت موتورسیکلت مشغول به کار بودند بیکار شدند و برای 50 درصد مابقی نیز فعالیت بسیار اندک شده است.
وی اظهار داشت: حدود 16 هزار نفر از کارگران این صنعت در سال 96 شغلشان را به طور کامل از دست داده‌اند و چنان چه وزیر صنعت به داد این صنعت نرسید 16 هزار مابقی نیز کاملا بیکار می‌شوند.
سفره دل گشودن کارگران مشهد درباره وضعیت دردناکشان
سراغ هر کدام از کارگران که بروید دلی پردرد دارند. یکی روزهای پایانی تقویم را یادآوری میکند و می‌گوید: «سال تمام شد، اما خبری از حقوق نیست. الان بیشتر از چهار ماه است که حقوق نگرفته‌ام!» آن یکی دست می‌گذارد روی حق بیمه و گلایه دارد که چرا حق بیمه از حقوقش کسر شده اما در لیست بیمه اسمی از او نیست. یکی هم از حقوق می‌نالد و می‌گوید: «فکری برای دستمزد و مشکلات کارگران کنید.» یک نفر هم با دو‌‌دو‌تا چهارتا حرف می‌زند و می‌گوید: «یک‌و‌نیم میلیون‌تومان را چطور تقسیم کنم که دست آخر هشتم گروی نهم نشود؟» گُل همه گلایه‌ها هم به قراردادهای موقت و تعدیل نیرو ختم می‌شود.
یکی از اتباع جوینده کار، درحال یادداشت‌کردن شرایط کار است. از او حال و روز کارِ اتباع در مشهد را جویا می‌شویم. خودش را تبعه افغانستانی معرفی میکند که ۴٠ سالی است در ایران و مشهد ساکن است. می‌گوید: سال‌های قبل شرایط کار برای ما در ایران آسان بود. الان سخت‌گیر شده‌اند و با وجودی که کارت اقامت داریم، اجازه نمی‌دهند هر نوع شغلی داشته باشیم.
این گفته‌های تعدادی از کارگران مشهد است که در نیم‌روز حضور ما در اداره کار مشهد بیان می‌کنند. اولین‌باری نیست که برای پیگیری مشکلات کارگران سری به اداره کار زده‌ایم، اما اداره کار مشهد مثل همان دفعات قبل است؛ شلوغ.
وارد محوطه اداره کار شدیم. هرچند نفر گوشه‌ای را برای صحبت و بالا و پایین‌کردن مراحلی که تاکنون انجام داده یا باید انجام بدهند، انتخاب کردهاند. بیشترین شلوغی محوطه اداره کار مربوط به باجه کپی است که درست روبه‌روی در ورودی قرار دارد. هرکسی هم که کپی می‌گیرد یک‌راست سراغ میزهای سمت چپ محوطه می‌رود تا فرم‌هایش را پر کنند.
چند مرد و زن کنار همان میزها درحال پرکردن فرم‌ها هستند. سراغ یکی از آنان که می‌رویم، حاضر نیست علت حضورش را بگوید. این مراجعه‌کننده فقط یک جمله بیان میکند: دنبال دردسر نیستم.
با این جواب، یکی از مردهایی که گوشه دیگر میز درحال پرکردن فرم بود، نیم‌نگاهی به ما دارد و می‌گوید: درباره چه چیزی سؤال میکنید؟ آدم‌هایی که اینجا می‌آیند دو حالت دارند؛ یا اخراج شده‌اند و دنبال بیمه بیکاری هستند یا اینکه حقوق نگرفته‌اند.
