اختلاف دو جناح حاکم بر سر سپاه پاسداران به جاهای باریک کشیده شده است . جناح اصولگرایان به روحانی وحامیانش هشدار می‌دهند که صبرشان در تحمل روحانی نامحدود نیست و هر لحظه اگر بخواهند شاید طغیان کنند . که این پیام تلخ بعداز این خود را نشان می دهد که خامنه‌ای سرنوشت بنی‌صدر را در دیدار با سران سه قوه و مقامهای بالای نظام جمهوری اسلامی به روحانی گوشزد میکند. بدون شک این پیام برای حسن روحانی و اصلاح طلبان حکومتی معنای روشن و خاص خود را دارد. از طرف دیگر اصلاح طلبان نیز در برابر جناح اصولگرایان ساکت نبودند و قلم خود را به کار انداخته و در پیامی واضح نوشتند : کارهایی که سپاه علیه روحانی انجام میدهد ، سم مهلک برای نظام جمهوری اسلامی می باشد .
روحانی در روز اول تیر ماه با مطرح کردن دولت با تفنگ، این دعوا را کلید زد. اما بعد از ۴روز در دیدار سفرا و کارداران کشورهای اسلامی با خامنه‌ای، در سخنرانی کوتاهی از سپاه پاسداران تعریف کرد و گفت: «از کسانی که سلاحهای راهبردی را برای کشور می‌سازند و از کسانی که این سلاحها را علیه دشمنان بکار می‌گیرند، تشکر می‌کنم». این یک ژست آشتی جویانه در برابر سپاه بود، اما ظاهراً این ژست حسن روحانی تأثیری چندانی نداشت و نتوانست تخفیفی در این جنگ و اختلاف که در جریان است ، بکاهد. شکی در آن نیست که حمله ها ی روحانی و اصلاح طلبان در گوشه و کنار و در گذشته با چنین تعریفات و چنین لحن آرامی معادل هم نیستند و این تعریف نمی‌تواند دل سپاه را به جا آورد و کم کاری ها را جبران کند . اما گذشته از این، روحانی نمی‌خواهد موجودیت سپاه را نفی کند، چون به خوبی می‌داند بدون سپاه و نقشش در حفظ نظام، به باد فنا می‌رود و همراه آن خودش هم نابود خواهد شد .
روحانی می‌خواهد نقش سپاه را در سرکوب در داخل کشور و جنگ و کشتار در خارج کشور تفکیک کند، حرفش در این مورد که با بیانهای مختلف گفته و تکرار کرده این است که سپاه یک ارگان نظامی است و باید به کارهای نظامی بپردازد و وارد فعالیتهای اقتصادی نشود. در حالی که این برای سپاه امکانپذیر نیست . فرماندهان سپاه حاضر نیستند از منافع عظیم میلیاردی صرف‌نظر بکنند، اتکای سپاه برای تأمین هزینه‌های کمرشکنش در صدور جنگ و سلاح در کشورهای منطقه و سراسر دنیا، قبل از آن که بودجه‌های رسمی باشد، درآمدی است که از همین فعالیتهای اقتصادی خودش به دست می‌آورد، بنابراین سپاه هرگز از این فعالیتهای اقتصادی دست برنخواهد داشت.
سپاه پاسداران از همان زمان جنگ در کردستان و جنگ ایران و عراق وارد اقتصاد بازار سیاه شد. این نیرو برای تامین مخارج فعالیت های جنایتکارانه اش در کردستان و هزینه های کمرشکن جنگ با عراق به فتوای خمینی مشغول خرید و فروش و توزیع مواد مخدر گردید. پس از شکست در جنگ، سپاه با توجه به ناکام ماندن طرح های اقتصادی رفسنجانی و حاد شدن خطر مبارزات کارگری رسما نیز وارد اقتصاد شد. فرماندهان سپاه به کرات خاطر نشان کرده اند که طبق خواست خامنه ای و به تشویق رفسنجانی و برای مقابله با تهدیدات دشمنان حکومت شان وارد اقتصاد شده اند. با توجه به واقعیت حضور سپاه در اقتصاد، وعده های تو خالی روحانی دال بر قطع دست این نیرو از اقتصاد فقط عمق ریاکاری این آخوند و حامیانش را نشان می داد.
