شمار حاشیه نشینان شهرستان بوکان در سال های اخیر به دلیل خشکسالی و مهاجرت روستائیان بالا رفته و مشکلات فرهنگی و اجتماعی فراوانی را ایجاد کرده است.
حاشیه نشینی یکی از مهمترین آسیب های اجتماعی در سال های اخیر بوده که با گذشت زمان و افزایش این پدیده به بزرگترین معضل در سطح کشور و الخصوص در نقاط مختلفی در شهرستان بوکان به طور خاص تبدیل شده است.
کم آبی، خشکسالی و نبود شغل در روستاها به خصوص روستاهای دیگر شهرستان های جنوبی ترین مناطق آذربایجان غربی از عمده ترین عواملی است که موجب مهاجرت روز افزون روستائیان به شهر بوکان و از سوی دیگر گرانی زمین در مناطق مسکونی شهر شده است.
یکی از ویژگی های حاشیه نشینی در آذربایجان غربی و به ویژه جنوب آن مهاجرپذیری از استان های همجوار به دلیل شیب توسعه ای و وجود فضای کافی گسترش شهری بوده که بوکان نمونه عینی آن است.
به گفته مقامات جمهوری اسلامی شهر بوکان بعد از کرج دومین شهر مهاجرپذیر کشور محسوب می شود،این شهرستان در دهه های اخیر رشد بی رویه جمعیت را تجربه کرده و به بزرگترین کانون مهاجرت در منطقه تبدیل شده است.
شهر بوکان در سطح کشور بعد از اسلامشهر تهران، از رشد بیش از ١٢ درصدی جمعیت برخوردار بوده و این موضوع موجب شده است به رتبه دوم جمعیت شهری از نظر رشد جمعیت در کشور تبدیل شود.
به گفته مقامات دولتی شهر بوکان از سال ١٣٧٥ شمسی به بعد به شدت دچار توسعه نامتوازن شهری شده و از مجموع مساحت یکهزار و ٧٦٥ هکتاری شهر بوکان ٣٢١ هکتار یعنی بیش از ١٨ درصد از کل مساحت به صورت طولی توسعه یافته و در قالب هفت محله به عنوان سکونتگاه های غیررسمی شکل گرفته است.
به گفته فرماندار بوکان ٤٨ درصد جمعیت شهر بوکان در سکونتگاه های غیررسمی زندگی می کنند، گفت: مهمترین دلایل مساحت بالای سکونتگاه های غیر رسمی در بوکان، اتصال روستاها به شهر، ارزان بودن زمین در سکونتگاه های غیررسمی، کنترل و نظارت بر ساخت و سازها و کاربری عمومی سکونتگاه های غیر رسمی است.
شهرستان بوکان در جنوب آذربایجان غربی قرار دارد و جمعیت این شهرستان بیش از ٢٥١ هزار نفر است.