بیکار شدن برای ٢٠٠ هزار تومان
با این گفته‌ها، او مخاطب سؤالات ما برای حضورش در اداره کار قرار می‌گیرد. خودش را یکی از پرسنل تعدیل‌شده در یکی از آژانس‌های مسافرتی معرفی میکند و می‌گوید: حدود سه‌سالی با این آژانس هواپیمایی همکاری می‌کردم. اوایل امسال بود که یک آژانس هواپیمایی دیگر به من پیشنهاد کار داد. صادقانه با مدیر آژانس این پیشنهاد کاری را مطرح کردم و او گفت که به کار و توان من نیاز دارد. منِ ساده حرف‌هایش را باور کردم، هنوز چند‌ماه نگذشته بود که مهرماه اعلام کرد نیازی به من ندارد و من و دو نفر دیگر از پرسنل آژانس را تعدیل کرد. او در توضیحاتی ادامه می‌دهد: پیگیری که کردم، معلوم شد یک نفر حاضر شده با ٢٠٠هزار تومان کمتر از من در این آژانس کار کند و مدیر آژانس هم با پیشنهاد او تصمیم می‌گیرد از نیمه دوم سال، قرارداد من و دو نفر دیگر را تمدید نکند. حالا هم آمده‌ام شکایت کنم ببینم به کجا می‌رسم.
وارد ساختمان اداره کار شدیم. داخل ساختمان اداره کار مشهد، شلوغ‌تر از محوطه است. عده‌ای جلوی اتاق‌ها و صندلی‌هایی که گذاشته شده نشسته‌اند تا نوبت به آنان برسد. عده‌ای در مسیر پله‌ها پرونده به دست و بین طبقات بالا و پایین میروند. برخی هم انگار با رفت‌وآمدهای مکرر که داشته‌‌اند، مسیر و نقشه راهی را که باید داخل ساختمان طی کنند، کامل می‌دانند و در همان بدو ورود به ساختمان و بدون سؤال و جوابی از اطلاعات اداره کار، سراغ راه‌پله‌ها میروند.
بیمه‌ای که گاه و بیگاه ریخته می‌شود
فقط مردان نیستند که به‌دنبال خواسته و مطالبه‌ای اینجا آمده‌اند؛ زنان هم هستند. یکی از زنان درباره علت حضورش می‌گوید: چهار سال در یک تولیدی‌های پوشاک کار می‌کردم. با زیاد‌شدن لباس‌های چینی ارزان‌قیمت، سفارش‌های تولیدی کارگاه ما کم شد. انتهای سال گذشته هم کارگاه تق‌و‌لق شد. در این یک‌سالی که گذشت هرچند ماه رئیس کارگاه، چند‌نفری را بیرون می‌کرد. هر ماه استرس داشتم که حتما ماه بعد نوبت من است.
او در ادامه از سابقه کاریش می‌گوید: از همان روزهای اولی که این کارگاه تشکیل شد به کارگاه آمدم و سابقه کاری من بیشتر از همه بود. رئیس کارگاه هم می‌گفت که به من نیاز دارد و اگر هرکسی را بیرون کند، امکان ندارد من را تعدیل کند. اما چند ماه قبل مرا صدا زد و گفت می‌خواهد کارگاهش را جمع کند و یک ماه بعد همه ما را بیرون کرد. بعد از بیرون‌کردنم سراغ بیمه بیکاری رفتم، اما الان که پرونده تشکیل داده‌ام می‌گویند کارفرما چند ماه بیمه برای من رد نکرده است و سر همین ماجرا به مشکل خورده‌ام. الان چند‌ماهی است که بین اداره کار و بیمه سرگردان هستم.
او گفته‌هایش را این‌طور تکمیل میکند: در این مدت، چندباری جلسه کمیسیون کار تشکیل شد. بالاخره دیروز گفتند که بیمه بیکاری من تأیید شده است، اما ماجرای کسر سوابق بیمه‌ای من همچنان وجود دارد. حاضر شدم حق بیمه را خودم پرداخت کنم تا مشکل سوابق بیمه‌ام حل شود، اما اداره بیمه می‌گوید که از زمان پرداخت حق بیمه، مدتی گذشته است و الان پرداخت حق بیمه ممکن نیست.
این کارگر اخراجی با گلایه ادامه می‌دهد: واقعا نمی‌دانم باید چه کنم. از‌طرفی رئیس کارگاه، حق بیمه را از حقوق من کم کرده. از طرف دیگر اصلا حق بیمه‌ای پرداخت نشده است. واقعا اگر هر کارفرما بخواهد حق بیمه کارگرانش را چند ماه رد نکند، به سوابق کاری و بیمه‌ای کارگران ظلم می‌شود.
