در این روزهایی که همه مشغول تفریح و ایام عید بودیم و فارغ از تمام مشکلات دنیا خود را تعطیل کرده بودیم، بسیاری از رسانه ها هم تعطیل شدند و اگر هم تعدادی بودند انگار نخواستند عیش مردم را خراب کند، فاجعه ای بیخ گوشمان اتفاق افتاده و دخترکی شش ساله بنام ندا تبعه افغانی ساکن در شهر مشهد گرفتار توحش مردی شد که اذعان نموده زیبایی ندا تحریکش کرده است، از قرار معلوم ندا برای نان گرفتن به نانوایی رفته و گرفتار شهوت هیولایی شده که پس از اذیت و آزار جنسی وی را به طرز فجیعی به قتل رسانده است، حادثه به قدری فجیع بوده که یکی از مامورین پرونده تا دستگیری قاتل، به منزل برنگشته و خواب و خوراک را بر خویش حرام کرده است
راستی؟ ندای شش سالە چە در خویش داشتە کە جانوری بە وی طمع کرده است؟ جز معصومیت و کودکی چه می توانسته داشته باشد؟ حتما فردا چهار جانور مثل تتلو نداشتن حجاب ندا را بهانه می کنند، اصلا گمان نکنم در فضای مجازی چنان انعکاسی داشته باشد تا چنین کسانی افاضات از خود خارج کنند، بهرحال افغانی است و مهاجر، گناهش را بنام هموطنانی از وی می نویسند که مثل قاتل ندا هستند.
حرص و بغض و گریه گلویم را فشرده است نمیدانم برای معصومیت اش گریه کنم یا غربت اش یا مظلومیت اش؟ تو گویی آن لحظه ها را چگونه گذرانده است؟ وقتی هیولایی چنین شوم وی را اسیر کرده چه کسی را صدا زده است؟ پروردگارش را ندا داده؟ وای چه لحظات دهشتناکی بوده است؟ تن آدمی که هیچ تن زمین را می لرزاند.از فرط شدت فاجعه نمیدانم چه بگویم
ندا مثل دیگر دخترکان مظلوم قربانی شد و باز فاجعه دیگر، البته این بار بدون مرثیه و هشدار و فردا روز از نو و فاجعه از نو، براستی ما را چه شده است نزدیک نیم قرن با ادعای داشتن جامعه ای اسلامی چنین هیولاهای پست رشد می کنند، چرا بدین جا رسیده ایم؟ چرا به این حد از تنزل اخلاقی رسیدە ایم؟ آیا در میان حیوانات تجاوز به بچه هایشان دیده می شود؟ آیا خوک هم چنین کاری می کند؟ آیا آنقدر روی پستان های یک گرگ لوگوی یک باشگاه ورزش حساس هستیم و آنرا می پوشانیم برای چنین فاجعه هایی هم حساسیم؟
آیا جان آتنا و بنیتا، ستایش و ندا اندازه یک لوگوی تیم ورزشی اروپایی اهمیت ندارد تا برای جلوگیری از این فاجعه اخلاقی چاره ای بیاندیشیم؟ چقدر کودک آزاری در این سرزمین بدون قتل اتفاق می افتد و ما از آن آگاه هستیم؟ چقدر توانسته ایم در نظام آموزشی کودکان را مهیای مقابله با این هیولاصفتی ها نماییم؟ تا کی باور نمیکنیم که این نظام تربیتی و آموزشی فاجعه آفرین است؟
ندا رفت او اولین نبود و آخرین هم نخواهد بود اما نفر بعدی دیگر افغانی نیست؟ ممکن است دختر هرکدام از ما باشد. فقط برای فاجعه گریه کنیم؟ ندا بی ندا رفت و کسی نگفت و بازنگفت، ندا ندای معصومیت و بی گناهی کودکان قربانی خشونت و شهوت و هیولاهای خفته ای بنام انسان هستند که در کنار ما عادی و بی سروصدا زندگی می کنند و روزی از خواب برمی خیزند و فاجعه می آفرینند.
افراسیاب جمالی
17 فروردین 97