میزان حضور و وزن سپاه در اقتصاد ایران و بویژه محدوده تسلط آن بر صنایع نظامی شناخته شده نیست. بر طبق اطلاعات کارشناسان امور اقتصادی سپاه در سال های اخیر به بزرگترین و ثروتمندترین پیمانکار کشور تبدیل شده است. این فعالیت توسط قرارگاههای سپاه در نقاط مختلف کشور انجام می شود. “قرارگاه خاتم الانبیاء” صدها و بنا به برخی گزارش ها هزاران پروژه را در حوزه های نفت، گاز، معدن و صنایع در دست اجرا دارد و صدها پروژه را نیز بنا به ادعای سایت آن به پایان رسانده است. سپاه هم امکان ارعاب دولت و هم ارعاب رقبا را دارد. برخی از قراردادهایی که به قرارگاههای سپاه واگذار می شود چند میلیارد دلاری هستند. بر همین اساس این امپراطوری اختاپوس وار در اقتصاد ایران گسترش یافته است تا حدی که امروز صدها هزار نفر با این قرارگاهها کار می کنند .
از این گذشته سپاه با در دست داشتن اسکله ها و چند فرودگاه خارج از نظارت وسیعا به قاچاق مواد مخدر و کالاها در بازار سیاه اشتغال دارد. به جز سپاه نیروهای بسیج و بخش بازنشستگان ارتش و نیروهای امنیتی نیز از خوان نعمت اقتصاد مافیایی ایران برخوردارند.
اما مسأله روحانی و دیگر سران حکومتی از هر دو جناح ،اقتصاد و راه‌اندازی چرخ اقتصاد نیست.برای روحانی سهم از قدرت است و اینکه عمده قدرت خامنه‌ای در سپاه متمرکز شده و خامنه‌ای به هیچ‌وجه حاضر نیست آن را از دست بدهد ، بیانگر این است که اصل دعوا و کانون دعوا بر سر اقتصاد و خط اقتصادی نیست، بلکه اصل دعوا، جنگ قدرت است، که شاید روزی این دعوا به ریختن خون هم ختم شود .
روحانی به هنگام دادن وعده های پوچ برای جلب آراء سرمایه داران بخش خصوصی و حامیان آن در پروسه “انتخابات” از ضرورت حضور سپاه در اقتصاد و از میزان قدرت آن در تمام عرصه ها به خوبی آگاه بود. او از همه کس بهتر می داند که رژیم جمهوری اسلامی با یک بحران همه جانبه روبرو است و برای عبور از آن، همه جناح ها باید بر سپاه تکیه بزنند. او می داند که این نیرو هرگز برای بورژوازی ایران، نیروی صرف سرکوب نخواهد شد. این امر در شرایطی که این همه دلال و رانت خوار مولتی میلیونر و میلیاردر در رأس سپاه قرار گرفته اند، از همیشه دشوارتر است. سپاه پاسداران را وقتی می توان از اقتصاد ایران بیرون انداخت که رژیم جمهوری اسلامی با نیروی انقلاب کارگران و مردم زحمتکش از اریکه قدرت به زیر کشیده شود.
جناح های مختلف درون رژیم هیچ راه حل و استراتژی سیاسی منسجمی برای برون رفت از بحران اقتصادی که تشدید اختلافات درونی و فشارهای خارجی ابعاد ویرانگری به آن بخشیده است و سپاه پاسداران در آن نقش اصلی را ایفا میکندرا ندارند. تشدید اختلافات جناحهای درون حاکمیت و حملات بی سابقه شان به همدیگر نشان از ناتوانی رژیم اسلامی در برون رفت از این بن بست دارد.
بدون شک کارگران و توده های وسیعی از مردم زحمتکش نمیخواهند بیش از این در دوزخ جمهوری اسلامی زندگی کنند، اما برای اینکه بتوانند دست به عمل تاریخی برای رهایی بزنند باید خود را آماده کنند در جهت سرنگون کردن نظام جمهوری اسلامی با همه جناحهای ریزو درشتش دست در دست هم قدم بر دارند و یکصدا علیه حاکمان جمهوری اسلامی مبارزات خود را گسترش دهند .
عزیز آجیکند
