نحوه برخورد دستگاه های قضایی و امنیتی ایران با روزنامه نگاران و فعالان رسانه ای، شهروندان دوتابعیتی، فعالان سیاسی و اجتماعی و کارگران و فرهنگیان در دولت روحانی و در فاصله کوتاه سه ماهه آغاز سال 1396بارها انتقاد کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل و نهادهای بین المللی حقوق بشری و اتهام نقض حقوق بشر را متوجه این کشور کرد.
اعدام بیش از ۲۰ زندانی در زندان های ایران در فاصله تنها 10 روز و اعتصاب غذای آتنا دائمی و اسماعیل عبدی در زندان از مهم ترین و جنجالی ترین رخدادهای حقوق بشری در ایران بود .
دهها زندانی سیاسی دیگر در مدت چند ماه گذشته به خصوص ماههای آخر سال 1395 در زندان های مختلف ایران دست به اعتصاب غذا زدند. عدم توجه مسئولان زندان‌ها و دستگاه قضایی ایران به خواسته‌های قانونی این زندانیان همچون مرخصی استعلاجی و دسترسی به درمان پزشکی و تفکیک محکومان بر اساس جرائم و همچنین اعتراض به احکام طولانی و روند دادرسی ناعادلانه از جمله دلایل این اعتصاب غذاها از سوی خانواده های زندانیان سیاسی عنوان شده بود.
هرچند در شبکه های اجتماعی همچون توییتر، کمپین هایی در حمایت از این زندانیان سیاسی در مقاطع مختلف شکل گرفت اما اعتصاب غذای طولانی مدت آتنا دائمی و اسماعیل عبدی در زندان تبدیل به ترند اول جهانی در توییتر و دیگر شبکه های اجتماعی در انترنیت شد و موجی گسترده از اعتراض نسبت به دستگاه قضایی و حقوق بشر در ایران را برانگیخت. همزمان جهانی شدن این طوفان توییتری در واکنش چهره‌های سیاسی و مواضع کشورها در قبال حقوق بشر در ایران موثر بود و هزاران نفر از کاربران انترنیت و انسانهای آزادیخواه و برابری طلب بدون وقفه در وقت پرونده این دو زندانی را پی گیری کردند..
آتنا دائمی 54 روز در اعتصاب بود و سرآنجام پیروز شد و رسوایی دیگر برای دولت ” تدبیرو امید ” روحانی به جا گذاشت و مقاومت اسماعیل عبدی و حمایت قشر فرهنگیان جامعه از این فعال صنفی ماهیت واقعی دولت سرکوبگر رژیم ایران را برای همگان روشن ساخت و امروز هم در ادامه این روند حقوق بشری تلاشهای انسانهای آزاده کماکان در حرکت است تا صدای زندانیان زندانی شده در در ایران را به گوش همگان برساند .
گزارشگران بدون مرز، ایران را یکی از سرکوب ترین کشورها در آزادی مطبوعات و نقض حقوق بشرمی داند و در رده بندی سال ۲۰۱۶ این سازمان، ایران در میان ۱۷۹ کشور جهان، پایین‌تر از ازبکستان، سومالی و گینه استوایی، رتبه ۱۶۹ را گرفته است. براساس آخرین گزارشی که این سازمان منتشر کرده جمهوری اسلامی با ۳۰ روزنامه نگار و شهروند خبرنگار زندانی یکی از ۵ زندان بزرگ جهان برای فعالان رسانه ای است .
امروز محدودیت مطبوعات در ایران یکی از محورهای اصلی انتقاد مخالفان و فعالان حقوق بشر از رژیم ایران است. اما مقام‌های دولتی می‌گویند که محدودیتی برای آزادی بیان ایجاد نمی‌کنند و اگر مطبوعات یا روزنامه‌نگاران با محدودیتی مواجه می‌شوند دلایل امنیتی دارد.
از جمله حسن روحانی یک سال و نیم پیش گفت: “فکر نمی‌کنم در ایران فردی به خاطر روزنامه‌نگاری یا فعالیت رسانه‌ای دستگیر شده باشد.
این در حالیست که ایران کاملا کشور نآمن برای روزنامه نگاران محصوب میشود.
در اوخر ماه اردبهیشت و روزهای نخست ماه خرداد امسال اعدام ها به شدت سیر صعودی پیدا کرده بودند. رژیم جنایتکار اسلامی فقط در روز های نخست شروع دوره دوم ریاست حسن روحانی در یک عکس العمل کور انتقامجویانه بیشتر از 20نفر را در زندانهای مختلف شهرهای ایران دستچین کرد و به دار آویخت و در همین روز و روزهای بعد از آن با عجله زندانیان دیگر را که در انتظار حکم اعدام بودند را به سلولهای انفرادی جهت اجرای حکمشان منتقل دادند.
