تجمع کسبه ساختمان پلاسکو برای دومین بار طی یک هفته 

کسبه ساختمان پلاسکو برای دومین بار طی هفته جاری در مقابل ساختمان سوخته پلاسکو دست به تجمع اعتراضی زدند. صبح امروز دوشنبه ۲۱اسفندماه۹۶ کسبه پلاسکو برای دومین بار طی یک هفته در اعتراض به بی‌عملی مسولین برای سامان دادن به کسبه پلاسکو مقابل ساختمان سوخته این مجتمع تجمع کردند.
تجمع کنندگان برعلیه فریبکاریهای نظام جمهوری اسلامی و در اعتراض به وعده و وعیدهای توخالی مسولین و بی عملی آنها شعار می دادند :
« ملک مارو دزدیدن ای مرگ بر اسراییل» و «ای مرگ بر دروغگو».
کسبه پلاسکو برای تاکید بر ادامه اعتراض‌ خود تا رسیدن به خواسته‌ هایشان شعار می‌دادند:«ما که خاموش نمی‌شیم این بار کفن پوش می‌شیم».

تظاهرات مردم و کشاورزان اصفهان در بلوار اینه در مقابل صدا وسیما 

مردم و کشاورزان اصفهان صبح امروز تظاهرات خود را از پل خواجو آغاز کردند. صبح روز دوشنه کشاورزان و مردم اصفهان تظاهرات خود را از پل خواجو آغاز کرده و سپس به مقابل ساختمان صدا و سیما رفتند.
کشاورزان معترض که از شهرهای ورزنه و زیار به اصفهان آمده اند؛ شعار می دهند:
ای لشکر شرق اصفهان آماده باش آماده باش بهر نبردی بی امان آماده باش اماده باش
عزاست عزاست امروز روز عزاست امروز زندگی کشاورز روی هواست امروز
در کشور اسلامی خیانت خجالت خجالت

اعتراض و اعتصاب صدها تن از کارگران گروه ملی فولاد اهواز مقابل استانداری 

صبح امروز دوشنبه ۲۱ اسفندماه ۹۶ کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز بیست و یکمین روز اعتصاب، و تجمعات اعتراضی خود در مقابل استانداری خوزستان را شروع کردند.
کارگران گروه ملی فولاد اهواز براساس فراخوان قبلی در خیابان اصلی کیانپارس اهواز دست به راهپیمایی زدند.

کارگران با نشستن روی زمین خیابان را مسدود کردند و سپس برای خودروهایی که صف کشیده بودند شعار می‌دادند:«همشهری بهوش باش کارگریم نه اوباش». کارگران اعتصابی سپس به سمت کیانپارس راهپیمایی کردند و شعار می‌دادند:«هیهات من الذله».

آخرین وضعیت از بازداشت شدگان روز جهانی زن

بازداشت شدگان در تجمع روز جهانی زن تفهیم اتهام شدند. عمده اتهام این افراد “اقدام علیه امنیت ملی” عنوان شده است. به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام ٬برخی از بازداشت‌شدگان تجمع ۸ مارس طی تماس تلفنی با خانواده‌ها از آخرین وضعیت خود خبر دادند. آنها در این تماس تلفنی گفتند که در سلول های جداگانه نگهداری می‌شوند و نسبت به شرایط نامناسب بازداشت از جمله عدم دسترسی به آب، پول، وسایل بهداشتی و …، وضعیت نامطلوب بهداشتی و وضعیت نامعلوم خود اعتراض دارند.

دست کم ۱۴ زن بازداشت‌شده به زندان قرچک منتقل شده‌اند و در تماس تلفنی با خانواده‌هایشان از عدم دسترسی مناسب به آب و وسایل بهداشتی خبر داده‌اند.
گفته می‌شود دست کم چهار نفر از مردان بازداشت‌شده هم به زندان فشافویه منتقل شده‌اند.

سودابه رخش و علی سالم، خبرنگاران روزنامه شرق، به همراه دو روزنامه‌نگار دیگر، مولود حاجی‌زاده و آینا قطبی هم بازداشت شده‌اند.
ﻣﻬﺸﻴﺪ ﭘﻮﺭﺍﺳﺪﯼ فارغ التحصیل فلسفه دانشگاه ﻋﻼﻣﻪ٬ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﺍﻣﻴﺮﯼ ٬ دانشجوی علوم اجتماعی دانشگاه تهران و عاطفه خسروی کاردرمانگر هم اکنون در بند عمومی زندان قرچک ورامین محبوس می باشند.

عفو بین الملل خواستار آزادی آتنا دائمی و گلرخ ایرایی شد

سازمان عفو بین‌الملل در روز جمعه ۱۸ اسفندماه با انتشار بیانیه‌ای از وضعیت آتنا دائمی و گلرخ ایرایی از کنشگران مدنی که در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شوند به شدت انتقاد کرده و خواستار آزادی فوری و بدون قید شرط آنها شده است.

به گزارش سازمان عفو بین الملل ، آتنا دائمی و گلرخ ایرایی در قرنطینه زندان قرچک در شرایطی نامناسب و غیربهداشتی نگهداری می شوند و دسترسی آنها به بیرون از زندان محدود است.

