۲۸ مرداد، سالروز یورش نظامی رژیم جمهوری اسلامی به کردستان است. سی و نه سال پیش در چنین روزی، خمینی فرمان جهاد علیه مردم کردستان را صادر کرد و لشکریان جهل و خرافه را برای سرکوب مردم مبارز و انقلابی به کردستان گسیل داشت.
خمینی و اطرافیانش این اراده حق طلبانه را ”غائله” کردستان می نامیدند واین به اصطلاح غائله می توانست به همه نقاط ایران سرایت کند، از این رو تعجیل داشتند در اینکه به زعم خود هر چه زودتر آن را خاتمه دهند.
روز ٢٧ مرداد ٥٨ ، خمینی طی پیامی چنین اعلام کرد: ”از اطراف ایران گروههای مختلف ارتش و پاسداران و مردم غیرتمند تقاضا کرده اند من دستور بدهم سوی پاوه رفته و غائله را ختم کنند. من از آنان تشکر می کنم و به دولت و ارتش و ژاندارمری اخطار می کنم اگر با توپ ها و تانک ها و قوای مسلح تا ٢٤ ساعت دیگر بسوی پاوه حرکت نشود من همه را مسئول می دانم.”
چند ساعت بعد از اعلام این پیام، یکبار هم در جمع نمایندگان مجلس خبرگان حضور یافت و طی سخنانی گفت: ”مرزها را آزاد کردند، قلم ها را آزاد کردند، گفتار را آزاد کردند، احزاب را آزاد کردند، به خیال اینکه آنها یک مردمی هستند، اینها خرابکارند، دیگر با این اشخاص نمی شود با ملایمت رفتار کرد. اینها یک جمعیت خرابکارند، یک جمعیت فاسد هستند، اینها را ما نمی توانیم که بگذاریم که هر کاری که دلشان می خواهد بکنند. با اینها باید با شدت رفتار کرد و با شدت رفتار می کنیم.” همان شب تهدیدهای خمینی از طریق همه رسانه های رژیم پخش گردید و روز ٢٨ مرداد، لشکریان ارتجاع حاکم به سوی کردستان اعزام گردیدند.
همزمان تبلیغات رذیلانه ای علیه مردم کردستان بر مبنای هیستری ضد کمونیستی، ضد زن و ضد آزادی به راه افتاد. “بشتابید که کمونیست ها در مسجد جامع سنندج زنان مسلمان را به گروگان گرفته و فسق و فجور راه انداخته اند.” همان لحظه پخش این خبر استاندار طرفدار رژیم در سنندج آن را به شدت تکذیب کرد و بی اساس دانست، اما خمینی و دستگاههای تبلیغاتی اش که نمی خواستند فرصت را برای تحریک احساسات خشک مغزترین و شارلاتان ترین هواداران خود از دست بدهند از پخش این تکذیب خودداری کردند.
اگرچه این فضای جنگی، نشاط سیاسی کردستان را به غم جانباختن بسیاری از عزیزان تبدیل کرد و با فاجعه های جانکاهی چون اعدام کودکانی در پاوه، رزمندگانی در پادگان مریوان و انقلابیونی در فرودگاه سنندج به دست خلخالی جلاد و قتل عام های “قارنا و قلاتان و ایندرقاش” و… تداوم یافت، اما از شور مبارزاتی مردم و تلاش آنان برای حفظ دستاوردهایشان و عقب نشاندن دشمن اشغالگر کم نشد و مردم مبارز همچنان مقاوم و سرافراز در سنگر دفاع از آزادی و انقلاب رزمیدند و این روز مقامت سرفرازانه خود را در تاریخ ثبت کردند. ۲۸ مرداد سالروز ثبت این تاریخ و سالروز گرامیداشت مقاومت ها و مبارزات و فداکاری زنان و مردانی است که این تاریخ را ساختند.
طولی نکشید که حملات غافلگیرانه و وسیع نیروهای پیشمرگ از سویی و اعتراضات روزمره خیابانی توده های مردم از سوی دیگر، توازن قوا را به نفع مردم تغییر داد و رژیم را وادار به عقب نشستن و پذیرش آتش بس و آمدن به پای میز مذاکره نمود.
پس از آنکه در نتیجه سه ماه مقامت مسلحانه پر از فداکاری و حماسه سرانجام رژیم عقب نشست، مردم بویژه جوانان مبتکرانه ترین شیوه های سازماندهی اداره امور اجتماعی را بکار بستند و جامعه را به شیوه ای سالم و دموکراتیک اداره کردند. آنان امنیت محلات را به شکلی توده ای تامین کردند. توزیع مواد غذایی و دیگر مواد مورد نیاز را سازمان دادند. خدمات پزشکی و درمانی را سازمان دادند. مدارس و ادارات را باز نگه داشتند و به معضلات و مشکلات عمومی مردم رسیدگی کردند و اخلاق و رفتار انقلابی و انسانی را رواج دادند و حتی غافل از بازآموزی فریب خوردگان و تشویق آنان به پیوستن به صف مردم نبودند.
چنین بود که در فروردین ماه سال ۱۳۵۹ نیروهای خود را از چند جبهه به مرزهای کردستان نزدیک کرد و سرانجام تهاجم خود را از کامیاران آغاز نمود و به دروازهای شهر سنندج نزدیک شد. مقامت حماسی ۲۴ روزه ای در این شهر صورت گرفت و این مقاومت در دیگر شهرها و روستاهای کردستان سنگر به سنگر دنبال شد. رژیم نتوانست هیچ سنگری را بدون عبور از مقاومتی قهرمانانه فتح کند.مقاومت مسلحانه برای سالها ادامه یافت و نیروهای رژیم را در کردستان زمین گیر کرد. اگرچه رژیم سرانجام توانست تفوق نظامی به دست بیاورد، اما هرگز و تا همین اکنون نیز نتوانسته است مردم را به تمکین و تسلیم وا دارد. مردم کردستان جنبش انقلابی خود را در اشکال متنوع و در سنگرهای متعدد دیگری حفظ کرده اند و کردستان انقلابی همچنان خاری است در چشم رژیم اسلامی ایران.
روز ۲۸ مرداد روز گرامیداشت خاطره عزیزان مبارزی است که در راه آزادی و در دفاع از کرامت انسانی در خون غلتیدند. روز یادآوری فداکاری ها و دفاع مردم شریف و مبارز شهرها و روستاهای کردستان و روز گرامیداشت یاد آن کمونیست هایی است که از گوشه و کنار ایران برای دفاع از مردمی که در جنگی نابرابر با دشمنی غدار درگیر بودند آمدند و جان باختند. یاد این روز و یاد همه آن مبارزینی که تا به امروز در سنگر مبارزه برای آزادی و برابری انسان ها رزمیده اند، گرامی باد.