بعد از مرخصی زایمان گفتند: به سلامت!
بعد‌از صحبت‌های او، یکی دیگر از بانوانی که چند‌دقیقه‌ای کنار ما ایستاده است، می‌خواهد از مشکلاتش بگوید: من هم صحبتی داشتم که اگر چاپ میکنید، بگویم. من در یکی از کلینیک‌های مشهد کار می‌کردم و به‌خاطر بارداری، مرخصی زایمان گرفتم، اما چند ماه قبل که خواستم برگردم به من گفتند که قراردادها تغییر کرده و نیازی به شما نداریم.او در ادامه می‌گوید: خواهش می‌کنم از مسئولان اداره کار بپرسید که چرا برای اشتغال بانوان و مرخصی زایمان آنان فکری نمی‌کنند؟ الان وضعیت مرخصی‌گرفتن برای زایمان جوری شده که باید بگوییم رفتن با خودمان است، اما بازگشتمان با خداست.
خارج از لیست کاری برای خارجی‌ها نیست
در مسیر برگشت و در طبقه همکف، یکی از اتاق‌ها برای اشتغال اتباع در نظر گرفته شده است. روی در شیشه‌ای اتاق هم شرایط و ضوابط برای جویندگان کار تبعه چسبانده شده است. یکی از اتباع جوینده کار، درحال یادداشت‌کردن شرایط کار است. از او حال و روز کارِ اتباع در مشهد را جویا می‌شویم. خودش را تبعه افغانستانی معرفی میکند که ۴٠ سالی است در ایران و مشهد ساکن است. می‌گوید: سال‌های قبل شرایط کار برای ما در ایران آسان بود. الان سخت‌گیر شده‌اند و با وجودی که کارت اقامت داریم، اجازه نمی‌دهند هر نوع شغلی داشته باشیم.او در توضیحاتی اظهار میکند:شیرینی‌پز هستم و چندسالی در یک قنادی حرفه‌ای کار می‌کردم، اما آمدند و گفتند که چون تبعه هستم باید در مشاغلی که برای ما مشخص کردهاند، کار کنم. این تبعه افغانستانی در توضیحاتی چگونگی مشخص‌شدن شرایط و نوع کارهایی را که می‌توانند انجام دهند، این‌طور توضیح می‌دهد: در سامانه اداره کار، شرایط و انواع مشاغلی که اتباع خارجی می‌توانند داشته باشند اعلام شده است، اما مشکل من، این است که اصلا شغل قنادی در لیست شغل‌های اتباع وجود ندارد. اگر بخواهم کارکنم باید یکی از شغل‌هایی را که در این سایت وجود دارد انتخاب کنم، ولی شغل و حرفه من قنادی است.
گزارشی درباره کارگران وجویندگان کار در شهرضا
رییس اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی شهرضا گفت: نرخ بیکاری در شهرضا ۱۴ درصد است و هشت هزار فرد جویای کار نیز در مراکز کاریابی ثبت نام کردهاند این در حالی است که شرکت‌های صنعتی از ترس اعلام ورشکستگی در حال تعدیل نیروی انسانی خود هستند.
حقوق بیش از هزار کارگر در مدت‌های مختلف به تأخیر افتاده است، این در حالی است که سررسید اوراق قرضه‌ای که دولت برای پرداخت تعهدات خود ارائه کرده مربوط به مردادماه ۹۷ است.
مصطفی اباذری عصر روزپنج شنبه با بیان اینکه تنها پنج واحد صنعتی با ظرفیت اشتغال بیش از یکصد نفر در شهرک‌های صنعتی شهرستان وجود دارد، بیان کرد: تعداد کارخانجات صنعتی شهرستان از ۴۵۰ واحد در ابتدای دهه ۹۰ شمسی به ۲۰۰ واحد در حال حاضر کاهش یافته است.
