بــــــــاران
٢٥ نوامبر روز جهانی محو خشونت علیه زنان است .مجمع عمومی سازمان ملل در سال ١٩٩٩ میلادی روز ٢٥ نوامبر را به عنوان روز جهانی محو خشونت علیه زنان تعیین کرد. در روز ٢٥ نوامبر سال ۱۹۶۰ سه خواهر اهل جمهوری دومینیکن، با نام خواهران میرابل، پس از ماه ها شکنجه، سرانجام توسط سازمان امنیت ارتش این کشور به قتل رسیدند. جرم این سه خواهر شرکت در فعالیت های سیاسی علیه رژیم دیکتاتوری حاکم بر دومینیکن بود. ٢١ سال بعد، یعنی در سال ١٩٨١، در همایشی که در بوگوتا، پایتخت کلمبیا، با شرکت مدافعان حقوق زنان در آمریکای لاتین و منطقه کارائیب تشکیل شد، پیشنهاد اختصاص دادن روز قتل خواهران میرابل به روز نهی خشونت علیه زنان مطرح گردید. هدف از این پیشنهاد آن بود که هم به تلاش و جسارت این خواهران ادای احترام شود و هم افکار عمومی بیش از پیش به سوی نهی خشونت علیه زنان سوق یابد.
امروز خشونت علیه زنان به یک پدیده تاریخی جهانی تبدیل شدە است و بعداز سالیان دراز خشونتها علیه زنان در سراسر جهان به خصوص در کشورهای عقب افتادە و جهان سومی گستره ای از تنوع اشکال را در خود نهفته دارد و در رابطە با گذشتە ابعاد گستردەتری را به خود گرفتە است. امروز در همین دنیا و در جلو چشمان همین سازمان ملل متحد و در مقیاس جهانی بیش از چهار میلیون زن به مثابه کالا قربانی خرید و فروش می باشند. میلیون ها دختر جوان در پنج قاره جهان بدون حق انتخاب به ازدواج مردان درمی آیند .همه ساله نزدیک به ١٦ میلیون دختر جوان باردار می شوند و مرگ و میر در میان این دختران جوان در ماههای حاملگی و بعد از زایمان ٧ برابر بیشتر از زنانی است که در سنین متوسط ازدواج می کنند، امروز صنعت پورنوگرافی به یک صنعت پرسود جهانی تبدیل شده است. در جنگ های امپریالیستی، قاره ای، منطقه ای و نیابتی، این زنان هستند کە اولین قربانیان خشونت و تجاوز توسط نیروهای درگیر هستند. طبق آمارهای منتشر شدە از طریق همین سازمان مملل متحد ، ٤٥ هزار زن در سال و در کشورهای آسیایی قربانی قتل های ناموسی می شوند، یا جهت رهایی از خشونت اعمال شده بر آنان دست به خودکشی می زنند.
زنان اولین قربانیان بحران های اقتصادی در بازار کار محصوب می شوند. زنان در برابر کار مشابه با مردان، مزد کمتری دریافت می کنند، این همه و بسیار بیش از این، حکایت از آن دارد که جهت محو این خشونت باید سراغ آن مناسبات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و آن نظام طبقاتی رفت که هم زمینه این خشونت را فراهم می سازد و هم از طریق استحکام جامعه مرد سالار، سلطه سیاسی خود را در جهان امروزی تعریف میکند.
در کنار همه مشکلاتی که در بالا به آن به نوعی اشارە شد ، اما مسائل زنان و خشونتهای اعمال شدە علیە آنها در جاجای جهان جدا از گستردگی آن میتواند از دید آمارها و نگرشها متفاوتر باشد .در ایران و در این میان رژیم جمهوری اسلامی هم به مثابه رژیم مدافع بربریت سرمایه داری و هم به مثابه رژیمی که مذهب را نیز به ابزاری برای تشدید این مناسبات ضد انسانی تبدیل نموده است، کارنامه بس هولناکی را در طول بیش از ٤٠ سال گذشته با خود حمل کردە است. این رژیم با بهره گیری از مذهب به مثابه ابزار ایدئولوژیک و با یاری گرفتن از فرهنگ عقب مانده مردسالارانه، تبعیض و نابربری های جنسیتی و خشونت بر زنان را قانونیت و رسمیت بخشیده است.
ابتدایی ترین حقوق اولیه زنان نظیر حق طلاق، حق سرپرستی فرزندان، حق ارث، حق مسافرت، حق انتخاب لباس، حق انتخاب رشته تحصیلی و غیره لگدکوب رژیم اسلامی گردیده است، در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی زنان حق معاشرت آزادانه با مردان را نداشته و تفکیک جنسیتی در تمام ارکان جامعه و حتی در مؤسسات آموزشی به یک اصل خدشه ناپذیر تبدیل شده و “متخلفین” با ضرب و جرح خواهران زینب و حتی حبس و تعزیز مواجه می شوند و همزمان رژیم با اعطای حق چند همسری به مردان و رواج دادن صیغه، چهره ای قانونی به فحشاء و خرید و فروش زن به مثابه کالا می دهد، که این خود تصویری عریان را از جهنمی که ترکیب سرمایه و دین در ایران فراهم آورده است را به نمایش میگذارد.
امروز و در کنار همه پیشرفتها اما خشونت علیه زن در جاجا ی این کرە خاکی مرزی را نمی شناسد و به عنوان یک پدیده زشت اجتماعی، کل جهان را در نوردیده و تاریخی هزاران ساله به خود گرفتە است و این تنها نظام سرمایه داری و دولتهای حامی و پشتیبانش می باشند کە عامل بقای این سیستم ضد انسانی علیه نیمی از زندگان این جامعه اند.
مبارزه جهت محو خشونت علیه زنان و فراتر از آن مبارزه جهت برابری واقعی زن و مرد و لغو آپارتاید جنسی در شکل عمده خود ، تنها در گرو به میدان آمدن زنان و مردان انقلابی وآزادیخواهی می باشدکه آرزویشان پایان یافتن سیستم ضد انسانی جامعە سرمایداری می باشد. انهدام زمینه های اقتصادی، سیاسی و حقوقی خشونت علیه زنان از بستر تعرض رادیکال به دولتهای سرمایداری و نظامهایی چون نظام مذهبی حاکم در ایران از مسیر سرنگونی انقلابی می گذرد.
امروز و در ٢٥ نوامبر روز جهانی محو خشونت علیه زنان در کنار همه انسانهایی که قلبشان برای آزادی انسانها میتپد اعلام میداریم کە خواهان لغو هر نوع مانع اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که رشد زنان و امکان تبدیل شدن آنها به انسانهایی مستقل و برابر را متوقف میسازد هستیم و برای از میان برداشتە شدن همه این نابرابریها که بر دوش زنان در جامعە سنگینی میکند، دوشا دوش کمونیستهای انقلابی و زنان رزمندە و کمونیست، مبارزە میکنیم .
مرگ بر نظام سرمایداری
مرگ بر مردسالاری
زندە باد آزادی و برابری
