از زمان وقوع فاجعه زلزله استان کرمانشاه در تاریخ 21 آبان 96 دو ماه و نیم می گذرد. در تاریخ 7 آذر 96 انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، جمعی از فعالین کارگری مریوان و فعالین مدافع حقوق کودکان گزارش مشترکی از وضغیت زلزله زدگان و فعالیت های انجام گرفته توسط این تشکل و فعالین کارگری و کودکان در امر کمک رسانی به آسیب دیدگان منطقه منتشر نمودند.
گزارش دوم، شامل ادامه فعالیت های کمک رسانی و تشریح وضعیت زلزله زدگان بعد از دو ماه و نیم از زمان وقوع آن می باشد.
ادامه فعالیت های کمک رسانی به زلزله زدگان:
فعالین انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، اتحادیه آزاد کارگران ایران، کانون مدافعان حقوق کارگر و فعالین مدافع حقوق کودکان همچنان به جمع آوری کمک های مردم ادامه داده و با حضور خود در منطقه زلزله زده ضمن توزیع اقلام کمکی، در جهت کمک به کاهش رنج ها و آسیب های روحی مردم مصیبت دیده تلاش کرده اند. این نوع فعالیت ها تا هنگامی که امکان جمع آوری کمک های انساندوستانه مردم وجود داشته باشد ادامه خواهند یافت. اما با توجه به وضعیت فلاکت بار و تنگدستی عمومی که بیشتر از این، توان کمک رسانی از جانب مردم میسر نمی باشد، ضرورت دارد به طور عمومی و سراسری به لاقیدی دولت نسبت به وضعیت هولناک زلزله زدگان اعتراض کرده و تا وضعیت غیر انسانی زلزله زدگان فجایع دیگری را به دنبال نیاورده است، تأمین کلیه ملزومات زندگی برای زلزله زدگان توسط دولت را به یک خواست توده ای تبدیل کرد.
وضعیت زلزله زدگان:
اگر چه زلزله زدگان به همت انسان دوستی متحدانه مردم سراسر ایران و همچنین انسانهای شریف بسیاری از نقاط دیگر دنیا، کمک های فراوانی شامل نیازمندی های اولیه و ضروری را دریافت نمودند و علاوه بر وجود کمک های بی دریغ و فراوان مادی، حضور گرم و سرشار از احساسات انساندوستانه مردمی که از نقاط دور و نزدیک چه از داخل و چه از خارج توانسته بودند خود را به منطقه برسانند، تسکینی هر چند موقتی بر درد و آلامشان بود، اما به تدریج با کم شدن حضور مردم انساندوست در منطقه آسیب دیده، بازماندگان از زلزله به خاطر برآورده نشدن انتظاراتشان از قبیل داشتن سرپناه، امکانات رفاهی و بهداشتی و تحصیلی، بی تأمینی و بی درآمدی و ندیدن روزنه ای از کمترین امیدی برای اداره و تأمین نیازمندیهای زندگی در فردای خود که همه اینها از تبعات شانه خالی کردن دولت از پذیرش و انجام وظایف بی چون و چرای خود در این راستا است، حس بی پناهی بر اذهانشان مستولی گشته و اکثرا دچار افسردگی و یأس و ناامیدی گشته اند.
باوجود هجوم هوای سرد زیر صفر درجه و بارش برف و باران و بادهای تند در منطقه، هنوز بیشتر خانواده ها فاقد کانکس هستند. به گفته مقامات دولتی 40 درصد از مردم زلزله زده زیر چادر زندگی می کنند، هر چند که این آمار واقعی نیست. در منطقه به راحتی قابل رؤیت است که در هر محله و هر جا که اسکان زلزله زدگان بر پا است تعداد چادرها چندین برابر تعداد کانکسها است. با ابن وجود از میان کانکسها هم کاملا مشهود است که تعداد کانکسهایی که مردم با هزینه خود خریداری کرده و به زلزله زدگان تحویل داده اند، چندین برابر تعداد کانکسهای دولتی می باشند.
دولت که قرار بود به هر خانواده 5 میلیون تومان کمک بلاعوض پرداخت کند، حالا در ازای تحویل هر کانکس، هزینه آن را به طور قسطی از خانواده دریافت کننده بازپس می گیرد. به خاطر نپرداختن هزینه مصرف، آب و برق کانکسها را قطع می کنند و زلزله زدگان ساکن در کانکسهایی که مردم به آنها کمک کرده اند را به زور بیرون می کنند.
حاصل مجموعه شرایطی که تا امروز به خاطر قصور دولت از انجام وظایفش فاجعه دیدگان زلزله را احاطه و محصور کرده است، بیماری و مرگ و میر ناشی از بی سرپناهی در سرمای چند درجه زیر صفر و محرومیت از بسیاری از امکانات رفاهی، بهداشتی و بوجود آمدن فضای یأس و ناامیدی و شیوع خودکشی در میان مردم مصیبت دیده است. مرگ سارینا کودک 2 ساله از تب و تشنج به خاطر نداشتن سرپناه در روستای «ناوه فره» سرپل ذهاب، مرگ محمد کودک 4 ماهه و دختر 17 ساله در چادرهای روستاهای اطراف سرپل ذهاب طی دو سه روز گذشته، مرگ چندین نفر در شب سوم بهمن 96 از شدت سرما (به گفته نماینده اورامانات در مجلس)، خودکشی بیش از 20 نفر و اقدام سرپرست خانواده به آتش زدن خود و زن و دو فرزندش به همراه چادرشان تنها نمونه های رسانه ای شده از فاجعه ای است که پس از وقوع زلزله در حال گسترش و عمق یافتن است.
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه 7/11/1396
www.anjomanbfk.blogfa.com
@anjomanbfk
گزارش شماره ٢ انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه از ادامه کمک رسانی و وضعیت زلزله زدگان استان کرمانشاه
