خشونت علیه زنان مرز نمیشناسد
بهاره آزادی
خشونت بر علیه زنان نه مرز می شناسد، و نه شهر و روستا، و نه جامعه سنتی و جامعه صنعتی.
در هر دوره ای از تاریخ جامعه بشری، و در دوره و هر جای طبقات استثمارگر حاکم بوده، درهر جا ایدئولوژیهای قرون وسطێ غالب بوده اولین قربانیان آن زن بوده و هستند. انچه که میتوان در مورد خشونت زنان نوشت و بر رسی و مشاهده نمود این است که انقدر این خشونت لایه های پنهان و تو در تو دارد که در یک مقاله یا چند مقاله نمی گنجد. من می نویسم به عنوان یک زنی که زندگی در جامعه روستایی شهری و صنعتی را تحربه کرده است. می نویسم از رنجی که هر روز بر دوش من و هزاران زن سنگینی میکند و تا اخرین لحظه زندگی این بار بر دوشمان است. می نویسم از رنجی که حتی از زمان جنینی آغاز می گردد، بخصوص که به دلیل پیشرفت علم جنسیت جنین زود تشخص می گردد، و زنانی را می شناسم بخاطر نفرتی که منشاه آن جامعه حاکم و فشارهای آن است، از جنسیت نوزاد خود و جنین شان که دختر باشد مراقبت نمیکنند. مینویسم از رنجی که بخصوص در جوامع شرقی از خانواده که در آن به دنیا می آیند و رشد می کنند شروع می شود و محروم از عشق و تغدیه مناسب، از تحصیل و محروم ارثیه پدری هستند و یا حقشان نادیده گرفته می شود و این در قلب و روحش باقی می ماند که در دانشگاه نیز تفکیک جنسبتی برای رشته های تحصیلی و در محیط اجتماعی از نظر فرصت شغلی مورد تبعیض قرار می گیرند.
شاید بعضی ها در مورد خشونت زنان فقط آن گروه از زنانی را در نظر دارند که توسط همسرانشان مورد خشونت قرار می گیرند. اما بد رفتاری همسر فقط بخش کوچکی از خشونت بر علیه زنان است. لایه پنهان این خشونت از روزی که متولد میشوی تا دوران کودکی و دوران تحصیل و بزرگسانی و موضوع لپوشش و کار و خنده و روابط اجتماعی و بازی و ورزش و غیره به نسبت جامعه و دولت و فرهنگی که بر ما حاکم است، و از این مجرا نیز به خانواده نیز به ارث میرسد شروع می شود. این خشونتها اگر چه بیش پیش علیه زنان و دختران خانوادهای فقیر بیشتر است اما همچنانکه گفتیم دامنه آن تا هر جای که پدیده ای به اسم زن و جود دارد تداوم دارد و مرزی را نمیشناسد. در جای ممکن است عریانتر و در آوردتر باشد و در جای “مدرنتر” و بی سروصدا تر. چه بسیارزیادند زنان مجرد و تحصیلکرده ای که مورد خشونت از طرف دولت و جامعه و خانواده قرار میگیرند و تمامی زحمات و حقوقشان توسط خانواده نیزگرفته می شود. این واقعیتها سر از هزار حکایت دارد، گاهی این خشونت به شکل تجاوز جنسی می باشد که از نظر روانی تا اخر عمر زن را در هم می شکند و با احساس نفرت از خود به زندگی پر از درد و رنجش ادامه می دهد. این درد ها و رنج ها بخصوص وقتی میزان بیکاری و فقر عمومی بیشتر می شود بدتر می شودکه در حال حاضر در ایران این پدیده در ابعاد وحشتناکی جریان دارد و تا جمهوری اسلامی هست شراێط برای زنان همچنان بر پاشنه خشونت و جنایت و نابرابری خواهد چرخید.
داستان این رنج و خشونت در ازدواج های اجباری و ازدواج کودکان و تجاوز به کودکان کار و خیابانی و قانون شنیع شریعت اسلام و تجاوز به کودکان دختر و جنایتهای دیگر بر علیه زنان تا محرومیت ازتحصیل و اشتغال و رشد جسمانی و روانی سالم که در جوامع عقب افتاده اسلامی شیوع دارد همه دال به وجود سیستیماتیک تبعیض و آزار و نابرابری و جنایت و خشونت علیه زنان است که همچنان ادامه دارد. در جوامع اروپایی نمی توانم زیاد قضاوت کنم اما فقط در یک نگاه می توانم بگویم علاوه بر وجود نابرابریهای در زمینه دستمزد کمتر گرفتن و اینکه گویاعکس و زیبائی جسم و قیافه زنان قیمتی بر افزایش قیمت بێستر کالاهای دیگر تبدیل شده است، که خود اوج خشونت و تحقیر زن در پوشش مدرن و قابل قبول برای همه است، در حین حال وجود درهای باز کشور های غربی بر روی قاچاق زنان و کودکان و برده فروشی نوین جنسی مایه شرم این جوامع سرمایه داریی مدرن نیز است که دم از دموکراسی و حقوق زن و کودک می زنند.
در یک کلام تا زمانیکه ساختار نظام طبقاتی نابرابر سرمایه داری و بر این اساس ساختار و فرهنگ و قوانین حاکم بر جوامع و خانواده تغییر نکند این وضع ادامه خواهد داشت. و تنها راه رهایی زنان اگاهی و تشکل و مبارزه علیه این شرایط و دولتها و سیستمهای باید باشد که بانی خشونت سازمانیافته و شرایط ضد انسانی علیه زنان هستند.
منبع: شماره ٧٦ نشریه سوسیالیسم امروز
٣ آذر ١٣٩٧
٢٤ نوامبر ٢٠١٧