عفوبین الملل می گوید، به زندانیان که در زندان قرچک وارمین نگهداری می شوند غذای کافی داده نمی شود و آب آشامیدنی آنها شور است.

در بیانیه عفو بین الملل آمده است، گلرخ ایرایی، ۳۵ روز است که در اعتصاب غذا بسر می برد و به همین دلیل از نظر سلامت بسیار ضعیف شده است. هفته گذشته بدون رضایتش به وی سرم غذایی وصل کرده اند.

مدیر بخش تحقیق خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل گفته است: گزارش ها در خصوص زندان شهر ری و هدف قرار دادن عمدی گلرخ و آتنا و بدرفتاری با آنها ما را به شدت نگران کرده است. اصلا آنها نمی بایست زندانی می شدند و به نظر می رسد مقام های ایران به عمد رفتاری خشن، تحقیر آمیز و غیرانسانی با آنها دارند. چرا که آنها حتی در زندان به دفاع از حقوق بشر ادامه می دهند.

این مقام عفو بین الملل اضافه کرده است: مقام های ایران می بایست آنها (گلرخ و آتنا) را بلافاصله و بدون قید و شرط آزاد کنند. مقام های ایران به جای مجازات کسانی که زندگی خود را وقف حقوق بشر کرده اند، بهتر است محیط امن بدون فشار و تهدید را برای مدافعان حقوق بشر تضمین کند.

شایان ذکر است که زندانیان سیاسی آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی در روز ۴ بهمن ماه با اعمال وحشیانه و ضرب و شتم از بند زنان زندان اوین به قرچک ورامین منتقل شدند. گلرخ ابراهیمی ایرایی در اعتراض به این شرایط از روز ۱۴ بهمن ماه اقدام به اعتصاب غذای اعتراضی کرد که چند روز آن اعتصاب خشک بوده است.

عدم امنیت جانی و انتقال گلرخ ایرایی و آتنا دائمی به بند دیگر در زندان قرچک ورامین

زندانی سیاسی گلرخ ابراهیمی ایرایی هم اکنون با افت فشار خون؛ مشکل کلیه و کم کردن ۱۳ کیلو وزن همچنان بر اعتصاب غذای خود با خواسته انتقال به زندان اوین تاکید و اصرار دارد. این در شرایطی است که ۳۵ روز از اعتصاب غذای وی می گذرد.
به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام؛ بر اساس گزارشهای رسیده؛ زندانی سیاسی آتنا دائمی در تماس تلفنی امروز خود با خانواده خبر از این داد که مسئولین زندان قرچک ورامین قصد انتقال وی و گلرخ ابراهیمی به بند مادران را داشته اند. پرسنل زندان قرچک ورامین وارد اتاق این دو زندانی سیاسی شده و تلاش کردند با توهین و تحقیر آنها را به بند مادران منتقل کنند. اما آتنا و گلرخ با اعتراض مانع شده و گفتند که تا روشن شدن دلیل تبعیدشان به قرچک ورامین به داخل بند نخواهند رفت.
در نهایت امروز ۲۱ اسفند ماه؛ مامورین گارد وارد قرنطینه شده و پس از تهدید؛ ایجاد فضای رعب و وحشت و توهین کشان کشان این دو زندانی را به بند مادران منتقل کردند.

پیام تبریک ۸ مارس زینب جلالیان از زندان خوی و بیان گوشه ای از شکنجه هایش

به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام: زندانی سیاسی زینب جلالیان از زندان مرکزی خوی با ارسال پیامی ضمن تبریک روز ۸ مارس به همه زنان از شکنجه هایی که با آن روبرو بوده است؛ سخن گفت.
زینب جلالیان در قسمتی از پیام خود می نویسد: «این ظالمان از من می‌خواهند ابراز پشیمانی بکنم، مگر ممکن است منی که این همه ظلم و زور را با چشمانم دیده‌ام اظهار پشیمانی کنم، باور کنید هر وقت ستمگران، ظلم و شکنجه را بر من بیشتر می‌کنند، من جسورتر و مقاوم‌تر می‌شوم»

متن پیام:
با همه احساس قلبیم ۸ مارس را به مادر صبورم، زنانی که چشم به راه عزیزانشان هستند و همه زنان جهان تبریک عرض میکنم.

وقتی نگاهی به تاریخ می‌اندازیم، می‌بینیم در طول تاریخ همیشه زنان آزادیخواه بر علیه رژیم‌های دیکتاتور مبارزه کرده‌اند و این زنان شجاع٬ هشت مارس را هم با خون خودشان در تاریخ به ثبت رساندند.