رییس اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی شهرضا با بیان اینکه در شهرضا تعداد واحدهای تولیدی با اشتغالزایی بیش از ۵۰ نفر کمتر از ۲۰ واحد است گفت: این در حالی است که واحدهای صنعتی شهرستان با کمتر از ۳۰ درصد از ظرفیت خود فعالیت می‌کنند.
اباذری اذعان کرد: متدسفانه رکود حاکم بر اقتصاد کشور واحدهای صنعتی شهرضا را نیز با مشکل مواجه کرده است، در سال ۱۳۹۵ تعداد ۶۵۰ نفر در شهرستان بیمه بیکاری دریافت می‌کردند که این تعداد در حال حاضر با ۴۰ درصد رشد به حدود هزار نفر افزایش یافته است.
وی تصریح کرد: در برخی موارد دولت به تعهدات خود عمل نکرده است، بدهی ۷۰ میلیاردی اداره راه و شهرسازی به یک واحد تولیدی در شهرک رازی شهرضا از جمله این موارد است.
رییس اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی شهرضا گفت: حقوق بیش از هزار کارگر در مدت‌های مختلف به تأخیر افتاده است، این در حالی است که سررسید اوراق قرضه‌ای که دولت برای پرداخت تعهدات خود ارائه کرده مربوط به مردادماه ۹۷ است.
اباذری بیان کرد: نرخ بیکاری در شهرضا ۱۴ درصد است و هشت هزار فرد جویای کار نیز در مراکز کاریابی ثبت نام کردهاند این در حالی است که شرکت‌های صنعتی از ترس اعلام ورشکستگی در حال تعدیل نیروی انسانی خود هستند.
ادامه بلاتکلیفی شغلی ومعیشتی کارگران کارخانه آساک دوچرخ قوچان
پس از گذشت بیش از 10 ماه از تعطیلی رسمی بزرگترین کارخانه دوچرخه سازی خاورمیانه در قوچان و عدم پرداخت مطالبات حدود دو ساله کارگران از سوی کارفرما، احتمال مزایده اموال این کارخانه قوت گرفت.
یکی از کارگران کارخانه آساک دوچرخ قوچان گفت: پس از تعطیلی رسمی کارخانه و اخراج کارگران، برای دریافت بیمه بیکاری اقدام کردیم؛ اما به دلیل عدم پرداخت حق بیمه از سوی کارفرما بسیاری از کارگران با حداقل حقوق بازنشسته شده و یا بیمه بیکاری دریافت می کنند.
وی با بیان اینکه پس از 20 سال کارکردن بطور متوسط 900 هزار تومان در ماه از سوی تامین اجتماعی پرداخت می شود، ادامه داد: پس از ارجاع شکایت کارگران برای دریافت مطالبات خود از شورای حل اختلاف به دادگاه، دادگستری قوچان حکم توقیف اموال کارخانه را صادر کرد.
وی با بیان اینکه تعدادی از ماشین آلات موجود در کارخانه، قطعات CKD و دوچرخه های نیمه آماده به ارزش 50 میلیارد ریال توقیف شده است، افزود: کارگران حدود 27 میلیارد ریال که شامل بیش از 22 ماه حقوق معوق آنها است را از کارخانه طلبکارند.
این کارگر کارخانه دوچرخه سازی تصریح کرد: چند هفته قبل جلسه ای با حضور مسئولین قضایی و اجرایی شهرستان و مالک کارخانه برگزار شد و فرصت یک ماهه ای به وی دادند تا برای راه اندازی مجدد کارخانه اقدام کند؛ اما تاکنون هیچ اتفاقی رخ نداده و هیچ اقدامی صورت نگرفته است.
وی خاطرنشان کرد: طی امروز یا فردا حکم دادگاه برای مزایده اموال توقیف شده به نماینده کارفرما تحویل خواهد شد و یک هفته فرصت دارند تا به این رای اعتراض کنند و در صورت عدم اعتراض اموال توقیفی به مزایده گذاشته خواهد شد تا طلب کارگران پرداخت شود.
