تحلیل درستر اوضاع کنونی ایران در صورتی امکان پذیرتر است که از نزدیک با توده های خروشان در ارتباط باشی. سیل جمعیت در مراکز شلوغ شهر از مترو گرفته تا مرکز شهر تهران جمعیت واقعی ایران است. جنب و جوش و امید و ناامیدی را در میان انها بیش از هر زمانی می توان مشاهده کرد.
رای دادن به روحانی به مثابه اخرین فرصتی بود که این ملت رنج کشیده به رهبران اسلامی داد.
اما نفهمی دیکتاتورها یک اصل تاریخی است که دچار توهم می شوند. قدرت کذایی انها را فریب می دهد و بر یکه تازی دیکتاتوری خود ادامه می دهند، تا جایی که به سقوط انها منجر می شود. انچه که در ایران اتفاق افتاده همین داستان است. حتی مردم متو‌همی که فرصت را به جمهوری نکبت دادند بخاطر حفظ خود و اصلاح اوضاع رای دادند، اما جمهوری جهل و خرافه ماند همه این چهار دهه به جای بهره برداری نثبت به نفع جامعه از این فرصت ها از مردم و توهم آنها برای تداوم حاکمیت استبدادی خود بهره جست. به جای مردم اینها تکیه بر توهم بیمارگونه خامنه ای و این مردک نیز تکیه بر قدرت کاذب خود و سپاه داشت و اصرار بر سرکوب و عدم پاسخ گویی به خواست های بر حق مردم نمود. از این جهت شکاف عمیق بین حاکمیت و توده های در رنج را گسترش تر دادند. امروز تقریبا همه مردم به یک دیدگاه مشترک رسید ه اند که آخوند و رژیم اسلامی اصلاح پذیز نیست و باید برود.
آن چه که در بین بیشتر تود ه های مردم آزادیخواه این روز ها می گذرد تولد دو باره ای است. مهربانترند و به قدرت خودشان امید وارتر شده اند و به خود اعتماد پیدا کرده اند. انها چیزی برای از دست دادن ندارند. وقتی در اماکن عمومی رفت و امد می کنی این اتحاد و همدلی را در بین آنها می بینی. از طرف دیگر طرفداران حاکمیت که در بین مردم هستند سکوت مطلق را اختیار کرده اند و فهمیده اند که قدرت در بین تود هاست و طرفداران حاکمیت در اقلیت هستند و کلا عقب نشینی کرده اند.
حاکمیت اسلامی ایران بعد از چهل سال اعمال خفقان،بعد از این همه تبلیغات دینی و عقیدتی در مدارس شکست خورد ه اند از نسلی که فکر می کردند خود آنها را پرورانده اند و در کنترلشان است. طبق فرضیه تز و انتی تز،انتی تز جمهوری اسلانی نسلی را در تضاد علیه خود به وجود آورده و تضاد و فاصله طبقاتی را در جامعه نهادینه کرده است. بر خلاف انتظار حاکمیت معترضان جوان خسته از بیکاری و ناامید از اینده مبهم میباشد. نسلی بریده از ارزشهای تحمیلی اسلام و ولایت فقیه و نظام اسلامی. این نسل مصمم است بنیان نظام اسلامی و ولایت را بر کند، اما متاسفانه ما در این دوره بسیار ضروری و حساس هنوز از حضور جدی و گسترده و هژمونیک یک جریان پیشرو سکولار و سوسیالیستی و رهبران دلسوز و پاک که دوباره مردم را به سوی آینده خطرناک دینی گرائی یا قومگرائی و شونیستی و استبدادی مورد نظر خودشان سوق ندهند، محروم هستیم. جریانی که به مردم پشت نکند و به امریکا و خارجی ها متکی نباشد و مردم را نفروشند. از حضور رهبری کننده جریانهای که بخاطر جنایت جمهوری اسلامی از معترضین و جوانان متنفر از حاکمیت در جهت مقاصد کاپیتالیستی و ضد مردم کارگر و زحمتکش و به منظور به قدرت رسیدن خودشان از ماها استفاده نکنند، هنوز محروم هستیم، حداقل ما در تهران این عدم حضور بسیار نگران کننده را لمس میکنیم. امیدواریم شما نیز این واقعیتها راببینید و در رفع سریع آن به سهم خود قدم بردارید.
منبع: شماره ٥٥ نشریه سوسیالیسم امروز www.simroz.org
٩ تیر ١٣٩٧
٣٠ ژوئن ٢٠١٨
