د. حقیقی
به اول ماه مه روز جهانی کارگر نزدیک می شویم . پیشاپیش این روز را به همه کارگرو زحمتکشان در ایران، به زنان کارگر و زحمتکش از معلمان، پرستاران، کارمندان گرفته تا زنان روستایی کشاورز، قالیباف و هزاران زن ایرانی که در بازارهای استثمار شوونده و بسیار ناعادلانه رسمی و غیررسمی به کار مشغولند، و بیشتر این مشاغل نیز در هیچ آماری جای ندارند، شاد باش میگوئیم .
امروز در شرایطی در آستانه روز کارگر قرار گرفته ایم که زنان هم در موقعیت زن بودن و هم کارگر بودن مورد وحشیانه ترین تبعیضات مضاعف و استثمار قرار دارند و همچنان قربانی سیاستهای ضد کارگری و زن ستیزانه رژیم جمهوری اسلامی هستند.
جمهوری اسلامی به عنوان یک حکومت حامی سرمایداران با نادیده گرفتن حقوق زنان در تمام عرصه ها و باتبعیض جنسی و راندن آنها به موقعیت جنس درجه دوم در جامعه و بازار کار فشارها را بر زنان تشدید کرده و مبارزه زنان برای کسب استقلال اقتصادی از مردان را پیچیده ترو دشوارتر کرده است. در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی زنان کارگر نه تنها همچون هر کارگر دیگری استثمار می شوند بلکه به دلیل زن بودنشان، انتخاب شغلشان محدودتر، دستمزدشان کمتر، نرخ بیکاری اشان بیشتر و ریسک از دست دادن کارشان بالاتر است.
سلطه و تشدید نظام تبعیض جنسی در بازار کار در دل بحران کنونی زنان کارگر و زنان اقشار محروم جامعه را که برای گذران زندگی و بقاء خود ناگزیر به کار در بیرون خانه هستند شدیدا تحت فشار قرار داده است. محیط کار خارج از خانه نیز، برای زن کارگر تنها یک مرکز استثمار و به غارت بردن نیروی کار ارزانش نیست، محیط تحقیر وی نیز هست. زنان کارگر همواره مورد تحقیر، آزار جنسی و اشکال گوناگونی از خشونت قرار می گیرند و ناچارند تمام شیفت کارشان را در محیطی متاثر از جامعه ای مردسالار و حاکمیتی مذهبی، در سکوت بگذرانند.
نخستین قربانیان شرایط بحرانی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ایران امروز همواره زنان هستند. مشاغل کم درآمد و پرزحمت با ساعات طولانی و غیرقانونی کار و البته دستمزد پایین تر نسبت به مردان، در اختیار زنان قرار دارد. زنان کارگر در صف نخست اخراجی ها هستند.
اول ماه مه روز کارگر، روز یادآوری این ستم ها و روز فریاد برای رفع این ستم ها و روز هم پیمان شدن برای پایان دادن به این ستم هاست. از همین روست که در چنین روزی ضروری است شاهد حضور و شرکت وسیع ترین توده زنان در این مراسم ها بود تا همه بدانند که زنان کارگر از چه رنج می برند، چه می خواهند و برای خواست هایشان چکار باید بکنند. این رسالت کارگران پیشرو بویژه زنان کارگر پیشرو است که آگاهانه بکوشند تعداد هر چه بیشتری از زنان کارگر و غیرکارگر را به شرکت در مراسم های اول ماه مه تشویق کنند.
در جامعه کارگری ایران، زنان زحمتکش و آگاه و پیشرو کم نیستند. اینان باید آگاهانه در این مراسم ها چنان به چشم آیند که مایه دلگرمی هر چه بیشتر توده زنان کارگر باشند. زنان کارگر بهتر از هر کس دیگری می توانند مشوق دیگر زنان به شرکت در مراسم اول ماه مه باشند.
روز کارگر، روز یادآوری یک رویداد مهم تاریخی و یک سنت طبقاتی است. روز بهم نزدیک شدن همه کارگران اعم از زن و مرد و روز حضور آگاهانه همه زنان ستمدیده بویژه زنان کارگر است. اگر جمهوری اسلامی به ضرب زور و قوانین شرعی و با اتکاء به آداب و سنن ارتجاعی می خواهد زنان را انسان درجه دوم با حقوقی نیمه و عنصری وابسته به مرد به حساب آورد و حضور اجتماعی اش را مانع شود و به دورش حصار بکشد، کارگران که هیچ نفعی در این جداسازی ها و در این به حساب نیاوردن ها و در این محروم سازی ها ندارند، باید در شکستن این حصار نقش داشته باشند.
اول ماه مه روز باهم بودنهاست . روز درک مشترک از رنج و مشقتهاست . اول ماه مه روز با هم بودن زن و مرد کارگر در صفوفی فشرده و روز رژه عمومی کلیه کارگران علیه همه ستمی است که به طبقه کارگر و کل جامعه می رود، روز جشن گرفتن زن و مرد با هم و روز طرح خواست ها و مطالبات با صدا و فریاد مشترک زن و مرد کارگر است .
بیائید مراسم اول ماه مه امسال را با شکوهتر از هر سالی بر پا کنیم ..
زنده باد اول ماه مه سو سیالیستی
مرگ بر سرمایه
زنده باد حکومت کارگری
زنده باد سوسیالیسم 