یکی دیگر از کارگران کارخانه دوچرخه سازی قوچان با انتقاد از وضعیت موجود گفت: دیگر نمیدانیم به کجا باید برویم، هیچ کسی پاسخگوی آینده و مطالبات ما نیست.
وی با بیان اینکه بیش از دو سال است که در مشکلات دست و پا می زنیم؛ اما دریغ از یک بار همدردی مسئولین، ادامه داد: کارگر همیشه در این شهر مظلوم واقع شده و در حال حاضر با کمترین حقوق و بیمه بیکاری گذران زندگی می کنیم.
فرماندار قوچان در پاسخ به آخرین وضعیت این کارخانه گفت: در آخرین جلسه ای که با حضور مسئولین قضایی، امنیتی، مالک و مدیران کارخانه برگزار شد، مقرر شد، چنانچه مالک بخواهد به فعالیت خود ادامه دهد به شرط تعیین زمان برای راه اندازی از وی حمایت خواهیم کرد؛ اما تاکنون شاهد حرکت و اقدام خاصی از سوی مالک کارخانه نبوده ایم.
علیرضا قامتی در پایان گفت: چنانچه مالک دست به اقدام عملی برای راه اندازی کارخانه نزند، با توجه به تعهد محضری اخذ شده، این کارخانه با قیمت کارشناسی به فروش گذاشته خواهد شد.
یادآوری:مجتمع دوچرخه سازی قوچان با نام تجاری” آساک دوچرخ” که از آن به عنوان بزرگترین کارخانه دوچرخه سازی خاورمیانه و تنها کارخانه دوچرخه سازی کشور یاد می شود، در 22 مهر ماه 1377 با ظرفیت تولید 300 هزار دستگاه دوچرخه در شهرستان قوچان به بهره برداری رسید.
این کارخانه که از آن به عنوان شناسنامه اقتصادی و صنعتی قوچان یاد می شود، پس از واگذاری به بخش خصوصی در اوایل دهه 1380 دچار مشکلات متعددی شد و در نهایت در 12 اسفندماه سال گذشته به صورت رسمی تعطیل شد.
عدم پرداخت5ماه حقوق و2ماه حق بیمه 400کارگرشهرداری صفادشت
اخراج30کارگراین شهرداری طی دوماه گذشته
5ماه حقوق و2ماه حق بیمه 400کارگرشهرداری صفادشت پرداخت نشده است.30کارگراین شهرداری طی دوماه گذشته اخراج شدند.
براساس گزارشی که21دی رسانه ای شد،کارگران شهرداری صفادشت در استان تهران می‌گویند که شهرداری هنوز بابت مطالبات مربوط به دستمزد پنج ماه گذشته با آنها تسویه حساب نکرده است.
این کارگران افزودند: دست‌کم ۴۰۰ کارگری که در شهرداری و سازمان‌های وابسته به آن به‌صورت رسمی، قراردادی و پیمانی مشغول به کار هستند؛ که از مرداد ماه سال جاری بابت عمده مطالبات مزدی خود طلبکارند.
بر پایه این اظهارات، کارگران موردنظر دستمزد ماه‌های مرداد و شهریور را به‌صورت علی‌الحساب دریافت کردهاند و حقوق ماه‌های مهر، آبان و آذر را به‌صورت کامل بستانکار هستند.
به گفته این کارگران، علاوه بر همه این موارد؛ شهرداری صفادشت دست‌کم دو ماه؛ در پرداخت حق بیمه آنها به تامین اجتماعی کوتاهی کرده است.
یکی از کارگران شاغل در شهرداری صفادشت با بیان اینکه کارگران شهرداری از حداقل‌های مزدی برخوردار بوده و امنیت شغلی ندارند، گفت: طی دو ماه گذشته دست‌کم ۳۰ نفر از همکاران پیمانکاری آنها با اتمام قرارداد یکی از پیمانکاران در مجموعه مناطق شهرداری صفادشت، شغلشان را از دست داده‌اند.