ای ستمگران، نظاره‌گر بودید و هستید، دیدید نمی‌شود با قتل‌ عام، شکنجه و زندانی کردن ما زنان، جلوی حق خواهی ما را بگیرید. وقتی یک زن جوهرش با آزادی سرشته شده باشد، هیچ ظلم و زوری نمی تواند او را به زانو در بیاورد.
من زمانی به این حقیقت پی‌بردم که در چنگال ستمگران جمهوری اسلامی بودم. لباسهای مرا بر روی تنم پاره کردند، چشم‌هایم را بستند، دست و پایم را با زنجیر به تخت آهنی بستند و شکنجه وحشتناک مرا شروع کردند. با کابل به زیر پاهایم شلاق زدند، پاهایم خیلی وحشتناک ورم و کبود شده بودند. این قدر مرا شکنجه کردند که دیگر هیچی را احساس نمیکردم، تمام تنم بیحس شده بود، دیگر اختیار جسمم را نداشتم، شلوارم را خیس کرده بودم.

آری، شرم‌آور است اما نمیدانم برای من یا برای آنان که این بلاها را به سر من آورده بودند. ای وجدانهای بیدار،حق قضاوت با شماهاست، آیا من که آرزویی به جز آزادی و برابری بشر ندارم و آنهایی که به خاطر منافع خود این همه شکنجه را بر من اعمال کردند،گناهکارند؟! یا من؟!.

خودتان قضاوت کنید، من مثل ده سال پیش تن سالمی ندارم و کلیدهای زندان مرا صیقل داده‌اند، وقتی شکنجه‌گران مرا شکنجه میکردند تنها چیزی که برایم مانده بود فکر و اعتقادم بود و امیدی که به زنان مبارز و آینده داشتم.

اگر بگویم قلم از نوشتن درد و رنجم قاصر است، مبالغه نکرده‌ام، چون من فقط یک قسمت کمی از شکنجه‌هایم را برای شما بازگو کردم. امیدوارم در این روز عزیز خاطر شما را مکدر نکرده باشم.

گاهی وقتها به این فکر می‌کنم کجای دنیا هستم یا اصلا کجای زمان گیر کرده‌ام که هر چقدر تلاش می‌کنم راه گریزی پیدا نمیکنم آیا حق من این است ؟! که شاهد به دار کشیدن همنوعان و نزدیکانم باشم و دم نزنم ؟! عجیب روزگاریست ، اگر باد تندی می‌وزید، قلبم از تندی باد می‌لرزید اما امروز این همه بادهای سیاه و ناسوز را چه کنم ؟!

جنگ، کینه، ریا، قتل، کشتار و شکنجه و این کارها همگی در عادی‌ترین زمان انجام میگیرد و ستمگران برای هر کدام از جنایت‌های خود دلیل یا توجیهی دارند و این برای من از همه دردناکتر است . پس ای زنان جسور و فداکار بگویید سخنی را که آتش در گفتنش دودل است. من آرزوی مرگ برای هیچ کسی حتی ستمگران را ندارم، بیایید با هم بر علیه ستمگران مبارزه کنیم تا با تلاشهایمان ستمگران را از سرزمین مادریمان بیرون کنیم، تا فردا شرمنده آن زنانی که به خاطر آزادی و برابری جان عزیزشان را ازدست دادند، نباشیم.

من زینب هستم، زینب جلالیان، زن کُردی که شاهد صدها جنایت جمهوری اسلامی در زندان و شاهد تهمت، اهانت، شکنجه و از همه بدتر شاهد اعدام ده تا از هم بندیهایم بوده‌ام. آیا دردی بزرگتر از این هست ؟! تازه این ظالمان از من می‌خواهند ابراز پشیمانی بکنم، مگر ممکن است منی که این همه ظلم و زور را با چشمانم دیده‌ام اظهار پشیمانی کنم، باور کنید هر وقت ستمگران، ظلم و شکنجه را بر من بیشتر می‌کنند، من جسورتر و مقاوم‌تر می‌شوم.

بی‌هوشی پی‌در‌پی سهیل عربی در چهل‌و‌هفتمین روز اعتصاب غذا

وضعیت جسمی سهیل عربی پس از ۴۷ روز اعتصاب غذا و در وضعیت اعتصاب خشک به شدت وخیم است. به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام؛ روز دوشنبه ۲۱ اسفند حال زندانی سیاسی سهیل عربی که همچنان در اعتصاب خشک بسر می برد؛ بحرانی است. قندخون وی به۲۳  رسیده وکلیه هایش درحال از کار افتادن است.
خبرهای دریافتی حاکیست سهیل را مرتب به دلیل بی‌حالی و بیهوش شدن از شدت ضعف به بهداری زندان می برند. وی از تزریق سرم ممانعت به عمل می آورد.
سهیل عربی در پیامهای پی در پی بر ادامه اعتصاب غذا تا رسیدن به خواسته اش تاکید و اصرار دارد. وی در پیام روز گذشته خود گفت: «من مرگ را به تسلیم شدن در برابر ستمگران ترجیح می دهم. شکستن اعتصاب یعنی من؛ آرش؛ گلرخ و آتناها همچنان باید شکنجه هایی که هر روز شدیدتر می شود را تحمل کنیم».
سهیل عربی همچنین طی پیامی از درون زندان تهران بزرگ ٬از مردم و خانواده های زندانیان خواست که سفره های هفت سین را در مقابل زندانها پهن کنند.