عزیز آجیکند
موج اعتصابات کامیونداران امروز یکشنبه ٦ خراداد ٩٧ وارد ششمین روز خود شد . تا به امروز این اعتصابات در حال گسترس بوده است و به سرعت ٢٢٤ شهر در ٣١ استان کشور را در نوردیده است و همزمان حمایتها و پشتیبانی هایی را نیز در سراسر ایران با خود همراه کرده است .
اعتصاباتی که در اول خردادماه با یک فراخوان رقم خورد و تا به امروز ادامه یافت و بخشهای مختلفی از از ناو گان حمل و نقل جاده ای ایران را با خود در این اعتصاب بر حق همراه کرد .
اعتصابیون نسبت به گرانی لوازم یدکی و پایین بودن کرایه‌ها اعتراض دارند و برای بدست آوردن خواستهای خود در حال یک جنگ تمام عیار هستند .
این اعتصاب تاکنون اضافه بر همراهی شدن از سوی واحدهای همنام، از سوی برخی واحدهای صنفی دیگر مانند رانندگان شرکتهای پرسی گاز نیز همراهی شده است.
گروهی از نفتگران جنوب ، کشاورزان ورزنه اصفهان ، بخش‌هایی از بازارهای تهران، اصفهان، بجنورد، نقده،کرج، قم، ماکو و جلفاو کارگران تراورس راه‌آهن اصفهان، شاهرود، سمنان و دامغان ، واحدهایی هستند که این اعتصاب سراسری را همراهی میکنند.
بر اساس آمار منتشر شده در ۶خرداد ۹۷در مجموع، تعداد انواع کامیونهای فعال در حوزه حمل ونقل بار بین‌شهری، ۳۵۳هزار و ۴۱۷دستگاه است که از این میزان ۲۱۵هزار و ۱۰۷کامیون با بارگیر ثابت یعنی کامیون باری هستند و ۱۳۸هزار و ۳۱۰دستگاه نیز انواع کشنده است. این در حالیست که در سال ۹۶تعداد رانندگانی که در بخش حمل بار بین شهری فعالیت کرده‌اند ۴۷۰هزار و ۵۱۵نفر ثبت شده. این تفاوت آمار بین تعداد کامیون‌ها و تعداد رانندگان نشان‌دهنده تعداد رانندگانی است که خود کامیون نداشته و صرفاً به‌عنوان راننده، برای دیگران کار میکنند.
این اعتصاب دارای تجربیات کاری خود نیز هست. و در گذشته نیز ما شاهد چنین اعتصاباتی در ایران بوده ایم که ایران را با مشکلات بسیاری روبه رو کرده است .
نخستین و قدیمی‌ترین اعتصاب کارگری در ایران در اردیبهشت سال ۱۳۰۸خورشیدی توسط نفتگران جنوب انجام گرفت که هدفش اضافه دستمزد و کاهش ساعت کار، بهبود شرایط کار و زندگی و به‌رسمیت شناختن اتحادیه کارگری و تعطیلی روز جهانی کارگر بود. این اعتصاب را رژیم شاه با همکاری کمپانی نفت جنوب سرکوب کرد و بیش از ۵۰۰نفر ازکارگران شرکت کننده در اعتصاب را زندانی، اخراج و یا تبعید کرد.
اولین و نخستین اعتصاب رانندگان در ایران در فروردین سال ۱۳۳۷توسط ۱۲هزار نفر رانندگان تاکسی تهران انجام شد و ضربه سنگینی سیاسی به حکومت رژیم پهلوی وارد کرد.
آنچه مهم است این است که اعتصابات این دوره از اهمیت ویژه ای بر خوردار است . با یک نگاه کلی می توانیم دریابیم که جنبش کارگری ایران با چنین اقدامات خود در حرکتهای اخیرش نشان داده است که به درجاتی رشد کرده است و استعداد وتوانائی این را دارد که بتواند چنین حرکات و اعتصاباهایی را در سراسر کشور سازمان و هماهنگ کند . آنها را به میدان آورد و قدرت خود را به نمایش بگذارد.
مهمترین و چشمگیرترین ویژگیهایی که این اعتصاب می تواند داشته باشد این است که در فاصله کمی این اعتصاب فراگیر شد و توان و قدرت خود را در اکثر شهرها و استانهای ایران به نمایش گذاشت.
گسترش این اعتصاب در ششمین روز خود نشان از توان و ضرفیت بالای رهبران و پیشروانی دارد که توانسته اند این حرکت را در شکل سراسری سازماندهی و شکل دهند. تجربه چنین اعتصابات و اعتراضات در ایران نشان می دهد که رهبران و سازماندگان این حرکات توان و ضرفیت آنرا دارند که هرگاه روزنه ای برای بروز قدرت خود پیدا کنند ، می توانند به سرعت توانائی های خود را به نمایش بگذارند و آنرا گسترش دهند و قدرتمندترش کنند .
از ویژگیهای دیگری که این اعتصاب می تواند داشته باشد و مورد توجه قرار گیرد قدرت و توان تأثیرگذاری چنین حرکتهای اعتراضی سراسری قشرهای ستمدیده و رانندگان زحمتکش از یک سو و ناتوانی رژیم جمهوری اسلامی در مهار کردن چنین حرکتهای اعتراضی می باشد.
اعتصابیون و رانندگان زحمتکش در این حرکت خود نه تنها همه اقدامات نیروهای جمهوری اسلامی را به شکست کشانیدند بلکه یک بخش بزرگ از اقتصاد رژیم جمهوری اسلامی در صنعت حمل و نقل کالا را به حالت فلج در آوردند و شرایت و خواستهای بر حق خود را به رژیم جمهوری اسلامی تحمیل میکنند.
بدین ترتیب ما شاهد ناتوانی تمام دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی در رویارویی با چنین حرکت گسترده ای در سطح ایران هستیم، و هر بار نیز ما آنرا به شیوه ای در اعتراضات توده ای در گوشه و کنار ایران شاهد می شویم .
بدون شک این حرکات و این اعتصابات می تواند در همه زمینه ها نیروهای جمهوری اسلامی به عنوان پشتیبانان اصلی سرمایداران در ایران را زمین گیرو محدود کند .
سازماندهی آگاهانه و هدفمند اعتصابات متحدانه کارگری و توده ای و موثرتر بودن این شکل از مبارزه در شرایط کنونی به منظور رسیدن به مطالبات اقتصادی و سیاسی خود، و بیرون کشیدن حق خود از حلقوم ارتجاع جمهوری اسلامی و سرمایه داران ، گامی ضروریست و لازم است که مردم مبارز و همه کارگران و زحمتکشان و جوانان و زنان انقلابی در سطح توده گیرتری به حمایت چنین اعتصاباتی بشتابند و آنرا در همه زمینه ها یاری و همراهی کنند .
تاریخ جوامع بشری تا به امروز نشان از آن دارد که تنها اتحاد و همبستگی اقشار مختلف جامعه بوده است که توانسته است کمر حکومتهای دیکتاتور را بشکند و به عمرشان پایانی بخشد . آنچه را ما در ایران شاهدش بودیم همان اعتصابات سراسری بود که توانست به عمر رژیم پهلوی پایانی دهد .