وی افزود: وقتی به شهرداری و شورای شهر مراجعه می‌کنیم با بی‌توجهی مسئولان شهری و شورای شهر روبرو می‌شویم. واقعیت این است مشکلاتی که در زمینه پرداخت دستمزد بوجود آمده زندگی کارگران را بسیار سخت کرده به‌طوری‌که می‌توان گفت برخی از همکارانمان توان مالی خریدهای اولیه زندگی را ندارند.
پایمال کردن حقوق کارگران شهرداری یاسوج وبی تفاوتی مسئولان
حقوق ومطالبات کارگران شهرداری یاسوج درکمال بی تفاوتی مسئولان پایمال می شود.
برپایه گزارش رسانه ای شده بتاریخ22دی ماه،کارگران خدمات شهری یاسوج گفتند: از آبان ماه تا کنون از گرفتن حقوق محروم مانده ایم و برای گرفتن حتی نان برای خانواده در معذورات زندگی جا مانده ایم. تعطیلات هفتگی و مناسبت ها برای ما چیزی گنگ و تعریف نشده است و در ازای روزهای تعطیلی و شیفت کاری در روز جمعه فقط 90000 هزار ریال معادل 9 هزار تومان و آن هم با تاخیر چندماهه پرداخت می گردد.
درد این کارگران به همین جا ختم نمی شود و با اظهار گلایه به نحوه واریزی بیمه که هر ماه با چندین روز بالا و پایین از پرداخت ماهیانه ای بیمه محروم می مانیم که این کسورات پرداختی بدون هیچ مرخصی استعلاجی و یا غیبتی صورت می پذیرد.
این کارگران راجع به پرداختی سنوات و عیدی هایشان که در پایان سال می تواند گوشه ای از مشکلات خانوادگی شان را حل نماید باز متاسفانه بدون در نظر گرفتن قانون کاربا پرداختی محدود روبرو می شوند.
مصدومیت 3کارگر کارخانه آلومینیم‌سازی اهوازبراثرسرریز اسید
رئیس مرکز اورژانس و فوریت‌های پزشکی خوزستان از مصدوم شدن سه کارگردر حادثه سرریز اسید در کارخانه آلومینیم‌سازی اهواز،خبر داد.
شهیار میرخشتی درباره این حادثه که حوالی ساعت ۹ صبح روزپنج شنبه بیست ویکم دی ماه اتفاق افتاده، گفت: وقوع حادثه‌ای که منجر به سرریز شدن اسید در کارخانه آلومینیم‌سازی واقع در کوچه شادمان خیابان شادی ۲ مجتمع تالارهای اهواز شد، سه مصدوم برجای گذاشت.
رئیس مرکز اورژانس و فوریت‌های پزشکی خوزستان افزود: یکی از مصدومان این حادثه دچار سوختگی و دو مصدوم دیگر دچار مشکلات تنفسی شده بودند که پس از درمان اولیه توسط تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی به بیمارستان سوانح و سوختگی آیت‌الله طالقانی اهواز انتقال یافت
جان باختن3کارگر کارگاه تولید زغال درقشلاق حاجی آباد براثر گازگرفتگی
روزپنح شنبه 21دی،مدیر عامل سازمان آتش نشانی شهرداری پاکدشت از مرگ سه کارگر یک کارگاه تولید زغال درقشلاق حاجی آباد براثر گازگرفتگی،خبرداد.
قاسم خواجه حسینی گفت: استنشاق گاز منوکسید کربن سبب جان دادن ۳ کارگرتبعه افغانستان که در یک کارگاه تولید زغال در «قشلاق حاجی آباد» پاکدشت کار می کردند، شد.
وی اضافه کرد: استفاده از بخاری زغالی و عدم رعایت نکات ایمنی در اتصال دودکش ها سبب رقم خوردن این حادثه تلخ شد.
وی گفت: آتش نشانان پاکدشتی با حضور در محل حادثه اقدام به تحویل جان باختگان به عوامل اورژانس کردند.
بیست ودوم دی ماه1396
منبع سایت آزادی بیان
