زاگرس ابراهیمی
برتری طلبی زبانی و دادن هویت کاذب ملی به پدیده زبان نه یک امر طبیعی انسانها که دستکرد دولتها و طبقات و جنبشهای سیاسی معینی برای رسیدن به هدف سیاسی و اقتصادی خودش است. باید پرسید که آیا زبان وسيله ای برای ارتباط بين انسانها است يا وسيله ای برای پيدايش نژاد پرستي ، جنگ ، خونريزی و تنفر؟
در ابتدا ميخواهم نگاهي سطحي به پيدايش زبان و علل به وجود آمدن آن توسط انسان ها بيندازم كه دانشمندان نيز
اختلافات زيادي بر سر تاريخ پيدايش آن دارند. اما تاريخ به وجود آمدن زبان را به چهل الی دويست هزار سال قبل از ميلاد برميگردانند. و ازعوامل مهم به وجود آمدن زبان نام گذاری های دسته جمعی انسان ها بر روی حيوانات يا أشياء
بوده است كه به صورت أوليه استفاده از كلمات را در بين انسانها به وجود آورده است و به طوري كه به حد تكامل
امروز كه رسيده است.
از طرفي هم دیدگاه های مذهبی زبان را به معجزه پیغمبران و الهام خدا نسبت میدهند. فیلسوفان و شعرا زبان را به یک
امر پر رمز و راز و حیطه مقدس خودشان تبدیل میکنند، اما موضوع اصلي بحث من در اين مقاله روشن كردن
حقانيت هیچكدام يك از نظريه هاو اينكه زبان چطور و در كجا و در چه تاريخي به وجود آمده نيست. موضوع قابل توجه و بحث اين است كه آنچنان كه هر روز مشاهده ميكنيم نوع گويش انسانها به ملک مطلق ناسیونالیسم تبدیل شده است و زبان جزئی از «هویت» و «ملیت» و «فرهنگ وافتخارات ملی» و خلاصه جزئی از تعریف جامعه و بشر میشود.
آنطور که منافع بورژوازی حکم میکند! در اصل زبان به خاطر اين به وجود آمد و رشد كرد كه وسيله اي بود و باشد برای ارتباط بين انسان ها ، انتقال تجارب ، علم و راحت تر كردن انجام كارهاو ارتباطات روزمره بين انسان ها بايكديگر اما اين اختراع أوليه انسان ها كم كم در چند قرن اخير عللي شد براي خون ريزی ، تنفر قومی و جدايی انسان ها از هم، كه در حال حاظر بخشي از خاورميانه را سخت درگير اين مسئله كرده است و كشت و كشتار زيادي به وجود آورده
است كه نمونه هاي اخير آن را ميتوان مسئله كُرد در چهار كشور تركيه ، ايران ، سوريه و عراق را به طور آشكار مشاهده كرد.
همچنان كه اكثر ما ميدانيم در چهار كشور نامبرده كُردزبانان بخش زیادی از ساكنين را تشكيل ميدهند. مسئله ناسيوناليزم در اين كشورها بيشتر از نيم قرن است كه قرباني هايي به خود ميگيرد كه اخرين نمونه درگيري هاي خونين به وجود آمده پديده ناسيوناليزم را ميتوان مسئله رفراندوم شمال عراق و جنگ به وجود آمده دو حكومت اقليم كردستان و حكومت مركزي عراقدر كركوك را مثال زد. بحث من در اين مقاله حق به جانب بودن اقليم كردستان عراق يا حكومت مركزي نيست. بلكه بحث در مورد ريشه مخرب اين تفكرات به وجود آمده است كه باعث به وجود آمدن تمام اين مشكلات سياسي و كشت و كشتارها نه تنها در عراق واستان كركوك آن بلكه در ايران ، تركيه و سوريه است. كه سالهاست ناسيوناليزم جان انسانهای بيگناه را ميگيرد و باعث تنفر قومي و دامن زدن به نژاد پرستي در اين منطقه شده است. به ديدگاه من شهروندان كُرد
زبان برعكس آنچه كه در رسانه هاي دولتی از آن اسم ميبرند وروزانه متهم به “جدايي طلب و تروريست” و … ميشود
اين مشكل از جانب آنها نيست كه تصميم به مبارزه با دولت هاي حاكم يا جدايي و استقلال را خواهان هستند بلكه اين
ضعف دولت هاي حاكم و از جمله تبدیل و تحمیل زبان یک طىقه وناسیونالیست حاکم به دیگران است طوری که از ابزار زبان، که باید برای همه راحت و آذاد باشد، به حذف دیگری و برتری یکی دیگر معنی پیدا میکند و بهانه میشود برای جنگ و ستم و کشتار.
با ظلم و تبعيض نژادي كه دولتهای مرکزی مرتكب شده ومیشووند،زمینه را براي رشد اين نوع خط فكري مهيأ كرده و دامنه جنگ ها و تنفرات قومي را گسترده تر كرد است. براي نمونه ميتوان به سخنان اتا ترك در تركيه اشاره كرد كه در زمان حكومت خود گفته بود همه كُردها تركيه را از بين خواهم برد و تنها يك كُرد را زنده نگه ميدارم كه در موزه نگهداري شود و … سياست اين دولت ها به حدي اشتباه و كوته بينانه بود كه گويا حتي با از بين بردن تمام كُردها اين نژاد پرستي و مشكلات به إتمام خواهد رسيد. برعكس بعد از آن همه سال و كشت و كشتار دو طرفه همچنان كه مشاهده ميكنيم روز از روز بيشتر باعث تنفر و خونريزي ميشوند و روزانه انسانهاي بيگناهي قرباني اين نوع از طرز تفكر ناسیونالیستی و نژادپرستانه ميشوند.
كساني كه به اين مشكلات دامن زده اند همانطور كه اكثر مردم اين كشورها از آن مطلع هستند اين “كُرد ها ” نبوده اند بلكه سياست اشتباه و ضد بشري حكومت هاي حاكمه در ١قرن اخير اين كشورها بوده است كه با ترويج قوميت خود، نژاد پرستي و ايزوله كردن انسان ها را از همديگر رواج ميدهند و از این طڕیق به همین نگرش ناسیونالیستی و نژادپرستانه در بخش کرد زبانان نیز کمک کرده اند که بورژواهای کردستان از ان به نفع خود استفاده کنند، همانطوری که بورژواهای ترک و فارس و عرب نیز در حكومت ایران و ترکیه و عراق و سوریه از آن استفاده کرده اند، اما هر دو طڕف حق و حقوق شهروندی را لگد مال کرده اند و پول و ثروت مردم را به آن بهانه ها به تاراج برده و میبرند.
تنها راه حلي كه براي رفع اين مشكل جهاني وجود دارد تشكيل حكومتهای بر مبناي تفكرات سوسياليستي و برآبري
خواهانه است كه ميتواند دولتي بر پايه و اصل انسانيت طلبي ، به دور از مذهب ، طبقه ، نژاد ، قوميت و جنسيت انسان ها را به وجود آورد كه جامعه اي سالم و عاري از تنفر و كشت و كشتار و خونريزي را براي مردمي كه سالهاست به
آن ها ظلم شده است را فراهم سازد. در چنین نظامی نه تنها هیچ شکلی از ستم و نابرابری نیست که نفس زبان نیز جایگاه واقعی خود را به عنوان ابزار انسانی برای دیالوگ و تماس بین انسانها پیدا خواهد کرد.
منبع: شماره ٢٩ نشریه سوسیالیسم امروز
http://www.simroz.org
٢ دی ١٣٩٦
٢٣ دسامبر
